มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1377

เขาหมุนเปลี่ยนกฎโซน นำเอาโซนร้อยเมตรหดขนาดเข้ามาอยู่ตรงหน้าเพียงหนึ่งนิ้ว แต่แสงเลือดอันน่าสะพรึงกลัวมันทะลุทะลวงโซนไปได้หลายร้อยลี้อย่างรวดเร็ว มันทำให้เขาสบทด้วยความขัดใจ และถอยกลับอย่างรวดเร็ว

ครั้งนี้คือการต่อสู้ครั้งที่สอง ครั้งก่อนหน้านี้ หลัวซิวโจมตีหุ่นเชิดอสูรคลั่งจนถอยไปได้

แต่รอบที่สองนี้ กลับร่วงลงไปอยู่ใต้พายุแทน

ปีศาจยักษ์ยู่หวูฉิวขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดเบา ๆ “ด้วยความเร็วของซิวหลัวเป็นไปได้ที่จะบินออกไปหลายร้อยลี้เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของมหาสมุทรสีเลือดได้อย่างสมบูรณ์ แต่เขากลับต่อต้านการโจมตีอย่างหนัก และได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

“เขากำลังหลบซ่อนพลัง และเขาต้านทานการโจมตีอสูรคลั่งอย่างหนัก มีแนวโน้มมากว่าเขาจะทดลองพลังคุ้มกันของเขา!”

ยู่หวูฉิวอยู่ดี ๆ ก็นึกถึงจุดนี้ มันทำให้เขารู้สึกว่าซิวหลัวยิ่งลึกลับมากขึ้นอีก

“มหาจักรพรรดิยุทธ์ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งก็สามารถทำให้จ้าวนภาผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้ายังรู้สึกถึงความลึกลับอีกทั้งยังคาดเดาไม่ได้ ความจริงแล้วเจ้าหนูคนนี้มีที่มาอย่างไรกันแน่?” ยู่หวูฉิวขมวดคิ้ว

เลือดปราณที่ผันผวนถูกหลัวซิวควบคุมเอาไว้ได้อย่างรวดเร็ว แน่นอนว่าการโจมตีของอสูรคลั่งแข็งแกร่งมาก แต่เขาอาศัยการคุ้มกันของร่างยุทธ์ร่างเนื้อ โดยใช้การหมุนเวียนกฎโซน ทำให้การโจมตีส่วนใหญ่ถูกคลายลงไป การบาดเจ็บที่ตนได้รับ ดูเหมือนจะสามารถมองข้ามไปได้เลย

“การโจมตีของหุ่นเชิดอสูรคลั่งเต็มไปด้วยกฎโคตรสังหาร แต่ท้ายที่สุดหุ่นเชิดก็ยังไม่ดีเท่ามนุษย์ การโจมตีแข็งแกร่งแต่ก็ยังขาดการเปลี่ยนแปลงรูปแบบ” ผ่านการปะทะกันสองรอบ หลัวซิวก็ตัดสินอย่างคร่าว ๆได้ถึงระดับพลังของหุ่นเชิดอสูรคลั่งตัวนี้

“ปัง!”

หุ่นเชิดอสูรคลั่งพุ่งเข้ามาอีกครั้ง หุ่นเชิดไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดและเหนื่อยล้า ขวานในมือกวาดออกไปแสงขวานสีแดงเลือดรูปทรงพระจันทร์เสี้ยวบดขยี้ปริภูมิ

“นัดเดียวนิพพาน!”

หลัวซิวหมุนเปลี่ยนพลังแปรเสวียนเทียนอีกครั้ง จากนั้นก็อาศัยพลังรบร้อยเท่าระเบิดออกเป็นพลังอมตะ