สรุปเนื้อหา บทที่ 1237 – มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
บท บทที่ 1237 ของ มหายุทธ์ สะท้านภพ ในหมวดนิยายประวัติศาสตร์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย หลงเซียว-มังกรคำราม อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
แต่หลัวซิวกลับไม่ได้สนใจใด ๆ เกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ เขาเพียงแค่หยุดพักอยู่ที่ชนเผ่าของถูหมิงเป็นเวลาหนึ่งเดือน เมื่อถึงเวลาเขาก็จะจากไป
เหตุที่เขาหยุดอยู่ที่นี่เป็นเวลาหนึ่งเดือนนั้น ก็เป็นเพราะว่าบาดแผลของเขาสามารถฟื้นฟูได้อย่างสมบูรณ์ในช่วงระยะเวลานี้ นอกจากนี้ก็เพื่อช่วยแก้ไขปัญหาของชนเผ่าเล็กแห่งนี้ด้วย
เขาเชื่อว่า เมื่อใดที่ข่าวนี้ถูกแพร่กระจายออกไป ชนเผ่าใหญ่เบื้องบนจะต้องออกโรงภายในเวลาหนึ่งเดือนนี้อย่างเป็นแน่
……
ชนเผ่างูยักษ์เกล็ดเขียว ก็คือชนเผ่าใหญ่ที่อยู่เบื้องบนของชนเผ่าเล็ก ๆ ของถูหมิง
ใต้บัญชาของชนเผ่างูเกล็ดเขียว ควบคุมเผ่าอสูรอสรพิษนับร้อยชนเผ่าเล็ก เหมือนกับเผ่าของถูหมิง ไม่มีค่าพอให้กล่าวถึงแต่อย่างใด
แต่ก็เป็นเพราะชนเผ่าเล็กที่ไม่เป็นที่สนใจเช่นนี้ กลับมีเทพมารจากเผ่าพันธุ์มนุษย์คนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น อีกทั้งยังฆ่าทูตจากชนเผ่างูเกล็ดเขียวด้วย สิ่งนี้มากพอที่จะดึงดูดความสนใจจากชนชั้นสูงของชนเผ่างูเกล็ดเขียวได้แล้ว
ผู้นำของชนเผ่างูเกล็ดเขียวคือเทพปีศาจตนหนึ่ง ใต้บัญชายังมีผู้อาวุโสอีกสี่ตน ต่างก็เป็นเทพปีศาจ เรียกได้ว่าเป็นรากฐานที่แข็งแกร่ง
“เทพมารจากเผ่าพันธุ์มนุษย์กล้ามาท้าทายพวกเราชนเผ่างูเกล็ดเขียว รนหาที่ตายจริง ๆ!”
ผู้นำชนเผ่าโดยปกติทั่วไปนั้นน้อยมากที่จะมาถามเรื่องภายในชนเผ่า เรื่องต่าง ๆ และการตัดสินใจส่วนใหญ่ จะถูกมอบให้เป็นหน้าที่ของผู้อาวุโสทั้งสี่แทน
ผู้อาวุโสสองหุบเขาผีเขียวหลังจากได้รับข้อมูลนี้ก็เกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที จึงได้ออกโรงชนเผ่าของถูหมิงไปยังด้วยตนเองโดยไม่ลังเล
ในเวลาเดียวกัน ที่ชนเผ่าของถูหมิง ชีวิตประจำวันของหลัวซิวก็กลับมาสงบอีกครั้ง ในทุก ๆ วันนอกจากจะแนะนำเรื่องการเพ็ญตนของอะลี่ เวลาส่วนมากก็ถูกใช้ไปกับการฟื้นฟูอาการบาดเจ็บของตนเอง
ถึงแม้จะไม่ได้ส่งทอดวรยุทธ์หรือวิชาลับใดใดให้กับอะลี่ แต่ด้วยแดนยุทธ์ของเขา การแนะนำทั่ว ๆ ไป ก็สามารถทำให้ชายหนุ่มเผ่าปีศาจได้รับประโยชน์มากมายมหาศาลอยู่แล้ว
เมื่อผลการฝึกตนและตัวสำนึกฟื้นฟูขึ้นมาบ้างแล้ว หลัวซิวก็เปิดเตากลั่นยา เครื่องบรรณาการที่ชนเผ่าของถูหมิงเตรียมเอาไว้นั้น ไม่ได้ถูกมหาจักรพรรดิยุทธ์แห่งชนเผ่างูเกล็ดเขียวทั้งสองเอากลับไปด้วย หนึ่งในนั้นมียาเซียนเล็กน้อยที่ถูกหลัวซิวเก็บออกมา
“ปัง!”
ทันใดนั้นเองเสียงระเบิดดังสนั่นก็ดังก้องขึ้นเหนือท้องฟ้าของชนเผ่า โซนถูกฉีกกระชากออกด้วยมือใหญ่ เผยให้เห็นใบหน้าขนาดมหึมา นัยน์ตาขยับไปมา ราวกับพระอาทิตย์สองดวง เปล่งประกายสีแดงอันน่าสะพรึงกลัว
“เผ่าพันธุ์มนุษย์ รีบออกมาตายเสีย!”
เจ้าของใบหน้าใหญ่มหึมานั้น แน่นอนว่าต้องเป็นชนเผ่างูเกล็ดเขียว ผู้อาวุโสสองหุบเขาผีเขียว เขาใช้ปราณปีศาจหลอมรวมเป็นฝ่าเซียง มีขนาดมหึมาราวหมื่นฟุต ก้มมองลงมายังชนเผ่าของถูหมิงขนาดเล็ก
“โครมคราม……”
มือขนาดใหญ่ที่ถูกหลอมรวมขึ้นด้วยปราณปีศาจสีเขียวบดขยี้ลงมา ฝ่ามือนี้มีขนาดใหญ่จนเหนือจินตนาการ นิ้วมือทั้งห้านั้นขยับไปมา ราวกับงูยักษ์เกล็ดเขียว สยองขวัญและน่าหวาดกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...