มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1293

เขาขับเคลื่อนวรยุทธ์ วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพได้ปรากฏขึ้นมาตั้งตรงอยู่ที่ด้านหลังของเขา ร่างของเขาเป็นเหมือนกับหลุมดำ กลืนกินพลังแห่งกฎความตายที่โหมกระหน่ำเข้ามาอย่างไม่สิ้นสุดที่อยู่โดยรอบ เข้าสู่ร่างกายของตนอย่างไร้ขีดจำกัด 

ภูตมังกรดำมรณาคิดจะกลั่นแปรเขา ส่วนเขาก็จะกลืนกินกลั่นแปรภูตมังกรดำมรณาเช่นเดียววกัน!

ภูตมังกรดำมรณานั้นเทียบได้กับเทพฟ้า พลังแห่งกฎดั้งเดิมที่สามารถควบคุมได้เหนือกว่าหลัวซิวมากนัก เขาไม่มีวิธีที่จะกลั่นแปรภูตมังกรดำมรณาโดยสิ้นเชิงได้เลย

“หมื่นจักรวาลไร้รูป ทำลายให้ข้า!”

หลัวซิวตวาดขึ้นมา มือถือหอกยุทธ์มังกรดำแทงออกไป ความตายและปริภูมิสองกฎใหญ่ระดับสูงสุดผสมผสานกัน วิวัฒนาการกลายเป็นปรากฏการณ์เหมือนกับโลกกำลังจะแตกสลาย

“ครืนนน!”

ร่างดวงจิตของภูตมังกรดำมรณาฟันแตกออก ภายใต้การขยับของปีกเทพมังกรครามยักษ์ไร้มลทิน เขาได้ลอยออกไปเหมือนดั่งลำแสงสายหนึ่ง

เพียงแต่ว่าเขาเพิ่งจะหลุดพ้นจากการพันธนาการมาได้ ปากอันกว้างใหญ่ของภูตมังกรดำมรณาก็ได้งับเข้ามาติด ๆ

“สำนักเต๋าเสวียนเทียน!”

ตรงกลางระหว่างคิ้วของหลัวซิวแยกออก ประตูสำนักเต๋าสีม่วงที่ดูเก่าแก่เรียบง่ายสูงส่งได้ลอยออกมา ประตูหินบานหนักได้ค่อย ๆ ปิดออก รัศมีพลังกฎปริภูมิดั้งเดิมอันแรงกล้าได้พุ่งออกมาจากด้านใน

พบเพียงว่าร่างที่ยาวพันธุ์จั้งของภูตมังกรดำมรณาได้หดเล็กลงมาเรื่อย ๆ ฉับพลันทันที ก็ได้ถูกดูดเข้าไปในประตูตำหนักเต๋าสีม่วง

” ครืนนน!”

ประตูตำหนักเต๋าถูกปิดลง ทุกอย่างกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

“ช่างเป็นอัญเทพฟ้าที่น่าหวาดกลัวเสียจริง!”