มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1134

หลัวซิวไม่อยากเสียเวลาอยู่กับการตามหายาเซียนต่อ ตามหามาเป็นเวลาหนึ่งเดือนกว่าแล้ว แต่ก็เก็บเกี่ยวได้ไม่เยอะมากนัก ดังนั้นเขาจึงมีแผนที่จะกลับออกไปจากที่นี่

ในระหว่างทางกลับ หลัวซิวนำสมบัติวิเศษระดับมหาจักรพรรดิที่อยู่ในมือโยนเข้าไปกลั่นแปรในเตาเทพ ผ่านไปไม่นานนักก็กลั่นอาวุธออกมาได้สองชิ้น

หนึ่งในอาวุธคือกระบี่ยุทธ์หนึ่งเล่ม ซึ่งส่วนวัสดุหลักของกระบี่คือวัสดุระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ ผสมด้วยเหล็กเซียนที่ใช้ในการกลั่นอัญมณีแห่งเทพมารเล็กน้อย อีกทั้งมีการสลักสัญลักษณ์ค่ายกลลงไปภายในกระบี่ยุทธ์เล่มนี้ด้วย 

ส่วนอาวุธชิ้นที่สองคือหอคอยเวทย์หนึ่งหลัง ซึ่งแตกต่างจากหอคอยเวทย์ของยอดฝีมือมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 7 ที่ช่วงชิงดอกสายโลหิตกับเขา พลานุภาพของหอคอยเวทย์ที่หลัวซิวกลั่นได้จะรุนแรงกว่า สามารถปราบปรามคู่ต่อสู้ให้ถูกกลั่นแปรอยู่ภายในหอคอยเวทย์ ดูดกลืนพลังของคู่ต่อสู้มาเพิ่มเสริมให้ตน เพิ่มพูนผลการฝึกตนให้กับเจ้าของหอคอยเวทย์

จากแดนกฎของหลัวซิว สมบัติวิเศษระดับมหาจักรพรรดิสองชิ้นที่เขากลั่นได้นั้น เรียกได้ว่าเป็นสมบัติชั้นยอดแน่นอน

“ถังหยุน ข้าเห็นว่าวิชาที่เจ้าฝึกตนคือวิชาโลกกระบี่ ประสิทธิภาพกระบี่ยุทธ์ที่อยู่ในมือเจ้ามันไม่แย่ก็จริง แต่ถ้าหากเจ้าได้ปะทะกับมหาจักรพรรดิยุทธ์ช่วงปลายที่ร่างเนื้อแข็งแกร่งละก็ เจ้าจะไม่สามารถทำลายเกราะป้องกันของคู่ต่อสู้ได้เลยด้วยซ้ำ”

หลัวซิวเก็บเตาเทพกลับมา นำกระบี่ยุทธ์เล่มนั้นยื่นไปให้ถังหยุนพลางพูด: “เมื่อมีกระบี่ยุทธ์เล่มนี้แล้ว เจ้าจะมีศักยภาพในการท้าทายคู่ต่อสู้ที่อยู่เหนือกว่า ข้าไม่กล้ารับประกันว่าเจ้าจะสามารถเอาชนะมหาจักรพรรดิยุทธ์ช่วงปลายได้อย่างแน่นอน แต่ทว่าอย่างน้อยตั้งแต่มหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้น 7 ลงไป มีน้อยคนมากที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของเจ้า”

แววตาของถังหยุนเป็นประกายขึ้นมา ก่อนหน้านี้หลัวซิวถ่ายทอดพลังอมตะให้แก่จินเฟยเทียนทำให้นางรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก นึกไม่ถึงเลยว่าหลัวซิวจะมอบกระบี่ยุทธ์เล่มหนึ่งให้ตนเร็วเช่นนี้ อีกทั้งดูเหมือนอนุภาคของกระบี่ยุทธ์เล่มนี้จะทรงพลังมาก ๆ ด้วย 

นางกล่าวขอบคุณแล้วรับกระบี่ยุทธ์มา ลูบไล้กระบี่ไปมาอย่างไม่หยุดหย่อน ชอบมากจนวางไม่ลง

พรสวรรค์และปัญญาเป็นพื้นฐานของนักยุทธ์ หรือแก่นแท้นั่นเอง ซึ่งสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ตัดสินความสำเร็จสุดท้ายของนักยุทธ์ว่าจะทำได้มากหรือน้อย

อย่างเช่นผู้ที่มีปัญญาสูง หากบรรลุระดับแดนอย่างต่อเนื่อง สามารถบรรลุไปถึงแดนที่สูงมาก ๆ ได้ และหากเป็นผู้ที่มีปัญญาต่ำ ปัญญาก็จะถูกจำกัด ไม่ว่าเจ้าจะมีความสามารถในการตระหนักรู้ที่ดีมากแค่ไหน ก็ยากที่จะบรรลุไปถึงแดนที่สูงลึกได้ หยุดอยู่ในระดับใดระดับหนึ่งและไม่สามารถก้าวข้ามขึ้นไปถึงแดนที่สูงกว่าได้

แต่ในขณะเดียวกันหากมีปัญญาสูง แต่ความสามารถในการตระหนักรู้แย่ ก็ยากที่จะบรรลุไปถึงแดนที่สูงลึกได้เช่นกัน เพราะฉะนั้นแล้วพรสวรรค์ที่แท้จริงไม่ได้มีแค่พรสวรรค์ปัญญาอย่างเดียว ความสามารถในการตระหนักรู้ก็ขาดไม่ได้เช่นกัน 

ความสามารถในการตระหนักรู้เป็นสิ่งที่พูดยากมาก มันมีความเกี่ยวข้องกับโลกกรรศและประสบการณ์ของคนคนหนึ่ง หากได้พบเห็นรู้จักกับทุกอย่างในโลกมามาก สิ่งที่เข้าใจก็จะมีมากยิ่งขึ้นโดยปริยาย และยิ่งตระหนักรู้ในสิ่งที่อยู่ในระดับขั้นที่สูงกว่าได้ง่ายขึ้น