มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1146

ทางสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินมิได้ห้ามไม่ให้ทำเช่นนี้ ถึงอย่างไรบัญชาอมตะก็เป็นของที่ผู้อาวุโสในสำนักประทานให้ การจะใช้งานอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับความประสงค์ของศิษย์ตน

เขตการค้าในคูเมืองคึกคักอย่างมาก หลัวซิวเช่าแผงขายของมาได้หนึ่งแผงด้วยแก้วเทวชั้นล่างหนึ่งพันชิ้น

แผงขายของของคนอื่นวางเต็มไปด้วยสมบัติที่สวยงามมากมายหลากหลาย มีวัตถุดิบที่ใช้กลั่นอาวุธ และยาวิเศษ ยาเซียน รวมไปถึงสมุนไพรเพิ่มพลังต่าง ๆ นานา

ส่วนแผงขายของของหลัวซิวกลับโล่งเปล่ามาก มีแค่บัญชาอมตะชิ้นเดียว

“บัญชาอมตะ?”

“พระเจ้า มีคนมาขายบัญชาอมตะด้วยอย่างนั้นหรือ?”

“รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาคนขายบัญชาอมตะนั่นจัง นั่นมันศิษย์ที่ผู้อาวุโสหวู่หยาเพิ่งรับเข้าสำนักมิใช่หรือ?”

“ได้ยินมาว่าถ้าเลื่อนขั้นเป็นศิษย์ใจกลางแล้วจะได้รับบัญชาอมตะหนึ่งชิ้นเป็นของขวัญ นึกไม่ถึงเลยว่าหมอนั่นจะเอามันมาขายอย่างนั้นหรือ ไม่เอาไหนเกินไปหรือเปล่า?”

ทันทีที่บัญชาอมตะปรากฏ ก็กลายเป็นข่าวฮือฮาไปทั่วเขตการค้า แม้กระทั่งเจ้าของแผงจำนวนมากก็ต่างตกตะลึงไปด้วย ต่างพากันเก็บแผงของตนแล้วพุ่งตรงมาทางนี้ 

คนจำนวนมากเริ่มเอ่ยปากถามถึงวิธีการซื้อบัญชาอมตะนี้ หลัวซิวก็ไม่ได้ค่อย ๆ ตอบคำถามของทุกคน แต่เป็นการหยิบป้ายป้ายหนึ่งออกมา ซึ่งเนื้อหาที่เขียนติดอยู่บนป้ายคือสมบัติที่ตัวเองต้องการ

สมบัติที่เขาต้องการล้วนเป็นสมุนไพรเพิ่มพลังต่าง ๆ มียาเซียนที่ต้องใช้ในการกลั่นยาเซียนระดับ 1 และมีจิตฟ้าดินAttrต่าง ๆ รวมไปถึงของพิสดารล้ำค่าที่ใช้ในการฝึกวิชาบรรพเทพโลหิต

“บัญชาอมตะนั่นเป็นของข้าล่ะ!”

ทันใดนั้นเอง ก็มีเสียงที่ใสและเย็นชาดังขึ้น ผู้คนที่มุมอยู่หน้าแผงหลัวซิวต่างพากันหลีกทางออกไป หญิงชุดกระโปรงฟ้าที่หน้าตางดงามมากจนเป็นฉนวนที่ทำให้บ้านเมืองล่มสลายเดินตรงเข้ามาด้วยลักษณะท่าทางที่อ่อนช้อยงดงาม

หญิงชุดกระโปรงฟ้าผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน นางก็คือสาวจองหองที่ถูกหลัวซิวใช้ตราเปิดฟ้าโจมตีจนกระเด็นออกไปในตอนนั้นนั่นเอง