มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1306

“ถึงกับกล้าตัดทางหนีทีไล่ของข้าอย่างนั้นหรือ ไอ้เวรที่ไม่รู้จักความเป็นความตาย!”

ภายในมหาโลกายอดอัมพร ซือถูเจิ้งเจี้ยนเดินออกมาจากสถานที่ฝึกตนปิดขังของตัวเอง สีหน้าหม่นหมองถึงขั้นสุด

เนื่องจากถูกกฎเกณฑ์ในพิภพจำกัด ผลการฝึกตนราชาเทพของเขาไม่สามารถลงไปในโลกามนุษย์ได้ แต่กลับสามารถใช้ผลการฝึกตนที่แน่นอนมาเป็นข้อแลกเปลี่ยน ผนึกรวมร่างผันแดนเทพฟ้าตนหนึ่งขึ้นมา!

“กระบี่ปีศาจดูดโลหิต ทะลวงออกมาซะ!”

ตรงหว่างคิ้วของเขามีสีแดงหม่นเป็นประกาย กระบี่ปีศาจเล่มหนึ่งบินออกมา ขยายใหญ่ขึ้นพร้อมกับลมที่โชยมา กลายเป็นกระบี่ปีศาจยักษ์ที่ยาวหลายพันไมล์หนึ่งเล่ม

อากาศที่แข็งตัวในมหาโลกาถูกเขาใช้กระบี่แทงจนทะลุ เปิดออกเป็นทางเหนือนภา เงาร่างของเขากระพริบหายไปในทางเหนือนภาทันที

ตราชีวีดั้งเดิมอยู่ในโลกาอสูรฟ้า ซือถูเจิ้งเจี้ยนที่ลอยอยู่กลางอากาศพิภพต้องสัมผัสตำแหน่งของโลกาอสูรฟ้าได้เป็นธรรมดาอยู่แล้ว เขาบินทะลุผ่านกลางอากาศที่ว่างเปล่าไปมา ความเร็วในการเคลื่อนที่เร็วปานดาวตก

หลังจากที่ผ่านมาหลายชั่วโมง เขาก็มาถึงบริเวณโลกาอสูรฟ้า แต่กลับหยุดการเคลื่อนที่ลงก่อน

เนื่องจากเสี้ยววินาทีที่เขาปรากฏในละแวกโลกาอสูรฟ้า เขาก็สัมผัสได้ถึงการเตือนที่มาจากปณิธานของจักรวาลดั้งเดิม อ้างอิงจากปณิธานของกฏดั้งเดิม ผู้แข็งแกร่งที่อยู่สูงกว่าเทพฟ้าไม่สามารถเข้ามาในพิภพโลกามนุษย์ได้ หากฝ่าฝืนก็จะถูกปณิธานจักรวาลดั้งเดิมสังหาร!

ในความเป็นจริงปณิธานจักรวาลดั้งเดิมก็คือกฎแห่งสวรรค์ ตั้งแต่โบราณกาลจวบจนปัจจุบัน ต่างเล่ากันว่ากฎแห่งสวรรค์ไร้ความปราณี ซือถูเจิ้งเจี้ยนจึงมิกล้าลองเชิงเป็นธรรมดาอยู่แล้ว 

“เป็นเพียงมหาจักรพรรดิยุทธ์กระจอก ๆ คนหนึ่ง แต่นึกไม่ถึงเลยว่าจะสามารถก้าวข้ามการปิดผนึกของเหวมรณะเข้าไปถึงส่วนก้น พอจะเห็นได้เลยว่าบนตัวเจ้าต้องมีความลับและกลอุบายบางอย่างแน่นอน ข้าจะใช้ร่างผันแดนเทพฟ้าขั้น 3 ที่ผนึกรวมจากการสูญเสียผลการฝึกตนห้าร้อยปีของข้าไปสังหารเจ้าเอง!”