Martial God Asura เทพสายฟ้าราชาสงคราม นิยาย บท 30

　　“คุณชายฉู่สวิน ก็มาด้วยหรือ?"

　　"สัตว์อสูรพวกนี้น่ากลัวมาก ดีที่คุณชายฉู่เฟิงมาทันเวลา มิฉะนั้นไม่กล้าจินตนาการจริง ๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น"

　　เหล่าคนงานเหมืองวิ่งหน้าตื่นเข้ามาหาฉู่สวิน

　　"หืม?"

　　ทันใดนั้นฉู่สวินเริ่มสังเกตเห็นว่าสัตว์อสูรที่นอนแน่นิ่งอยู่นั้น ห้าตัวเป็นสัตว์อสูรขั้นที่หนึ่ง สามตัวเป็นสัตว์อสูรขั้นที่สอง ตัวสุดท้ายเป็นสัตว์อสูรขั้นที่สาม

　　สำหรับตัวมันเอง สัตว์อสูรเหล่านี้ก็ไม่ได้น่ากลัวนัก แต่ มันประหลาดใจมากที่ฉู่เฟิงก็สามารถจัดการเหล่าสัตว์อสูรได้ด้วยตัวคนเดียว หรือว่าพลังยุทธ์ของฉู่เฟิงพัฒนาถึงทิพย์ยุทธ์ห้วงที่สี่แล้ว?

　　ต่อให้เป็นเช่นนั้น ฉู่เฟิงก็ไม่น่าจะจัดการสัตว์อสูรตั้งเก้าตัวภายในเวลาเพียงชั่วครู่

　　"ฉู่สวิน ขอบใจเจ้ามาก" ฉู่สวินยังไม่ทันหายสงสัย ฉู่เฟิงก็เดินเข้ามาหาและกล่าวขอบใจด้วยรอยยิ้ม

　　ฉู่สวินถึงกับพูดอะไรไม่ออก ความกลัวปนความกังกลก่อเกิดขึ้นในใจ มันรีบเดินไปสำรวจที่ปากเหมืองแร่ทันที

　　"คุณชายฉู่เฟิง ท่านคนเดียวสังหารสัตว์อสูรทั้งหมดนี้เลยหรือ?"

　　อาจางยืนมองสัตว์อสูรทั้งเก้าตัวที่นอนแน่นิ่ง มันได้ ยินเสมอมาว่าฉู่เฟิงเป็นคนไม่เอาไหน พลังยุทธ์หยุดอยู่เพียงทิพย์ยุทธ์ห้วงที่สองมานานหลายปี แม้ถูกคัดเลือกเข้าสำนักมังกรครามก็ยังไม่พ้นขั้นที่สาม แต่วันนี้กลับสังหารสัตว์อสูรมากมายขนาดนี้อย่างง่ายดาย

　　"ถ้าข้าทำไม่ได้ จะเกิดอะไรขึ้น?"

　　ทันใดนั้นฉู่เฟิงก็หุบยิ้ม จ้องกลับด้วยแววตาเย็นยะเยือก

　　"มะ... ไม่ ไม่มีอะไรหรอกขอรับ ข้าแค่ถามด้วยความห่วงใย" อาจางถึงกับเย็นวาบไปทั้งตัว ไม่กล้าสบตาฉู่เฟิง

　　"ท่านอา ท่านอยู่ตระกูลฉู่มานาน เหตุใดนับวันยิ่งเลอะเลือนนัก โปรดจำไว้เสมอว่า ในฐานะผู้รับใช้ อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าได้ถาม และอะไรที่ไม่ควรทำ... ก็อย่าทำดีกว่า"

　　คำพูดของฉู่เฟิงแม้ฟังดูอ้อมค้อม แต่ช่างทิ่มแทงใจได้ตรงประเด็นเหลือเกิน อาจางถึงกับพูดอะไรไม่ออก มือไม้สั่นโดยไม่รู้ตัว

　　เห็นอาการของอาจางแล้วฉู่เฟิงถึงกับหัวเราะเบา ๆ ทุกอย่างเป็นอย่างที่มันสันนิษฐานไว้จริง ๆ

　　"คุณชายฉู่เฟิง สัตว์อสูรพวกนี้จัดการอย่างไรดี? ขนกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลฉู่ไหม?" เหล่าคนงานเหมืองที่ห้อมล้อมอยู่ถามขึ้น

　　"ไม่จำเป็นหรอก เรื่องแค่นี้ไม่ต้องทำเอิกเกริก พวกเจ้าชำแหละเอาเนื้อเป็นอาหารเถอะ"

　　ฉู่เฟิงปัดมือปฏิเสธอย่างไม่คิดมาก และเดินมุ่งหน้ากลับเรือนพักในทันที

　　"ขอบคุณคุณชาย!"

　　เหล่าคนงานเหมืองดีใจจนแทบกระโดด สัตว์อสูรพวกนี้แม้ผิวหนังแข็งเหมือนเหล็ก แต่เคยได้ยินมาว่าเนื้อของมัน อร่อยอย่าบอกใคร แถมยังเป็นของบำรุงชั้นเลิศ เสริมพละกำลัง ช่วยให้อายุยืน เป็นของดีหายาก

　　ฉู่เฟิงยกให้เหล่าคนงานเหมืองง่าย ๆ แบบนี้ ใครจะไม่ดีใจ แถมยังได้เห็นฉู่เฟิงปราบสัตว์อสูรด้วยมือเปล่าเป็นบุญตา พวกมันต่างรู้สึกเลื่อมใสฉู่เฟิงขึ้นมาทันที

　　บริเวณห่างจากเหมืองแร่ไม่ไกล มีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง ฉู่สวินเดินมาถึงต้นไม้ต้นนั้น เมื่อลับตาคนมันก็กระโจนขึ้นไปและกลับลงมาพร้อมกับกล่องไม้ที่เจาะรู้ไว้มากมาย

　　"เป็นอย่างที่ท่านอาจารย์ว่า กล่องไม้นี้จะช่วยอำพรางไข่มุกทิพย์ พวกสัตว์อสูรจะได้กลิ่นแต่หาไม่เจอ ใช้ล่อสัตว์อสูรได้อย่างดี ไข่มุกทิพย์มีคุณสมบัติพิเศษที่โอสถทิพย์ทั่วไปไม่มี นั่นคือการล่อสัตว์อสูร" ฉู่สวินเปิดฝากล่องไม้ออก

　　ทันใดนั้นก็ถึงกับหน้าถอดสี เพราะภายในกล่องไม้มีแต่ความว่างเปล่า