“กร๊อบ!”
ด้วยรูเล็ตของร่องรอยผนึกกฎการเวียนว่ายตายเกิดแตกร้าวออก ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของมหาพระแสงทองเอาไว้ได้
ไม่เพียงเท่านั้น ความเร็วในการแตกร้าวของวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพยิ่งรวดเร็วมากขึ้น ทำให้พลังอำนาจของอาวุธชิ้นนี้อ่อนแอลงอย่างต่อเนื่อง พลังของมหาพระแสงทองรอดผ่านรอยแยกเหล่านั้นออกมา ทันใดนั้นก็ทำให้ร่างของหลัวซิวบางส่วนระเบิดออกเป็นละอองเลือด เลือดเนื้อสาดกระเซ็น
“นี่คือพลังอำนาจที่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารสำแดงพลังอมตะหรือ? หากเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพฟ้าสำแดงพลังอมตะด้วยตนเอง มันจะน่าหวาดกลัวมากถึงเพียงใดกัน?”
ในตอนนี้ หลัวซิวตระหนักได้ว่าในช่วงเวลาที่ผานมานั้นเขามีความมั่นใจในตนเองมากเพียงใด ประเมินค่ายอดฝีมือในใต้หล้านี้ต่ำไป
เขามีโอกาสได้รับพลังอมตะ ไม่ได้หมายความว่าคนอื่น ๆ จะไม่ได้รับโอกาสนี้ ผู้แข็งแกร่งเทพมารที่มีการฝึกตนพลังอมตะ สามารถครอบครองการบดขยี้พลังที่เขาได้อย่างง่ายดาย
ไม่ใช่ว่าพลังของเขาจะมหัศจรรย์เสียจนสามารถต้านทานเทพมารไว้ได้ แต่เป็นเพราะเหล่าเทพมารที่เขาได้พบเจอก่อนหน้านี้ ต่างก็มีพลังที่อ่อนแอมากก็เท่านั้น
“กร๊อบ!”
ในที่สุดวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพก็ไม่สามารถต้านทานการโจมตีของมหาพระแสงทองได้อีกต่อไป อาวุธชิ้นแรกที่หลัวซิวสังเวยมากับมือนั้น ถูกลำแสงสีทองโจมตีจนทะลุ
แต่ถึงอย่างไรวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพทั้งชิ้นนี้ก็ใช้เทพทองเทพเหล็กหลอมอาวุธขึ้นมา หลังจากถูกโจมตีจนแตก ก็ได้คลายพลังอำนาจส่วนใหญ่ของมหาพระแสงทองออกไปด้วย
เสียงปุบดังขึ้น ลำปสงสีทองยิงทะลุผ่านทรวงอกของหลัวซิว ตามมาด้วยเลือดที่สาดกระเซ็นออกมา
“เวิง!”
หว่างคิ้วของหลัวซิวแยกออก เทพมารอสูรเหยี่ยวทองบินออกมา กลายร่างเป็นร่างเดิมลงมาอยู่ใต้เท้าของหลัวซิว ให้เขาขึ้นขี่และบินหนีจากไปด้วยความเร็วสูงสุด
“หือ? ที่หว่างคิ้วยังซ่อนเทพมารอสูรไว้ตัวหนึ่ง?”
เทพมารอสูรสิงห์ทองสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย พลังอมตะของเขาเพียงพอที่จะสามารถฆ่าเทพมารแดนเดียวกันได้ คาดไม่ถึงว่ากลับไม่สามารถทำลายไอ้หนุ่มเผ่าพันธุ์มนุษย์คนหนึ่งที่มีผลการฝึกตนเพียงแดนเจ้ายุทธจักรได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...
เรื่องเก่าอัพเดตบ้าง ไม่ใช่ลงแต่เรื่องใหม่...
เมื่อไรจะลงซักที...
เค้ายังแปลอยู่ไหมครับ...
ไม่ลงให้อ่านซักที...
รออานยุ...
รอต่อไปครับ...