มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1128

เงาร่างที่ดูทรงพลังที่เดินออกมาจากตรงกลางระหว่างคิ้วของเขาก็คือร่างปีศาจเทพนั่นเอง เป็นผันร่างที่กลั่นมากจากซากศพของผู้แข็งแกร่งเทพมาร ศักยภาพแข็งแกร่งยิ่งใหญ่มาก!

พูดได้เลยว่าร่างปีศาจเทพร่างนี้ของจูเฟยเฉียว นอกจากไม่ได้ผนึกรวมช่องจิตแล้ว ไม่ว่าจะเป็นผลการฝึกตนหรือร่างเนื้อ ล้วนอยู่ในระดับเทพมาร

“ศิษย์น้องหลัว ไม่ว่าใครก็ตามที่ทราบความลับของท่านจูล้วนต้องตาย และพวกเจ้าก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน”หลังจากที่จูเฟยเฉียวหัวเราะจบ เขาก็ได้หยีตาลงพลางกวาดตามองถังหยุนตั้งแต่หัวจรดเท้า“สตรีนางนี้ถือว่าไม่เลวเลย เก็บไว้สนุกให้เต็มที่ก่อนค่อยฆ่าทิ้งก็ไม่สาย”

“เจ้าอ้วนจูเจ้าดีใจเร็วเกินไปหรือเปล่า?”

หลัวซิวหลุดหัวเราะออกมาอย่างควบคุมไม่ได้“ตอนนั้นครั้นเมื่อยังอยู่ในสำนักเขา เจ้าคิดว่ามีอัญมณีแห่งเทพมารอยู่ในมือแล้วจะสามารถเอาชนะข้าได้ แต่ผลสุดท้ายเป็นยังไงล่ะ?”

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร?”มีรังสีความชั่วร้ายผุดขึ้นมาในแววตาจูเฟยเฉียว

“ความหมายของข้านั้นง่ายมาก เจ้าคิดเองเออเองว่ามีร่างปีศาจเทพเป็นอุบายสุดท้ายอยู่ในมือ จึงต้องเป็นฝ่ายชนะแน่นอน แต่ตอนนี้ข้าคงต้องบอกกับเจ้าอย่างน่าเสียดายว่า เจ้าคิดผิดไปแล้ว!” 

หลัวซิวเดินอยู่กลางอากาศ เตาเทพที่อยู่ในมือลอยขึ้นเหนือหัว มีแสงอาทิตย์สาดส่องออกมาจากเตาเทพ อัคคีเทพที่ดิ่งลงมากลายเป็นเกราะแสงป้องร่าง

สาเหตุที่เขาพูดคุยกับจูเฟยเฉียวมานานขนาดนี้นั้น แท้จริงแล้วเขากำลังถ่วงเวลา เพื่อใช้เตาเทพกลั่นแปรกำจัดตราสำนึกบนค้อนยักษ์ทองทิ้ง

ณ ตอนนี้ ค้อนยักษ์ทองนั่นกลายเป็นวัตถุไร้เจ้าของแล้ว มันอยู่ภายในเตาเทพแต่โดยดี เมื่อเป็นแบบนี้เขาถึงสามารถควบคุมอนุภาคของเตาเทพต่อได้

หลัวซิวไม่เคยเอาจูเฟยเฉียวเอาไว้ในสายตาอย่างจริง ๆ จัง ๆ มาก่อนเลยด้วยซ้ำ 

“เจ้าไปตายซะ!”

จูเฟยเฉียวตะคอกเสียงดังลั่น ภายใต้การควบคุมของเขา ร่างปีศาจเทพกลายเป็นลำแสงพุ่งตรงเข้ามาสังหารเขา

หลัวซิวเข้มขรึมไม่รู้สึกกลัวเลย ใช้เตาเทพมาคุ้มกันตนพลางก้าวเท้ายาวไปข้างหน้า

ไม่มีการประคองและการโคจรจากค่ายกลหุ่นเชิด ทำให้ออร่าของร่างปีศาจเทพร่างนี้ลดลงไปดั่งกระแสน้ำในทันที ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน 

“ว่าไงนะ?”

จูเฟยเฉียวเบิกตากว้างจนดวงตากลมโต พอจะพูดได้ว่าเขาตกตะลึงพรึงเพริดไปเลย เดิมทีเขาคิดว่าการเรียกร่างปีศาจเทพออกมานั้น ต้องสามารถกำจัดพวกหลัวซิวได้แน่นอน แต่กลับนึกไม่ถึงเลยว่าแค่ปะทะหน้ากันแค่ครั้งเดียว ร่างปีศาจเทพก็ถูกควบคุมแล้วอย่างนั้นหรือ?

“แม่งเอ๊ย หนี!”

เมื่อสังเกตเห็นว่าสายตาของหลัวซิวกำลังจ้องมองมาทางตน ร่างกายของจูเฟยเฉียวก็สะดุ้งอย่างควบคุมไม่ได้ เขาจะยังมีเวลาไปนึกถึงอัญมณีแห่งเทพมารและร่างปีศาจเทพของตัวเองได้อย่างไร วินาทีนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือรักษาชีวิตอันน้อยนิดของตัวเองเอาไว้ให้ได้ก่อน 

หลัวซิวหัวเราะอย่างเยือกเย็น เตาเทพที่อยู่เหนือหัวลอยขึ้นจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น พุ่งตรงออกไปกลางอากาศ ก่อนจะปรากฏอยู่เหนือหัวจูเฟยเฉียวภายในชั่วพริบตาเดียว ดูดร่างเขาเข้าไปในเตาจนได้ยินเสียงดังชิ่ว

ปัจจุบันการตระหนักรู้และการควบคุมวิถีแห่งกฎของเขาไม่ได้จำกัดอยู่แค่กฎการเวียนว่ายตายเกิดเท่านั้น ความสามารถในการใช้กฎปริภูมิก็ค่อย ๆ ขึ้นไปในระดับที่เชี่ยวชาญชำนาญแล้วเช่นกัน แม้กระทั่งการตระหนักรู้ในกฎเวลาก็ยกระดับขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน