มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1211

หลัวซิวเห็นช่าจื่อเยียนกำลังสอนเสี่ยวเจียงหมิงฝึกตน เด็กคนนี้อาจกล่าวได้ว่าโชคร้าย แต่ก็โชคดีเช่นกัน

โชคร้ายคือเขายังอายุน้อยครอบครัวก็ถูกทำลายและเขาาต้องพลัดถิ่น โชคดีคือเขาอายุยังน้อยก็ถูกสอนโดยช่าจื่อเยียน จุดนี้ไม่ว่าจะเป็นการฝึกฝนหรือการหยั่งรู้ เขานำหน้ากว่าคนอื่นที่เป็นรุ่นเดียวกับเขา

ตั้งแต่กลับมาจากเมืองแก้วเทวก็นานมาแล้ว ในช่วงเวลานี้ทุกอย่างค่อนข้างสงบ และสำนักเซียนไร้เจตสิกไม่มีการกระทำอื่นใดอีก

เพียงแต่ว่าช่าจื่อเยียน ไม่ได้อยู่ในสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน แต่มาอาศัยอยู่ที่สำนักไท่เสวียนพร้อมเขา

ผลการฝึกฝนของนางตกลงมาจากแท่นบูชา แต่แดนและวิสัยทัศน์ก็ยังคงอยู่ และมีหลัวซิวกลั่นยาจัดหาทรัพยากรผลฝึกตนให้นาง ผลการฝึกฝนได้ฟื้นจากแดนมหายุทธ์ถึงแดนเจ้ายุทธจักรขั้น 7

ในเวลาประมาณสิบปี ผลฝึกตนของนางสามารถฟื้นคืนสู่แดนเทพมาร และไม่เกินห้าสิบปี นางสามารถกลับสู่ผลการฝึกตนจุดสูงสุดของเทพมาร!

ในช่วงนี้ แม้ว่าผลการฝึกตนของหลัวซิวจะไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก แต่อารมณ์ของเขาก็เก็บตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ และสภาพจิตใจของเขาเป็นเหมือนเหวและหุบเขา ซึ่งยากที่จะเข้าใจ

“พี่เกือบมองเจ้าไม่ออกแล้ว” ช่าจื่อเยียนเหลือบมองเขา รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเขา และหยอกเขาเล่น

ในการต่อสู้ที่เมืองแก้วเทว หลัวซิวฆ่าเทียนหวูเชว ช่าจื่อเยียนรู้ว่าเขาทำเพื่อตัวเองและเสี่ยวเจียงหมิง นางไม่ได้พูดอะไร แต่นางก็รู้สึกขอบคุณมาก

“ท่านอาจารย์พี่ ผลการฝึกตนของข้าใกล้จะถึงแดนมกุฎยุทธ์แล้ว!”

เสี่ยวเจียงหมิงวิ่งมาอย่างตื่นเต้น จับมือหลัวซิว ดูเหมือนเด็กที่ต้องการการชมจากเขา

ผลการฝึกตนของเสี่ยวเจียงหมิงเพิ่มสูงขึ้น หลัวซิวมองเห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา ความเร็วในการฝึกฝนนั้นเร็วมาก แต่กลับไม่มีปัญหาเกี่ยวกับรากฐานอะไร เขาสืบทอดพรสวรรค์ที่เก่งกาจจากจ้าวเซียนเทียนช่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านการฝึกฝนพลังแห่งความตาย พรสวรรค์ที่เหนือกว่าผู้อื่น คนธรรมดาไม่สามารถเปรียบเทียบได้

หลังจากนั้นไม่นาน หลัวซิวก็มาถึงหอไตร