มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1064

“ยังไม่ตายอีก?”

เทพมารอสูรสิงห์ทองเห็นว่าพลังอมตะของตนโจมตีเข้าไปยังตัวหยั่งรู้ของอีกฝ่าย แต่ไอ้หนุ่มเผ่าพันธุ์มนุษย์คนนี้กลับยังสามารถยืนอยู่บนหลังของเทพมารอสูรเหยี่ยวทองได้อย่างปลอดภัย อดไม่ได้ที่จะเผยสีหน้าที่ยากจะเชื่อ

“ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารช่วงปลาย หากถูกพลังอมตะของข้าโจมตีเข้าที่ตัวหยั่งรู้ก็ยังต้องสูญสลายไป ที่ตัวหยั่งรู้ของไอ้หนุ่มคนนี้มีสมบัติที่แข็งแกร่งซ่อนเอาไว้ ดังนั้นจึงสามารถคลายพลังอมตะของเทพมารอสูรอย่างข้าได้!”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เทพมารอสูรสิงห์ทองก็แววตาเป็นประกาย รีบเร่งความเร็วไล่ล่าหลัวซิวต่อในทันที

ถึงแม้จะมีลูกแก้วความเป็นตายช่วยทำให้ตัวหยั่งรู้สงบนิ่งลงได้ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนั้น แต่หลัวซิวก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ดวงตา หู จมูก และปาก มีเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

เขารู้สึกว่าการรับรู้ของเขาค่อย ๆ ดับวูบลงไปเรื่อย ๆ แต่ก็ยังกัดฟันเอาไว้แน่น ไม่ให้ตนหมดสติไปในตอนนี้

ผลการฝึกตนของเทพมารอสูรสิงห์ทองสูงกว่าเทพมารอสูรเหยี่ยวทองมาก อีกทั้งที่แห่งนี้ยังไม่สามารถบินได้ ดังนั้นเทพมารอสูรสิงห์ทองใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถตามได้ทัน

ในขณะเดียวกัน ภายใต้คำสั่งของหลัวซิว เทพมารอสูรเหยี่ยวทองก็บินมาถึงบริเวณใกล้ ๆ กับสนามรบที่ช่าจื่อเยียนและผู้แข็งแกร่งเทพมารขั้นสูงปะทะกันอยู่

ภายใต้บัญชาของช่าจื่อเยียน เหล่าเทพมารพากันออกโรงต่อสู้ ช่วยเขาต้านเทพมารอสูรสิงห์ทองเอาไว้ได้

“เจ้าเทพมารอสูรเหยี่ยวทองนี่มันเรื่องอะไรกัน?” บนร่างของงูมรณาจิ่วหยินเต็มไปด้วยบาดแผลฉกรรจ์ เห็นได้ชัดว่ามหาสงครามเมื่อครู่ เขาก็ได้รับบาดเจ็บอยู่ไม่น้อย

“ครั้งก่อนข้ามาที่แดนปริศนาแห่งนี้ เทพมารอสูรตนนี้กับเทพปีศาจอีกตนต่อสู้กันจนบาดเจ็บสาหัส ข้าจึงได้โอกาส ทำให้เขายอมจำนน” หลัวซิวอธิบายออกมาแบบส่ง ๆ

“มันว่างเปล่า!”

“พูดถูกแล้ว แม้แต่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งมหาโลกาก็ยังสนใจในสมบัติชิ้นนี้ ช่าจื่อเยียนเจ้าคงไม่ได้รู้สึกโลภขึ้นมา จึงแอบเอาสมบัติชิ้นนั้นซ่อนไว้ใช่หรือไม่”

เทพมารทุกคนของเผ่าพันธุ์มารและเผ่าปีศาจต่างก็พากันจ้องเขม็งมาทางนี้ สีหน้านั้นเต็มไปด้วยความสงสัย

ภาพตรงหน้าอยู่ในสายตาหลัวซิว ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา เพราะช่าจื่อเยียนกลายเป็นเป้าของคนกลุ่มนี้ สถานการณ์เช่นนี้เป็นเรื่องที่เขาไม่ได้คาดการณ์เอาไว้

“ไร้สาระ! หากข้าได้รับสมบัติชิ้นนั้นไปแล้ว เหตุใดจึงต้องพาคนมาค้นหาที่นี่อีก?” ช่าจื่อเยียนพูดเสียงเย็น

“ใครจะไปรู้ เจ้าอาจจะจงใจทำเช่นนี้ เพื่อที่จะให้ตนเองพ้นข้อกล่าวหาได้อย่างง่ายดาย?”

“ช่าจื่อเยียน พวกเจ้าโลกเสวียนเทียน อีกทั้งยังมีพวกเราโลกาอสูรฟ้าและโลกานานาอสูร มาที่แห่งนี้เพื่อตามหาสมบัติชิ้นนั้นสูญสิ้นเวลาไปนับหมื่นปี ไม่ว่าจะเป็นฝั่งใดที่หาสมบัติชิ้นนั้นเจอ ความดีความชอบนั้นก็ควรจะเป็นของพวกเราทุกคนจึงจะถูก”