มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1026

“ถ้าวันนี้เจ้าถอยกลับไป ข้าก็จะถือว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน แต่ถ้าเจ้ายังดื้อดึงไม่ยอมรับผิด ไม่แน่วันนี้เจ้าอาจจะถูกกดอัดอยู่ที่นี่ก็เป็นได้”

สิ้นสุดคำพูดนี้ งูมรณาจิ่วหยินที่ทอยู่ข้าง ๆ หลัวซิวก็ส่งเสียงหึ่ยออกมาด้วยความเย็นชา สำรับการฝึกตนขั้นแดนเทพมารของเขาแล้ว แปดมหาจักรพรรดิยุทธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ ก็เหมือนกับมด

“ผู้อาวุโส ให้ข้าจัดการเถอะ”

หลัวซิวยิ้มเบา ๆ แล้วพูดขึ้นว่า “ก็แค่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์จิ๊บจ๊อยไม่กี่ตน ไม่ต้องถึงมือท่านผู้อาวุโสหรอก ขอแค่ท่านผู้อาวุโสคอยคุมเชิงให้ข้าก็พอแล้ว”

ระหว่างที่พูด หลัวซิวก้าวขึ้นสู่ท้องฟ้า เผชิญหน้ากับแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์แปดตนโดยลำพัง รวมทั้งนักยุทธ์นับพันของแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินอาณาจักรใต้ที่รวมตัวกันอยู่

“วันนี้ข้าจะคอยดูว่าพวกเจ้าไม่กี่คนจะปราบปรามพวกข้าอย่างไร” หลัวซิวพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“ดื้อดึงไม่ยอมรับผิด !”

เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินหันมามองหลัวซิว สายตาเปล่งประกาย ภายใต้การปลุกเสกเบิกเนตรของสำนักที่มีพลังและอำนาจยิ่งใหญ่ ลมหายใจของเขาเหมือนเทพมาร แสนสุดลึกล้ำเหนือการคาดเดา

เห็นเขายื่นมืออกมา กางนิ้วทั้งห้าออก รวบรวมพลังฝ่ามือ ขนาดประมาณร้อยเมตร นิ้วมือเหมือนเสา บดบังท้องฟ้าและพระอาทิตย์

“ทว่าเป็นเพียงการใช้เล่ห์เหลี่ยมการปลุกเสกเบิกเนตรถึงทำให้ดูเหมือนมีลมหายใจของเทพมาร แต่สุดท้ายแล้วเจ้าก็ไม่ใช่เทพมารจริงๆ”

หลัวซิวชี้นิ้วออกไป ขั้วความเป็นความตายรวมเป็นหนึ่ง มันกลายเป็นแสงศักดิ์สิทธิ์และยิงออกไป

“โป้ง !”

ฝ่ามือใหญ่ของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินถูกแสงศักดิ์สิทธิ์แทงทะลุทันที แสงศักดิ์สิทธิ์นี้ซ่อนไปด้วยพลังเทพดั้งเดิม เหมือนดั่งลูกศร ที่พุ่งไปข้างหน้าไม่หยุดยั้ง สาดส่องไปที่เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินต่อไปเรื่อยๆ