มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 105

เป็นที่ประจักษ์ จางหลู่เหลียงพูดคำพูดเหล่านี้ออกมา จะต้องรู้เรื่องที่ลู่เฟยเฉินจะฆ่าเขาที่เมืองชิงหยุนอย่างแน่นอน

ความจริงแล้วในสายตาของจางหลู่เหลียง เจ้าสำนักลู่นั่นทำไปโดยไร้ประโยชน์ราวกับถอดกางเกงผายลม ในเมื่อต้องการสังหารหลัวซิว ทำไมตอนนั้นต้องปกป้องหลัวซิวเอาไว้ ให้เขาฆ่าหลัวซิวก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ?

สำหรับเรื่องแย่งชิงตำแหน่งเจ้าสำนักนั้นเป็นความลับภายในสำนัก จากฐานะและตำแหน่งของจางหลู่เหลียง แต่กลับไม่รู้เรื่องราวภายในเหล่านั้น

สาเหตุที่เขารู้ว่าลู่เฟยเฉินต้องการสังหารหลัวซิว ก็เพราะได้รู้มาจากตระกูลจางแห่งเมืองชิงหยุน

นอกจากนี้เขายังรู้อีกว่า หลัวซิวได้สังหารนายท่านตระกูลจางอีกครั้ง

“ตูม!”

จางหลู่เหลียงยังไม่ทันจะเข้ามา ก็ได้ซัดฝ่ามือเข้ามาจากไกล ๆ ปราณแท้อันแรงกล้าแผ่ซ่านออกมา กลายเป็นแรงลมร้องหวีดหวิว จู่โจมเข้ามาหาหลัวซิว

สัญชาตญาณของหลัวซิวสั่งให้เขาหลบเป็นอันดับแรก แต่ก็ยังถูกแรงลมพัดกระแทกเข้า เหมือนดั่งโดนฟ้าผ่าขึ้นมาทันที เข้าอ้าปากกระอักเลือดสด ๆ ออกมา ร่างลอยกระเด็นออกไป

แต่หลัวซิวก็ได้อาศัยโอกาสนี้ออกมาจากนอกสำนักเซียวเหยา เขาฝืนทนอาการบาดเจ็บเอาไว้ หลบหนีข้ามถนน โซซัดโซเซเข้าสู่องค์กรนักล่ายุทธ์

“สมควรตาย!”

จางหลู่เหลียงก็ลอยตัวออกมาจากนอกสำนักเซียวเหยา เมื่อพบว่าหลัวซิวได้หลบหนีเข้าไปในองค์กรนักล่ายุทธ์แล้ว สีหน้าก็บูดบึ้งขึ้นมาทันที

ภายในองค์กรนักล่ายุทธ์ห้ามไม่ให้มีการต่อสู้กันเกิดขึ้น ต่อให้เขากล้าบ้าบิ่นถึงเพียงใดก็ไม่กล้าบุกเข้าไปสังหารหลัวซิว

ความจริงเป็นก็เนื่องด้วยมีกฎแบบนี้อยู่ มีจอมยุทธ์ไม่น้อยที่ถูกตามล่าสังหารและหลบหนีเข้ามาในองค์กรนักล่ายุทธ์เพื่อร้องขอการคุ้มครอง

หลังจากที่หลบหนีเข้ามาในองค์กรนักล่ายุทธ์ หลัวซิวก็กระอักเลือดออกมา ทำให้เหล่าจอมยุทธ์ไม่น้อยมองมาทางนี้ด้วยความสงสัย

แต่ทว่าเขาไม่ได้ใส่ใจสายตาของผู้คนเหล่านั้น และไม่ได้เดินเข้าไปที่โต๊ะต้อนรับในห้องโถง แต่ได้ตรงไปที่ประตูหินที่อยู่มุมมุมหนึ่งในห้องโถงแทน

ข้าง ๆ ประตูหิน มีร่องอยู่แห่งหนึ่ง หลัวซิวลวงเอาตรานักล่าอสูรออกมาและวางใส่ลงไป ประตูเปิดออกทันที

องค์กรนักล่ายุทธ์ทุกแห่งต่างก็มีสถานที่แบบนี้อยู่ มีเพียงสมาชิกในแก๊งถึงสามารถอาศัยตราสัญลักษณ์เข้าสู่ด้านในได้

สำหรับข้อมูลเรื่องที่หลัวซิวได้เข้าเป็นสมาชิกในแก๊งแล้วนั้น ก็ได้ถูกบันทึกลงในตราสัญลักษณ์เป็นที่เรียบร้อย

......

นอกลานสวนของลู่เมื่องเหยา ลู่เฟยเฉินมองดูบุตรสาวที่ขอบตาแดงก่ำ และยังสะอึกสะอื้นอยู่เล็กน้อย

เขาไม่ได้เอ่ยอะไรทั้งสิ้น เพราะเขารู้ดีว่าจะต้องเป็นหลัวซิวได้เข้ามาแล้วแน่ ลู่เมิ่งเหยาได้รู้ความจริงทุกอย่างแล้ว

ในเวลาเช่นนี้ ยิ่งเขาอธิบาย ยิ่งจะทำให้บุตรสาวแค้นเคืองตนเอง

สำหรับเรื่องนี้ ลู่เฟยเฉินไม่คิดว่าตัวเองได้ทำผิดอะไร และยังได้โยนความโกรธแค้นทั้งหมดให้กับหลัวซิว เขาคิดว่าถ้าหากหลัวซิวไม่ปรากฏตัวขึ้น ระหว่างเมิ่งเหยาและตนเองนั้น จะต้องไม่เกิดช่องว่างเช่นนี้แน่

เขาใช้กล่องส่งเสียงกระจายข่าวออกไป ออกคำสั่งให้สำนักยุทธ์ทั้งสิบแปดเมืองภายในเขตการปกครองหยุนหลงจับตาดูองค์กรนักล่ายุทธ์ โดยเฉพาะเมืองชิงหยุน ทันทีที่พบหลัวซิวปรากฏตัวขึ้น ให้รายงานมาทันที

แม้ว่าบิดามารดาของหลัวซิวจะมีองค์กรนักล่ายุทธ์คอยคุ้มครอง ทำให้เขาไม่อาจทำอะไรได้ แต่เขาคิดว่าต่อให้หลัวซิวใช้ค่ายวาร์ป ก็จะต้องไปที่เมืองชิงหยุนอย่างแน่นอน

แน่นอน ไม่ได้ตัดความเป็นไปได้ที่หลัวซิวจะทะลุมิติไปเมืองอื่น ดังนั้นเขาถึงได้ออกคำสั่งโดยรวม ทอดแหออกไปเป็นวงกว้าง

องค์กรนักล่ายุทธ์

หลัวซิวใบหน้าซีดเซียว เดินโซเซเข้าไปในพื้นที่ของสมาชิกภายใน