มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1299

เมื่อหลัวซิวลงไปในส่วนที่ลึกลงอีก ถึงระดับความลึกหนึ่งแสนไมล์ สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกช็อกคือส่วนล่างของเหวมรณะคือคูเมืองแห่งหนึ่งอย่างนั้นหรือ!

เขตพื้นที่ของคูเมืองแห่งนี้กว้างใหญ่ มีรัศมีประมาณหลายสิบไมล์ ภายในตัวเมืองมีตำหนักที่สง่างามตั้งสลอนอยู่เป็นจำนวนมาก

ส่วนบนของคูเมืองแห่งนี้ มีบอลเรืองแสงหนึ่งลูกลอยอยู่ด้านบน เส้นผ่าศูนย์กลางของบอลเรืองแสงลูกนี้ยาวประมาณสิบกว่าเมตร และมีแสงเรืองที่สีสันหลากหลายเป็นประกายระยิบระยับ

เหตุใดที่นี่ถึงมีคูเมือง? แล้วบอลเรืองแสงลูกใหญ่นั่นคืออะไร?

หลัวซิวรู้สึกช็อกอย่างไร้เหตุผล ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้คืออะไรกันแน่ ถึงแม้บนตัวเขาจะมีความเร้นลับของวัฏสงสาร แต่เขาก็ไม่เคยได้ยินปรากฏการณ์เช่นนี้มาก่อนเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ท้ายที่สุดผลการฝึกตนของเขาก็ต่ำเกินไป บวกกับอยู่พิภพต่ำ โลกทรรศและสิ่งที่ได้พบเห็นรู้จักก็ถูกจำกัดไม่น้อย 

“เจ้าหนู เจ้าเจริญรุ่งเรืองแล้ว!”มีเสียงของจิตภัณฑ์หงเทียนดังออกมาจากหอกยุทธ์มังกรดำ 

น้ำเสียงของเขาฟังดูตื่นเต้นเล็กน้อย“เจ้ารู้หรือไม่ว่าลูกบอลเรืองแสงนั่นคืออะไร? นั่นคือกมลโลกา!”

“กมลโลกา?”

รูม่านตาหลัวซิวหดลง จากนั้นเขาก็ฟังหงเทียนอธิบาย: “เจ้าน่าจะทราบอยู่ว่าไม่ว่าจะเป็นพิภพต่ำที่เทพฟ้าบุกเบิก หรือพิภพกลางที่ราชาเทพบุกเบิก กฎทุกประเภทในฟ้าดินล้วนเป็นกฎที่สมบูรณ์”

“ความแตกต่างของพิภพต่ำ อยู่ที่กฎฟ้าดินในพิภพต่ำ มากสุดแค่สามารถฝึกตนจนบรรลุถึงแดนเทพมาร การที่จะฝึกถึงแดนเทพฟ้านั้นทำได้ยากมาก ๆ”