มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1366

แต่คำถามคือ หลุมดำหกรูสามารถกลืนกินเจ้าสิ่งนี้ได้จริงหรือ?

ทันทีที่กลืนกินแหล่งแห่งกฎ มีแต่สวรรค์เท่านั้นที่จะทราบว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรกับฐานหยินหยางหรือไม่ ถ้าเกิดทำให้ปีศาจเฒ่าในสำนักหยินหยางตื่นตกใจละก็ เช่นนั้นคงต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน

“เจ้ายังมีอารมณ์ไปกังวลเรื่องอื่นอีกหรือ? หากสูญเสียโอกาสในครั้งนี้ไป จากระดับความยากในการเปิดจุดลมปราณของเจ้า อย่างน้อยสุดก็ต้องรอให้เจ้าบรรลุถึงราชาเทพก่อน ถึงจะมีโอกาสเปิดมันได้ใหม่อีกครั้ง!”

เสียงของหงเทียนเหมือนดั่งรุ่งสางระฆังพลบค่ำกลอง ส่งตรงเข้าไปถึงส่วนลึกในตัวหยั่งรู้ของหลัวซิว

น้ำขึ้นให้รีบตัก!

“เป็นไงเป็นกันไอ้ชิบหาย!”

หลัวซิวกัดฟันแน่น ทิ้งความกังวลทุกอย่างลง ร่างเขาบินลอยขึ้นฟ้า ยกมือข้างซ้ายขึ้นมา แล้วจับไปทางพระอาทิตย์สีดำดวงนั้น 

พระอาทิตย์สีดำลอยอยู่กลางนภา เหมือนดั่งดวงดาวโบราณที่ไม่เปลี่ยนแปลงตลอดกาล และการกระทำ ณ ตอนนี้วินาทีนี้ของเขากลับเหมือนกำลังจะสอยดาวลงมายังไงอย่างนั้น

เสี้ยววินาทีที่ฝ่ามือสัมผัสกับพระอาทิตย์สีดำ ความเจ็บปวดที่น่าเวทนาก็แผ่ขยายไปทั่วทั้งร่างกายเขา กฎไท่หยินที่แฝงซ่อนอยู่ในพระอาทิตย์สีดำปะทุออกมา เหมือนดังเช่นพระเจ้าที่โกรธเกรี้ยว กำลังจะสังหารมดตัวจ้อยที่บังอาจล่วงเกินอำนาจที่น่าเกรงขามของเทพ

แต่ทว่าในเวลานี้เอง หลุมดำหกรูที่อยู่กลางฝ่ามือหลัวซิวก็ปลดปล่อยพลังแห่งการดูดกลืนที่น่าสยดสยองออกมา พลังกฎที่ซัดสาดอยู่ในดวงอาทิตย์สีดำ ถูกมันกลืนกินจนไม่เหลือพลังแม้แต่หยดเดียว

เหมือนดังพายุลูกหนึ่งกำลังโหมพัดกระหน่ำอยู่ในพื้นที่แห่งนี้ พลังกฎไท่หยินที่แฝงซ่อนอยู่ในพระอาทิตย์สีดำเหมือนกระแสน้ำ ไหลเข้าไปรวมกันในหลุมดำหกรู 

หลุมดำหกรู ณ ตอนนี้ เหมือนผีดุร้ายที่หิวโหยมานานแสนนาน ดูดกลืนพลังทุกอย่างของสสารอย่างบ้าคลั่ง

หลัวซิวพบว่าจากการที่หลุมดำหกรูกลางฝ่ามือเขาดูดกลืนพลังงานที่ยิ่งมาก ตัวหลุมดำก็ยิ่งดำสนิทมาก ก่อนที่มันจะค่อย ๆ มีแววว่ากำลังจะผนึกรวมกันเป็นของแข็งยังไงอย่างนั้น