มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1092

ที่ผ่านมา วรยุทธ์วิชานี้ไม่เหมาะกับการเผยแพร่ในทุกแง่มุม มิเช่นนั้นหากทุกคนในสำนักไท่เสวียนต่างฝึกฝนวรยุทธ์วิชานี้ ต่อให้มั่งคั่งแค่ไหน ก็เลี้ยงไม่ไหว

ดังนั้นระดับขั้นวรยุทธ์ที่หลัวซิวเผยแพร่ให้กับทุกคน โดยปกติจะเป็นระดับเทพฟ้า ด้านหนึ่งเพราะพิจารณาถึงเรื่องสติปัญญา ในอีกด้านหนึ่งเพราะไม่อยากให้เรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น

เพราะผู้แข็งแกร่งของโลกาชั้นฟ้าก็สามารถลงมาโลกมนุษย์ได้ เกิดผู้แข็งแกร่งของโลกาชั้นฟ้าค้นพบว่าสำนักไท่เสวียนมีวรยุทธ์ยิ่งใหญ่ที่เกินระดับเทพฟ้า เช่นนั้นจะนำหายนะครั้งใหญ่มาสู่สำนักไท่เสวียนอย่างแน่นอน

ด้วยเหตุนี้หลัวซิวจึงเตือนทุกคนว่า วรยุทธ์เหล่านี้ที่เขาเผยแพร่ให้ เป็นมรดกหลักของสำนักไท่เสวียน ไม่สามารถแสดงให้ผู้อื่นเห็นได้โดยง่าย

นอกจากนี้หลัวซิวยังเผยแพร่พลังอมตะของภูตอัคคีร้อยแปรให้แก่เหยียนเยว่เอ๋อร์ เพียงแต่ไฟทิพย์ที่เขาฝึกฝนขึ้นมาเองไม่สามารถมอบให้แก่นางได้ เพราะภูตอัคคีกลืนกินหลอมรวมอยู่ในร่างเดียวกันกับเขาไปแล้ว ไม่สามารถแยกจากกันได้

อีกทั้งด้วยผลการฝึกตนปัจจุบันของเหยียนเยว่เอ๋อร์ นางไม่สามารถทนต่อพลังของภูตอัคคีกลืนกินได้

หลังจากที่ทุกอย่างถูกจัดวางเรียบร้อยแล้ว หลัวซิวก็กลับเข้าไปฝึกตนปิดขังในตำหนักวัฏสงสาร เขาไม่รู้ว่าผู้อาวุโสเหล่านั้นของตำหนักดาราจะถ่ายทอดคำพูดของเขาไปยังบรรดาแดนศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ หรือไม่ เขาเตรียมตัวจะปิดขังตัวเองช่วงเวลาหนึ่ง หลังจากที่สำเร็จวิชาแล้ว ถ้าบรรดาแดนศักดิ์สิทธิ์ยังไม่มา เขาก็จะไปหาพวกเขาด้วยตัวเอง

การก้าวข้ามแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ในครั้งนี้แบ่งเป็นสองระดับ ระดับที่หนึ่งประตูแห่งกฎเกณฑ์ที่ทะลวงผ่านคอขวดของการฝึกตนในแดนปริศนาเทพฟ้า ระดับที่สองคือบททดสอบอันยิ่งใหญ่ของทัณฑ์นภาอัสนี

ทุกครั้งในการฝ่ากฎเกณฑ์ของการฝึกยุทธ์ นักยุทธ์จะได้ตระหนักมากมาย ซึ่งในครั้งนี้หลัวซิวฝ่ากฎเกณฑ์หลายครั้งติดต่อกัน ทำให้เขาได้ตระหนักมหาศาล จำเป็นต้องใช้เวลาในการดูดซับ