มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1082

บรรลุกฎเกณฑ์ คือการข้ามแดนสูงสุดขั้นหนึ่ง เป็นการท้าทายความสามารถของตนเอง เพราะว่าสิ่งที่จะต้องข้ามไปให้ได้นั้นคือการสั่งสมที่มากมายมหาศาลของตนเอง

เมื่อใดก็ตามที่บรรลุได้ ก็เหมือนปลาที่กระโดดข้ามประตูมังกร ข้ามไปยังระดับแดนใหม่แดนหนึ่ง มีการสัมผัสรู้มากมายไม่มีที่สิ้นสิ้นสุดปรากฏขึ้น

วินาทีที่ประตูแห่งกฎเกณฑ์ถูกเปิดออก หลัวซิวก็รู้สึกได้ถึงแดนของตนเองที่ทรงพลังมากขึ้นตามไปด้วย เกิดแสงวูบวาบต่าง ๆ นานาการสัมผัสรู้ไม่มีจุดสิ้นสุดปะทุขึ้นมา

กฎชีวิตแดนบรรลุผล กฎความตายแดนบรรลุผล โซนกฎแดนสำเร็จน้อย!

“เวิง!”

ผลการฝึกตนบรรลุถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นหนึ่งได้สำเร็จ ทันใดนั้นใจแห่งศุภรก็บินออกมาจากหว่างคิ้วของเขา ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความลึกลับเล็กน้อยของกฎเวลาอย่างเลือนราง

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง……”

หลัวซิวลืมตาขึ้นมาทันใด ในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าเหตุใดตลอดมาตนจึงไม่สามารถสัมผัสรู้ถึงความลึกลับของกฎเวลาได้ เมื่อย้อนกลับมาสู่พื้นฐานนั่นก็เพราะผลการฝึกตนก่อนหน้านี้ของเขาต่ำเกินไป ภายในใจแห่งศุภรเต็มไปด้วยความลึกลับ อย่างน้อยที่สุดก็จำเป็นต้องเป็นระดับแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ จึงจะสามารถสัมผัสรู้ถึงหลักการอันลึกซึ้งบาง ๆ ที่แฝงอยู่ในนั้น

ใจแห่งศุภร คือสิ่งล้ำค่าที่ถูกกลั่นแปรออกมาโดยกฎเวลาดั้งเดิม ภายในนั้นแฝงไปด้วยกฎหลักการระดับสูงอันลึกซึ้งมากมาย ถึงแม้จะตระหนักรู้ถึงหลักการอันลึกซึ้งเพียงเล็กน้อย ก็สามารถทำให้หลัวซิวได้ประโยชน์อย่างไม่รู้จบ

“ข้าคือมหาจักรพรรดิ!”

หลายวันต่อมา หลัวซิวค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน นัยน์ตาของเขาลึกราวกับเหวลึก ในส่วนลึกของนัยน์ตา ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยหลักการอันลึกซึ้งไม่มีที่สิ้นสุด เพียงพริบตาถือกำเนิดสรรพสิ่ง เพียงดับสูญชั่วนิรันดร์

หลังจากผลการฝึกตนบรรลุแล้ว หลัวซิวก็ไม่ได้รีบร้อนจากไปไหน แต่กลับอยู่ภายในวิชาห้ามค่ายกลของตนต่อไป เพื่อจัดการกับการสัมผัสรู้ที่ได้รับมาของตน

การบรรลุประตูแห่งกฎเกณฑ์ครั้งนี้ได้ข้ามมาถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ ในสมองของเขามีการสัมผัสรู้มากมายปะทุขึ้นมา จำเป็นต้องใช้เวลาในการจัดการให้เข้าที่เข้าทาง

แต่ในเมื่อได้ครอบครองพลังการลดความเร็วของเวลาของโลกาศุภรแล้ว ก็สามารถทำให้เวลาในการเพิ่มพลังของเขาลดลง เดิมแล้วที่จำเป็นต้องใช้เวลาราวร้อยปีจึงจะสามารถบรรลุแดนได้ กลับใช้เวลาแค่เพียงสิบปีก็สามารถทำได้แล้ว!

“สมแล้วที่เป็นสิ่งล้ำค่าดั้งเดิม ถึงแม้จะเป็นแค่เพียงคุณสมบัติของเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งก็ยังสามารถทำเรื่องกบฏได้อย่างน่าหวั่นใจเช่นนี้” หลัวซิวประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม

เขาเก็บใจแห่งศุภรเข้าไปภายในตัวหยั่งรู้ที่อยู่ในหว่างคิ้วอีกครั้ง ทันในนั้นในใจก็พลันเต็มไปด้วยความปลื้มปริ่ม

ในเมื่อมีลูกแก้วความเป็นตายและใจแห่งศุภรไว้ครอบครอง เขามั่นใจว่าใช้เวลาเพียงไม่นาน พลังของเขาก็จะต้องได้รับการยกระดับขึ้นไปยังแดนใหม่อีกครั้งเป็นแน่

“ในเมื่อผลการฝึกตนของข้าบรรลุถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์แล้ว มีเรื่องบางเรื่องที่ควรจะเตรียมเอาไว้ล่วงหน้าได้แล้ว”

เขาโบกมือขึ้นขจัดวิชาห้ามค่ายกลที่จัดวางเอาไว้จนหมดไป หลัวซิวมือหนึ่งไขว้เอาไว้ด้านหลัง ปากก็พึมพำพูดกับตัวเอง