มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1117

แม้ว่าจะมาถึงโลกเสวียนเทียน เช่นพิภพกลางนี้ ยาเซียนก็ไม่ใช่ว่าจะสามารถหาได้อย่างง่ายดาย เพราะฐานะของผู้แข็งแกร่งเทพมารในพิภพกลางนั้นไม่ธรรมดา

“ศิษย์พี่หลัว?”

ทันใดนั้นเสียงเรียกใสดังมาจากด้านหลัง

หลัวซิววางม้วนหยกที่อธิบายรายละเอียดเริ่มต้นของนักยาเซียน กลับไปอย่างเสียดาย แล้วหันหลังกลับไปตามเสียงนั้น เห็นคนสวมชุดสีแดงเดินมาอยู่ข้างหน้าเขา

คนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือถังหยุนศิษย์นอกของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน แม้ว่าผลการฝึกตนจะไม่ต่ำ ถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 4 แล้ว แต่ความสามารถของนางค่อนข้างธรรมดา ไม่สามารถผ่านชั้นเจ็ดของหอเหวิ้นเต้าได้

“ศิษย์พี่หลัวยังเป็นนักกลั่นยาด้วยหรือ?” ถังหยุนสังเกตเห็นม้วนหยกที่หลัวซิวใส่กลับไปที่เดิม มีความสงสัยปรากฏขึ้นในสายตา

ไม่ว่าจะอยู่ในโลกแสงดาวหรือโลกเสวียนเทียน สถานะของนักกลั่นยา นักหลอมอาวุธและนักค่ายกลนั้นไม่ธรรมดา

ในหมู่นี้นักกลั่นยามีความสำคัญมากที่สุด

เพราะยิ่งฝึกยุทธ์ก้าวไปข้างหน้า แต่ละก้าวยิ่งยากมากขึ้น โดยเฉพาะตั้งแต่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขึ้นไป ก้าวทีละก้าวสู่เทพมาร พูดได้เลยว่าทีละก้าวรางกับขึ้นสวรรค์และทุกย่างก้าวคือยากมาก

สำหรับประเด็นนี้ อาจกล่าวได้ว่าหลัวซิวมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง หลังจากเทพมารแล้ว การเพิ่มขึ้นของแต่ะละแดนก็ยากขึ้น ยกเว้นอัจฉริยะที่ไม่เหมือนคนจำนวนน้อยมาก ต่างต้องใช้เวลาเนิ่นนานในการทำความเข้าใจพลังแห่งกฎและเพิ่มผลการฝึกตน

“รู้นิดหน่อย” หลัวซิวยิ้มเบา ๆ