Martial God Asura เทพสายฟ้าราชาสงคราม นิยาย บท 12

　　"ฉู่เยว่เจ้าตามออกมาทำไม?" ฉู่เฟิงถาม ด้วยความมึนงง

　　ฉู่เยว่วิ่งเข้ามาข้าง ๆ ฉู่เฟิงพร้อมกับหัวเราะไปด้วย มือขาวผ่องของนางชกไปที่อกฉู่เฟิงเบา ๆ

　　"เจ้านี่ยอดไปเลย! ข้าเคยพูดว่าทำไมเจ้าจึงดูใจเย็นเหลือเกินตอนอยู่นอกสำนัก แต่ดูสิตอนนี้ เวลาผ่านไปไม่เท่าไร เจ้าก็ตามทันข้าแล้ว"

　　ฉู่เฟิงส่ายหน้าด้วยความละอาย "ฉู่เยว่ วันนี้ข้าก่อปัญหาให้เจ้าและดูเหมือนว่าการรับสมัครพันธมิตรตระกูลฉู่ในวันนี้จะจบไม่สวยเสียแล้ว"

　　"อย่ากังวลไปเลย ให้บทเรียนพวกมันบ้างน่ะดีแล้ว ไม่เช่นนั้น พวกมันก็รังแต่จะรังแกเจ้าไปตลอด"

　　"แล้วก็… ฉู่เฟิงพรุ่งนี้ไปล่าโอสถทิพย์ด้วยกันเถอะ เจ้าคนเดียวคงลงมือทำการใดได้ยาก"

　　"แต่เจ้าก็รู้ความสัมพันธ์ของข้ากับพวกมันดีนี่ แม้ข้าจะอยากเข้าร่วมกลุ่มพันธมิตรตระกูลฉู่ พวกมันก็คงไม่ต้อน รับข้า" ฉู่เฟิงส่ายศีรษะ

　　"อย่าไปใส่ใจเรื่องเหล่านั้นเลย ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าเถอะ เจ้าแค่มาพบพวกเราที่นี่พรุ่งนี้ก็พอ" ฉู่เยว่มอบกระดาษเยื่อไผ่ให้ฉู่เฟิง ในนั้นบันทึกสถานที่นัดชุมนุมของกลุ่มพันธ มิตรตระกูลฉู่เอาไว้

　　"ได้" ฉู่เฟิงมิกล้าปฏิเสธเมื่อเห็นฉู่เยว่รบเร้าเช่นนั้น

　　หลังจากหว่านล้อมฉู่เฟิงได้สำเร็จ ฉู่เยว่ก็วิ่งกระโดดอย่างเบิกบานกลับไปยังเรือนพัก วันนี้นางปลื้มปิติอย่างยิ่ง เพราะฉู่เฟิงสร้างความประหลาดใจครั้งใหญ่ให้นาง

　　ทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนต่างนับถือความแข็งแกร่ง และเมื่อนางเห็นฉู่เฟิงระเบิดความแข็งแกร่งเหนือธรรมดาออกมา นางจึงคิดว่าบางทีคนในตระกูลฉู่อาจจะเริ่มยอมรับฉู่เฟิงขึ้นมาก็เป็นได้

　　การหลอมรวมตระกูลฉู่ให้มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียว กันโดยไม่แบ่งแยกเป็นฝ่ายหนึ่งผ่ายใดคือความปรารถนาของนาง

　　"ฉู่เวย พวกเจ้า…" แต่เมื่อฉู่เยว่กลับเข้าไปในเรือนพัก นางก็พบว่าคนตระกูลฉู่ได้ไปจากที่นั่นหมดแล้ว

　　"ฮึ่ม" ฉู่เฉิงกับฉู่เจินจ้องมองนางด้วยความโกรธเกรี้ยว ทั้งคู่มิเอ่ยอันใดและออกจากห้องไป

　　"ฉู่เยว่ ข้ามิอาจมิบอกสิ่งนี้แก่เจ้า วันนี้เจ้าเข้าข้างฉู่เฟิง มากเกินไปแล้ว"

　　"สิ่งที่เจ้าทำลงไป มิเพียงทำให้ฉู่เฟิงได้หญ้าเซียนทิพย์ไปสองต้น เจ้ายังทำให้มันดูถูกพวกเราอีกด้วย ตอนนี้ทุกคน หัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับไปกันหมดแล้ว เจ้าพอใจรึยัง?" ฉู่เวยตำหนินาง

