มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1300

เรื่องเหตุและผลเป็นเรื่องที่ลึกซึ้งและเข้าใจได้ยากมาก ๆ ซึ่งเหตุในนี้ก็คือพิภพฟ้าดินที่ผู้แข็งแกร่งบุกเบิก เมื่อเป็นเช่นนี้อสูรจิตที่นับไม่ถ้วนถึงกำเนิดได้

ส่วนผลก็คือสาเหตุที่อสูรจิตเหล่านี้ถือกำเนิดขึ้นมาได้ เป็นเพราะผู้แข็งแกร่งบุกเบิกพิภพ เพราะฉะนั้นจึงต้องชดใช้ผล 

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว การอาศัยกมลโลกาบุกเบิกพิภพ เหมือนดั่งสภาวะที่มีชีวิตชั่วนิรันดร์อย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้นมันถึงเป็นสิ่งล้ำค่าที่ไม่อาจประมาณได้

ผู้แข็งแกร่งทุกคนที่บุกเบิกพิภพฟ้าดิน จะนำกมลโลกาไปซ่อนในที่ที่ปลอดภัยอย่างแน่นอน เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกคนอื่นค้นพบแล้วตัดเส้นทางการมีชีวิตชั่วนิรันดร์ของตัวเองขาด

ยกตัวอย่างเช่นเหวมรณะในโลกาอสูรฟ้า ภายใต้สถานการณ์ที่พิเศษ นอกจากคนอย่างหลัวซิวที่มีบุพเพสันนิวาสและมีโอกาสบังเอิญลงมาถึงส่วนล่างสุดของเหวมรณะ โดยทั่วไปแล้วจะไม่มีผู้ใดสามารถลงมาถึงส่วนล่างสุดของเหวมรณะได้

เนื่องจากถูกกฎเกณฑ์ในพิภพกลางจำกัด ผู้แข็งแกร่งที่แข็งแกร่งมากที่สุดมีเพียงเจ้านภาเท่านั้น จึงไม่สามารถก้าวข้ามผ่านเขตพื้นที่ที่มีพลังกฎระดับราชาเทพตลบฟุ้งไปทั่วทุกสารทิศได้  

“ข้าก็เป็นอสูรจิตดวงหนึ่งที่กำเนิดในโลกแสงดาวเช่นกัน เช่นนั้นหากอนาคตข้าบรรลุถึงแดนเทพฟ้า ก็ต้องเผชิญหน้ากับเหตุและผลนี้หรือ?”หลัวซิวถามเสียงต่ำ

“ใช่แล้ว นี่คือชะตากรรมที่ทุกคนหลีกเลี่ยงไม่ได้ นอกเสียจากว่าเจ้าจะอยู่ในเทพมารชั่วนิรันดร์”หงเทียนพูดอย่างหนักแน่น 

“มากกว่านั้นคือแม้เจ้าจะบรรลุไม่ถึงเทพมาร จากความเร็วที่เพิ่มขึ้นของศักยภาพเจ้า คอยเจ้าบรรลุถึงเทพมารเมื่อใด ศักยภาพของเจ้าก็จะบรรลุถึงระดับเทพฟ้า ตราประทับที่อยู่ในร่างเจ้าก็จะถูกปลุกตื่น”

หลัวซิวไม่ได้ถามเกี่ยวกับคำถามนี้ต่อ เนื่องจากช่วงระยะห่างที่เขาอยู่ห่างจากแดนเทพมาร ยังคงห่างกันอีกระยะหนึ่งเลย

“กมลโลกาลูกนี้มีประโยชน์อะไรหรือ?”หลัวซิวมองไปทางกลุ่มแสงที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางสิบกว่าเมตรใต้ห้วงลึกนี้