มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1294

ขึ้นมาถึงตรงนี้ หลัวซิวกลับไม่รีบที่จะสำรวจเข้าไปในเหวมรณะ ที่ลึกลงไปกว่านี้อีก และหยุดอยู่ตรงนี้เพื่อดูดซับพลังงานกฎมาพัฒนาความสามารถของตัวเอง

เพราะความสามารถของตัวเองถึงเป็นรากฐานของทุกอย่าง ความสามารถแข็งแกร่ง ก็จะยิ่งมีความมั่นใจที่จะไปสำรวจเหวมรณะมากขึ้น

เขาระมัดระวัง ทุกครั้งเขาดูดซับพลังงานกดเข้าไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนอื่นเขาได้ เพิ่มระดับผลการฝึกตนของตนเองขึ้นมาถึงแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นเจ็ดระดับสูงสุด จากนั้นก็ได้หยุดการฝึกตกลง ไม่ไปทะลวงประตูพันธนาการ

เนื่องจากเขายังบรรลุมาได้ไม่นาน ความสัมผัสรู้ที่มีต่อแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นเจ็ดยังไม่ถึงขั้นที่สมบูรณ์แบบ

เขามุ่งมั่นที่จะทำให้ทุกแดนอยู่ในจุดที่สมบูรณ์แบบถึงขีดสุด เช่นนี้แล้วถึงจะทำให้มีรากฐานที่มั่นคงแข็งแรงได้ และสามารถเดินบนเส้นทางแห่งโลกยุทธ์ได้ไกลยิ่งขึ้น

จากนั้นพลังงานกฎที่เขาได้ดูดซับเข้ามาล้วนใช้เพื่อชุบร่างเนื้อและตัวสำนึก ภายในเลือดเนื้อ และกระดูกของเขา ได้ค่อย ๆ ปรากฏลายเส้นร่องรอยแห่งกฎที่ลึกลับมหัศจรรย์ยากที่จะเข้าใจขึ้นมา

ในสถานที่ที่แสนอันตรายอย่างเหวมรณะ หลัวซิวไม่กล้าที่จะทำตนให้อยู่ในสภาวะฝึกตน โดยทั้งหมด เขาได้แยกตัวสำนึกออกมาเล็กน้อย รวมเป็นหนึ่งเดียวกับกฎความตายที่อยู่โดยรอบ คอยสังเกตความเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา

และเขาก็ไม่กล้าใช้โลกาศุภรอยู่ในที่แห่งนี้ เพราะทันทีที่ชิ้นส่วนใจแห่งศุภรถูกนำออกมา ก็จะแผ่ซ่านรัศมีของกฎเวลาออกไป สร้างความรบกวนให้กับอสูรร้ายที่อาศัยอยู่ในที่แห่งนี้ได้โดยง่าย

สำหรับเรื่องสร้างค่ายกล ยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะในทุกช่องอากาศล้วนกระจายไปด้วยพลังงานกฎที่เหนือกว่าระดับจ้าวนภา

……

“เหตุใดถึงยังไม่ออกมาอีก?” 

ชายชราร่างผอมเล็กและผู้แข็งแกร่งเทพมารขั้นเจ็ดระดับสูงสุดทั้งเจ็ดคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง ที่ได้รออยู่ที่ขอบแดนเหวมรณะ ต่างก็มีท่าทางเคร่งเครียด

“เมื่อสักครู่ได้เกิดการเคลื่อนไหวขึ้นอย่างรุนแรง จะต้องเป็นเพราะเกิดการต่อสู้ที่ด้านในอย่างแน่นอน ผ่านไปนานเช่นนี้แล้ว หรือว่าจะเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น?”