มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1046

และนี่เป็นเพียงแดนเทพมารเท่านั้น หากถึงแดนเทพฟ้าและระดับที่สูงกว่านั้น ความแตกต่างในแต่ละแดนเล็ก ความแข็งแกร่งจะแตกต่างกันมาก

“ข้าถูกเจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมารทั้งสามตามล่า เพราะข้ามั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมากเกินไป”

ด้วยการพัฒนาความแข็งแกร่งของผลการฝึกตนอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการรวมกันของสองขั้ว ความมั่นใจในตนเองของหลัวซิวก็พุ่งสูงขึ้นหลังจากที่เขามีพลังต่อสู้กับเทพมาร

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไปที่สำหนักประตูเขาของแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างไม่เกรงกลัว บีบบังคับเจ้าศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น บังคับให้พวกเขานำทรัพยากรสมบัติมากมายมาชดเชย

เขาไม่คิดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นผิด แต่การกระทำของเขาค่อนข้างสั่นคลอนความยิ่งใหญ่ของสี่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์

รวมกับความขัดแย้งก่อนหน้านี้ ทำให้สี่แดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์มีความชัดเจนมากว่าเมื่อหลัวซิวเติบโตขึ้น เขาจะไม่ทำให้เกียรติอะไรกับแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์

ดังนั้น เจ้าศักดิ์สิทธิ์จักรภพจึงถือเอาสิ่งนี้เป็นปัญหา ในไม่ช้าก็ชักชวนเจ้าศักดิ์สิทธิ์เทพมารอีกสองคนให้ร่วมมือกันเพื่อกำจัดหลัวซิวให้สิ้นซากในคราวเดียว เพื่อไม่เหลือปัญหาไว้ในอนาคต

“เทวทูตจื่อเยียนน่าจะหลุดออกมาจากปัญหาแล้ว แม้ว่าทางอนัตตาจะมีอสูรสังหารเทพโบราณเฝ้าอยู่ แต่ด้วยพลังการต่อสู้ระดับเทพมารขั้นสูงของนาง น่าจะมีวิธีในการต่อต้านอยู่บ้าง”

ในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา ทุกอย่างในแดนตำหนักจื่อได้สงบลง แม้ว่าจะมีอันตรายมากมายในอนัตตาไม่สิ้น แต่แดนอนัตตานี้ใหญ่เกินไปจริงๆ แดนตำหนักจื่อที่เล็กนี้เป็นเหมือนหยดน้ำในมหาสมุทร ไม่น่าจะเกิดอันตรายได้มากนัก

ทันทีที่เขาคิด ค่ายเลื่อนลอยก็เริ่มทำงาน แดนตำหนักจื่อสั่นสะเทือนแล้วเริ่มเคลื่อนที่ไปในทิศทางตรงกันข้าม ตามการชักนำจากออร่าของวิชาห้ามค่ายกล เคลื่อนไปที่ที่ตั้งของโลกแสงดาว

วินาทีที่แดนตำหนักจื่อเคลื่อนไหว งูมรณาจิ่วหยินสัมผัสได้แล้วมาที่ตำหนักวัฏสงสาร “จะกลับไปแล้วหรือ?”

หลัวซิวพยักหน้า “น่าจะถึงเวลาแล้ว”

งูมรณาจิ่วหยินไม่คิดมาก พูดอย่างเคร่งขรึม “ไม่รู้ว่านายท่านหลุดพ้นออกมาจากปัญหาหรือไม่?”