　　"ท่านพี่ฉู่เวย อย่าโทษมันเลย ท่านคิดเสียว่าเป็นความผิดข้าก็แล้วกัน และไม่ว่าอย่างไร ฉู่เฟิงก็ยังเป็นคนตระกูลฉู่นะ แล้วอีกอย่างท่านก็เห็นความแข็งแกร่งของฉู่เฟิงแล้ว มัน ไม่ใช่สวะในสายตาท่านอีกต่อไปแล้ว และพันธมิตรตระกูลฉู่ของเราก็ต้องการสมาชิก ทำไมมิให้มันเข้าร่วมด้วยล่ะ?"

　　เมื่อฟังฉู่เยว่กล่าวดังนั้น สีหน้าฉู่เว่ยเปลี่ยนไปในทันใด ขณะที่มันกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ตาของมันปรากฏประกายวูบหนึ่งขึ้นมา ในที่สุดฉู่เวยก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

　　"เฮ้อ ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรกับเจ้าแล้ว ดีล่ะถ้าเช่นนั้นข้าจะให้โอกาสฉู่เฟิงอีกครั้ง พรุ่งนี้เจ้าพามันมาที่นี่"

　　"เยี่ยมที่สุดเลย ท่านพี่เยี่ยมยอดที่สุด" ฉู่เยว่กระโดดด้วยความตื่นเต้นและใบหน้าของนางปรากฏด้วยรอยยิ้มเบิกบานอย่างแท้จริง

　　"ตกลงตามนั้น เจ้าเองก็รีบไปพักเสีย" ฉู่เวยส่ายหน้าและเดินกลับไปยังเรือนพักของตน

　　"ท่านพี่ฉู่เวยก็ควรรีบพักผ่อนเช่นกันเจ้าค่ะ" ฉู่เยว่ยิ้มพร้อมโบกไม้โบกมือให้ฉู่เวยและมองตามมันไปจนลับตา

　　การที่ฉู่เวยอนุญาตให้ฉู่เฟิงเข้าร่วมกลุ่มพันธมิตรตระกูลฉู่ทำให้ฉู่เยว่มีความสุขเกินกว่าที่นางคาดคิด แต่ฉู่เยว่ มองไม่เห็นชั่วขณะที่ฉู่เวยหมุนตัว รอยยิ้มอันชั่วร้ายก่อตัวขึ้นที่มุมปากของมัน

　　"ศิษย์พี่ฉู่เยว่ เจ้าคนที่เรียกตัวเองว่าฉู่เฟิงปกปิดตัวตน ของมันได้อย่างมิดชิดนัก ข้าอยู่นอกสำนักมาตั้งหลายปี แต่ยังไม่เคยได้ยินชื่อของมันเลยสักครั้ง ดูเหมือนว่ามันปรารถนาจะ เป็นที่หนึ่งในการทดสอบศิษย์ฝ่ายในเช่นกัน"

　　ในตอนนั้นมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา เช่นเดียวกับฉู่เฟิง มันเองก็เพิ่งสอบผ่านการเป็นศิษย์ฝ่ายในปีนี้ และเพิ่งเข้าร่วมกับพันธมิตรตระกูลฉู่วันนี้

　　"เจ้าพูดมิผิด ฉู่เฟิงต้องอยู่นอกสำนักเพื่อรอคอยรางวัลในการทดสอบเป็นแน่ ข้าสงสัยเหลือเกินว่ามันได้รับรางวัลไป หรือไม่…" เมื่อได้ยินชายคนนั้นพูด ฉู่เยว่ก็พลันปรากฏความเข้าใจบางอย่างขึ้นมาในทันใด

　　"ศิษย์พี่ฉู่เยว่ ท่านคิดมากไปแล้ว ได้ยินว่ามีคนที่โดดเด่นดุร้ายปรากฏขึ้นจากนอกสำนักในปีนี้และมันคนนั้นก็ผ่าน การทดสอบเป็นคนแรกอีกด้วย"

　　"แม้ว่าฉู่เฟิงจะค่อนข้างแข็งแกร่ง แต่มันเทียบกับคนผู้นั้นไม่ได้หรอก" ชายคนเดิมกล่าวพร้อมรอยยิ้ม