มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1292

“ฮึ่ม”

หลัวซิวพลันหันหลังกลับ พบว่าที่ด้านหลังของเขาห่างออกไปนับสิบจั้ง เมฆหมอกสีดำกลุ่มหนึ่งลอยปกคลุมเข้ามา ไร้สุ้มเสียงเหมือนกับวิญญาณร้าย

“วิญญาณมรณะ?” หลัวซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหลังจากที่วิญญาณมรณะหลบหนีจากความดุร้ายของจระเข้ยักษ์เนตรปีศาจได้ แล้วจะมาลอบจู่โจมตนเองในตอนนี้

“ฮึ่ม!”

เสียงร้องคำรามดังกึกก้อง หมอกหนาดำทมิฬบิดเบี้ยวแปรผัน กลายเป็นมังกรสีดำตัววหนึ่ง ร่างกายดูเหมือนมายา ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่มีเลือดเนื้อ แต่เป็นร่างดวงจิตที่เกิดจากการรวมตัวของพลังงาน

จิตฟ้าดิน นับว่าหลัวเคยสัมผัสมามากแล้ว แค่ภูตอัคคีก็ได้กลั่นแปรมาแล้วไม่น้อย และยังมีภูตพระพาย ภูตสายฟ้า ภูตดิน ภูตทอง เขาล้วนแล้วแต่เคยดูดกลืนกันแปลมาก่อน

เพียงแค่นอกเหนือจากภูตอัคคีแล้ว จำนวนที่เก็บรวบรวมของจิตฟ้าดินอื่น ๆ นั้นน้อยจนเกิน สำหรับความสามารถของเขาในตอนนี้ ผลประโยชน์ที่สามารถแสดงออกมาได้นั้นมีเพียงน้อยนิด

แต่จิตฟ้าดินที่เขาเคยได้สัมผัสมาก่อนพวกนี้นั้น ส่วนมากล้วนอยู่ในระดับที่ต่ำกว่าเทพมาร ที่แข็งแกร่งที่สุดในนั้นก็คือภูตน้ำมรณาจิ่วหยิน บรรลุถึงระดับเทพมาร

ภูตแห่งกฎที่ให้กำเนิดโดยฟ้าดิน ในตอนที่มันกำเนิดขึ้นมา ส่วนมากล้วนมีระดับต่ำ จะต้องใช้วิธีการต่าง ๆ นานา หรือไม่ก็โอกาสถึงจะสามารถวิวัฒนาการเพิ่มระดับได้

ยกตัวอย่างเช่นหลังจากที่กลืนกินไฟทิพย์ กลั่นแปรพูดอัคคีหกชนิด บรรลุถึงอัคคีทิพย์แปรเก้าก็จะวิวัฒนาการเข้าสู่ระดับอัคคีเทพ นั่นก็หมายความว่าหากเอาไฟทิพย์พวกนี้ออกมาเพียงชนิดเดียว พลังของภูตอัคคีของมันก็จะสามารถทัดเทียมได้กับเทพมารช่วงกลาง

แต่จิตฟ้าดินระดับเทพฟ้า หลัวซิวเพิ่งจะเคยพบเห็นเป็นครั้งแรก นอกจากนี้แล้วยังเป็นภูตของกฎระดับสูง วิญญาณมรณะ!

อย่าเห็นว่าวิญญาณมรณะตกเป็นรองเมื่อตอนที่ต่อสู้อยู่กับชายวัยกลางคนสุดเขียว แล้วจะดูถูกความสามารถของมันไม่ได้ มันเคยได้สังหารเทพฟ้าของเผ่าเทพปีศาจงูเก้าหัวอย่างง่ายดายมาก่อน แค่นี้ก็สามารถมองออกได้แล้ว

ภูตมังกรดำมรณามีดวงตาที่สามารถดึงดูดวิญญาณคนคู่หนึ่ง ยิงลำแสงสีดำออกมาสองสายพุ่งเข้ามาใส่ร่างของหลัวซิว “กระแสพลังดั้งเดิม……”

ชั่วพริบตา ร่างของภูตมังกรดำมรณาก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นมาหลายเท่า ยาวถึงพันจั้ง อ้าปากกว้างและพุ่งกระโจนเข้ามาหาหลัวซิว

ภายใต้การควบคุมของภูตมังกรดำมรณากฎความตายที่อยู่รอบกายของหลัวซิวได้กลายเป็นเครื่องพันธนาการ ทำให้เขาไม่สามารถหลบหลีก ได้แต่มองดูปากกว้างที่น่ารังเกียจนั่นขยับใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ และกลืนกินเขาไปในชั่วพริบตา

วินาทีที่ถูกกลืนลงสู่ท้องของภูตมังกรดำมรณา หลัวซิวก็ได้สัมผัสถึงพลังแห่งความตายอันมหาศาลพุ่งกระโจนเข้ามา กลายเป็นเปลวเพลิงสีดำทมิฬ คิดจะกลั่นแปรเขาเสีย

“เจ้าคิดจะกลั่นแปรข้า?” 

หลัวซิวยิ้มไม่ออกหัวเราะไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรมาล้วนมีแต่เขาที่กลั่นแปรจิตฟ้าดินต่าง ๆ ไม่คิดเลยว่าจะมีวันหนึ่ง ที่ตนจะถูกวิญญาณมรณะกลั่นแปร?

พลังจุติมรณะ!