มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1367

ในขณะเดียวกัน ด้านหลังของหลัวซิวก็มีแสงเรืองที่งดงามต่าง ๆ ปรากฏ ทำให้พื้นที่อันมืดมิดที่เขากำลังอยู่สว่างวาบขึ้นมา ราวกับเทพเจ้าจุติลงมายังโลกมนุษย์ 

จากนั้นแสงเรืองทั้งหมดนั้นก็พุ่งเข้ามาในร่างกายหลัวซิวอย่างรวดเร็ว 

หลุมดำหกรูหยุดหมุนไปแล้ว ผสมเข้าไปกลางฝ่ามือข้างซ้ายของหลัวซิว กลายเป็นรอยตราประทับที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความลึกซึ้งรอยหนึ่ง เหมือนดั่งดวงดาวสีดำดวงหนึ่งที่มีลายเส้นลึกซึ้งถึงขั้นสุดเยอะจนนับไม่ถ้วน

วินาทีนี้ หลัวซิวรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชี้ขาดในพิภพหนึ่ง หรือทั้งจักรวาล!

เขาสัมผัสได้ว่ามีพลังที่มากมายมหาศาลแฝงซ่อนอยู่กลางฝ่ามือข้างซ้ายเขา ขอเพียงเขาใช้จิตนึกคิด พลังทั้งหมดนี้ก็จะอยู่ในการควบคุมของเขา

เขาใช้ตัวสำนึกสอดส่องเข้าไปในฝ่ามือข้างซ้าย จิตสำนึกของเขาได้เข้าสู่พื้นที่ที่กว้างใหญ่ไพศาลแห่งหนึ่ง

พื้นที่ดังกล่าวกว้างใหญ่อย่างไร้ที่สิ้นสุด กว้างไกลไร้ขอบเขต ดุจห้วงดาราที่กว้างสุดลูกหูลูกตา มีเพียงดวงดาวดวงเดียวเท่านั้นที่กำลังลอยอยู่

บนดวงดาวดวงนั้น เบญจธาตุกลายเป็นหยินหยาง หยินหยางกลายเป็นตรีภพ ประกอบเป็นชั้นบรรยากาศที่มืดครึ้ม แผ่คลุมอยู่ด้านบนของดวงดาว

ไท่หยินเป็นเดือน พระอาทิตย์เป็นตะวัน เดือนตะวันสลับหมุนเวียนกัน

เบญจธาตุหยินหยางอัสนีวาโยกำเนิดสรรพสิ่งต่าง ๆ ในพิภพ ภูเขาและสายน้ำ แม่น้ำลำธาร ต้นไม้ใบหญ้า วัฏจักรความเป็นความตาย 

บนล่างทั้งสี่ทิศกลายเป็นปริภูมิ ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบันเป็นเวลา วางรากฐานลำดับระเบียบกฎห้วงเวลาให้มั่นคง

และนี่เป็นการเปิดจุดลมปราณจุดแรกของหลัวซิว ในห้วงดาราที่กว้างใหญ่ไพศาล กลายเป็นดวงดาวหนึ่งดวงที่กำเนิดพิภพหนึ่ง

จิตวิญญาณของเขาดื่มด่ำอยู่ในพิภพที่กำเนิดมาจากดวงดาวดวงนี้ สัมผัสกับความมหัศจรรย์อย่างไร้ขอบเขตของฟ้าดินที่เพิ่งกำเนิดใหม่ หลงใหลใฝ่เพ้อ ราวกับเพิ่งผ่านการล้างบาปที่ผิดหมวดผิดหมู่มายังไงอย่างนั้น