มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1238

“วิชากระจอก ๆ!”

น้ำเสียงเย็นชาถูกส่งออกมาจากภายในชนเผ่าเล็กด้านล่าง จากนั้นฝ่ามือธรรมดาที่ไม่ได้ดูโดดเด่นแต่อย่างใดก็ลอยออกมากลางอากาศ เทียบกับมือยักษ์ของมารเขียวแล้ว ไม่มีสิ่งใดที่จะสามารถเทียบกันได้เลย

แต่หลังจากนั้น วินาทีที่เมื่อฝ่ามือของทั้งสองชนเข้าหากัน มือใหญ่มารเขียวอันทรงพลังกลับแหลกสลายเป็นเถ้าธุลีไปในทันที

หลัวซิวเดินออกมาจากที่พัก ก้าวเท้าขึ้นไป เหาะข้ามไปกลางอากาศ จากนั้นไม่นานก็ได้มาถึงบริเวณห่างออกไปร้อยลี้

“เผ่าพันธุ์มนุษย์สารเลว!”

กลางปริภูมิที่แตกร้าว หุบเขาผีเขียวเดินออกมา เผชิญหน้ากับหลัวซิวกลางอากาศ

ออร่าที่รุนแรงยังคงสั่นสะเทือนอยู่กลางท้องฟ้าสูง เห็นได้ชัดว่าผลจากการต่อสู้ระหว่างทั้งสองยังไม่ได้หายไป

เหตุผลที่ออกมาห่างจากเผ่าไปหลายร้อยลี้ นั่นเพราะไม่ต้องการให้กระทบกับคนอื่นในชนเผ่าของถูหมิง

ถูหมิงและลูกชายของเขาอะลี่ รวมถึงคนอื่น ๆ ในเผ่าต่างพากันเดินออกมา แต่ละคนต่างพากันเงยหน้าขึ้นไปมองกลางท้องฟ้าสูงที่ห่างออกไปหลายร้อยลี้

ชนเผ่างูเกล็ดเขียว มีเทพปีศาจมาเยือน!

เมื่อใดที่เทพมารจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ผู้นั้นพ่ายแพ้ เช่นนั้นเหล่าชนเผ่าของถูหมิง ก็มีแค่เพียงต้องสูญสลายไปเท่านั้น!

ถูหมิงใช้ตัวสำนึกส่งเสียง พูดบางอย่างกับผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกาย

ผู้อาวุโสท่านนี้เมื่อฟังจบก็พยักหน้ารับ จากนั้นก็ก้าวถอยออกไป รวบรวมเหล่าบรรดาหนุ่มสาวภายในเผ่าเอาไว้

คนหนุ่มสาวเหล่านี้ จะเป็นไฟแห่งความหวังของอนาคตของชนเผ่า

“ข้าไม่ไป! ข้าเชื่อว่านายท่านจะต้องชนะเป็นแน่!” แน่นอนว่าอะลี่ก็อยู่ในบรรดาคนหนุ่มสาวเหล่านี้ด้วย เมื่อได้ยินว่าผู้เป็นพ่อจะส่งตนไปยังที่อื่น มีหรือที่เขาจะไม่เข้าใจความหมายนี้?

ถูหมิงขมวดคิ้ว กำลังจะเอ่ยปากตักเตือนลูกชาย แต่การต่อสู้ ณ กลางอากาศห่างไปนับร้อยลี้ก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว