มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1369

พูดได้เลยว่าหยุนจื่อซูเป็นอัจฉริยะขั้นสุดยอดที่โดดเด่นที่สุดในวัยรุ่นยุคใหม่ของสำนักหยินหยางแล้ว ผู้ที่มีพรสวรรค์ระดับนี้ยังเข้าวังอัมพรกลียุคไม่ได้ หมอนี่แข็งแกร่งกว่าหยุนจื่อซูตรงจุดใดกันแน่?

ส่วนแววตาของฉินเฟยเสว่นั้นกลับเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม นางเป็นสตรีผู้ภาคภูมิของสวรรค์ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ครานั้นนางลงมาฝึกฝนและเก็บเกี่ยวประสบการณ์ในโลกามนุษย์ นางฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ในบัดดลจึงทิ้งแดนเบญจธาตุที่หนึ่งเอาไว้ อีกทั้งทิ้งร่างผันในช่วงวัยที่แตกต่างกันไว้วัยละร่างด้วย

ที่นางทำเช่นนี้นั้น เป็นเพียงพฤติกรรมที่ทำตามอารมณ์ ณ เวลานั้น นางไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าในโลกามนุษย์ จะมีอัจฉริยะที่คุ้มค่าแก่การให้นางให้ความสนใจ

ในขณะที่นางปิดขังเมื่อไม่นานมานี้ จู่ ๆ กลับสัมผัสได้ว่ามีคนผ่านด่านการฝึกปรือสุดท้ายในแดนเบญจธาตุที่ตัวเองทิ้งไว้เมื่อแสนกว่าปีก่อนแล้ว

ดังนั้นนางจึงรีบออกจากการปิดขังในทันที เพราะอิงตามที่นางกำหนดไว้ ณ เวลานั้น ผู้ที่ผ่านการฝึกปรือด่านสุดท้ายจะได้รับบัญชาหยินหยาง และสามารถอาศัยบัญชาหยินหยางมายังฐานหยินหยางได้

“เจ้าคือหลัวซิวหรือ?”ฉินเฟยเสว่เดินตรงไปข้างหน้าหลัวซิวด้วยลักษณะการเดินที่งดงามดุจดอกบัวที่สั่นไหว รูปร่างของนางสูงโปร่ง เตี้ยกว่าหลัวซิวเล็กน้อยเท่านั้น 

“ผู้น้อยเองขอรับ”หลัวซิวทำท่าคารวะ และถือโอกาสพูด: “ผู้น้อยมีเรื่องจะรายงานขอรับ”

“ว่าอย่างไรนะ? แหล่งแห่งกฎหายไปแล้ว?”

หลังจากฟังคำบรรยายของหลัวซิวจบ ฉินเฟยเสว่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรมากนัก ส่วนสีหน้าของผู้อาวุโสหวูกลับเปลี่ยนไปเยอะมาก ก่อนที่เขาจะร่ายพลังตราประทับด้วยเคล็ดวิชาเพื่อส่งข่าวเรื่องนี้ออกไป 

“เทพธิดา เกิดเรื่องในฐานหยินหยางแล้ว ข้าต้องไปจัดการก่อน”ผู้อาวุโสหวูพูดกับฉินเฟยเสว่ด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจ 

“ผู้อาวุโสหวูเชิญตามสบายได้เลย”ฉินเฟยเสว่พยักหน้าเบา ๆ 

หลังจากที่ผู้อาวุโสหวูจากไปแล้ว ฉินเฟยเสว่จึงกวาดตามองหลัวซิวตั้งแต่หัวจรดเท้า“เจ้าน่าจะทราบแล้วใช่ไหมว่าเหตุใดข้าถึงมาตามตัวเจ้า”