มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1067

“โลกแสงดาวเกณฑ์กฎเป็นสถานที่ที่เหมาะสมแก่การบรรลุของเจ้า แต่ที่แห่งนั้นก็ไม่ได้สงบนัก เจ้าเข้าไปฝึกตนที่นั่น จำเป็นต้องระวังให้ดี” ช่าจื่อเยียนเอ่ยปากเตือน

“ไม่รู้ว่าการฝึกตนภายในโลกแสงดาวเกณฑ์กฎนั้น มีข้อกำหนดใดที่ควรระวังหรือ?” หลัวซิวเอ่ยถาม

“เจ้าคงจะไม่รู้ โลกแสงดาวคือผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าท่านหนึ่งในสมัยโบราณกาลเปิดขึ้นมา”

“เพราะว่าการเปิดโลกพิภพนั้นจะต้องสูญเสียพลังเทพอย่างมาก จึงมีผู้แข็งแกร่งไม่มากนักที่เต็มใจสูญเสียพลังเทพเพื่อไปทำเรื่องเช่นนี้ ดังนั้นโดยทั่วไปแล้วต่างเลือกทำสิ่งนี้ก่อนที่อายุขัยของพวกเขาจะหมดและตายลง”

“ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพมารขึ้นไป ไม่ใช่ว่าไม่มีวันตายหรอกหรือ?” หลัวซิวเผยสีหน้างุนงง

ซุ๋นซินเหลียนหัวเราะพรืดออกมา “เจ้ายินมาจากที่ใดว่าระดับเทพมารขึ้นไปจะเป็นอมตะ? อย่าว่าแต่เทพมารทั่วไปเลย ต่อให้เป็นเทพฟ้า หรือแม้แต่ราชาเทพ ก็ไม่ได้เป็นอมตะ เพียงแต่ช่วงเวลาของอายุขัยนั้นจะค่อนข้างนานกว่าก็เท่านั้น”

สำหรับคำถามนี้ ซุ๋นซินเหลียนไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก ฟังช่าจื่อเยียนพูดต่อ “ความจริงแล้วเป้าหมายที่ผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าเปิดโลกพิภพ ก็เพื่อที่จะยืดชีวิตของตนออกไป เพราะโลกพิภพที่พวกเขาได้เปิดขึ้นนั้น อสูรจิตทุก ๆ ตนที่เกิดขึ้น ภายในวิญญาณต่างก็จะมีผนึกของเขาอยู่”

“หากเมื่อมีคนที่ฝึกตนถึงแดนเทพฟ้าในโลกพิภพที่เขาเปิดขึ้น วิญญาณส่วนที่ลึกที่สุดที่ผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าผนึกเอาไว้ก็จะถูกปลุกขึ้น”

“ครองวิญญาณ?” หลัวซิวสีหน้าตื่นตระหนก

“ก็มีบางกลยุทธ์บางส่วนที่คล้าย ๆ กับการครองวิญญาณ แต่ที่พิภพต่ำดูเหมือนจะไม่สามารถมีเทพฟ้าปรากฏตัวขึ้นได้ ต่อให้ผนึกถูกปลุกขึ้น เทพฟ้าท่านนั้นที่ได้ตายไปไม่รู้กี่หมื่นกี่ล้านปี ก็ใช่ว่าจะสามารถครองวิญญาณได้สำเร็จ” ช่าจื่อเยียนพูดไว้เช่นนี้

“นับแต่บรรพกาลนานมา ไม่รู้ว่ามีเทพฟ้าจำนวนมากเพียงใดที่ได้เปิดพิภพต่ำขึ้นมาก่อนตาย แต่ในบรรดาพิภพต่ำนับไม่ถ้วนนี้ พิภพนับล้านต่างไม่สามารถมีเทพฟ้าปรากฏขึ้นได้” ซุ๋นหวู่หยากล่าว