มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1025

เมื่อได้ยินเช่นนั้น การแสดงออกของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ศิษย์พี่จงเยว่ นำอาวุธเทพของท่านมาด้วยหรือ?"

ในบางครั้ง อาวุธที่เทพมารใช้ก็ถูกเรียกว่าอาวุธเทพ

แดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินมีความเป็นมาอันยาวนานเช่นกัน แต่เนื่องจากเทพมารมิได้ถือกำเนิดขึ้นมานานนับหมื่นปีแล้ว อาวุธเทพที่หล่อหลอมโดยเทพมารที่แข็งแกร่งในอดีต จึงได้สูญหายไปเนิ่นนาน

ชายชราจงเยว่ยกมือขึ้นลูบเคราของเขาแล้วพยักหน้าอย่างมั่นใจ "หากมีอาวุธเทพในมือ เจ้าปีศาจน้อยที่นามว่าหลัวซิวคงต้องถูกสังหารเท่านั้น!"

ในขณะนั้นเอง หลัวซิวในกระจกเงาก็เงยหน้าขึ้นทันที ดวงตาของเขาดูเหมือนสามารถมองผ่านกระจกใสและมองไปยังร่างของผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์เหล่านั้น

"ฮึ!"

หลังจากน้ำเสียงอันเยือกเย็นนั้น กระจกที่อยู่ตรงหน้าของผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ทั้งแปดก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ท้ายที่สุดมันก็แตกละเอียดเป็นผุยผง

ด้านนอกประตูภูเขาของแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน หลัวซิวหัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แน่นอนว่าเสียง “ฮึ” เมื่อครู่นั้นเป็นเสียงของเขา

บัดนี้เขาเป็นนักค่ายเทพ ที่หน้าประตูภูเขาของแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินมีการวางค่ายกลเฝ้าสังเกตเอาไว้ จะรอดพ้นสัมผัสการรับรู้ของเขาได้อย่างไร?

เขาไม่เพียงแต่ค้นพบค่ายกลเฝ้าสังเกตเท่านั้น แต่ยังใช้ค่ายกลเฝ้าสังเกตในการมอง พบว่ามีมหาจักรพรรดิยุทธ์ทั้งสิ้นแปดคนอยู่ในประตูภูเขาแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน

“ตำหนักดารานภาดูเหมือนจะความจำไม่ค่อยดีนัก คิดว่าคำกล่าวเตือนของข้าเป็นเรื่องล้อเล่นหรือ?”

รังสีอาฆาตแค้นแผ่ซ่านออกมาจากในดวงตาของหลัวซิว เขาได้ประกาศวาจาไว้แล้ว ณ ตอนที่อยู่ในเขายู่หลิง หากมีใครมาขวางหูขวางตาอีกละก็ เขาจะไม่ปรานีอย่างแน่นอน

“พวกเจ้าเป็นผู้ใดกัน? เหตุใดจึงเดินไปมาอยู่หน้าประตูภูเขาแห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินของข้า?”