มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1400

“ด้วยพลังของจ้าวศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของจ้าวนภาไร้เจตสิก แต่ถ้าท่านต้องการหลบหนี ก็ไม่มีใครสามารถรั้งเอาไว้ได้ แค่เพียงจ้าวศักดิ์สิทธิ์ไม่ตาย สำนักเขาของสำนักศักดิ์สิทธิ์ต่อให้ถูกพังทลายไป แต่สำนักศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่ได้ล่มตามไปด้วย”

“อาศัยพรสวรรค์ของจ้าวศักดิ์สิทธิ์ เพียงแค่ต้องหลบซ่อนไปยังโลกพิภพอื่น วันที่ได้เป็นราชาเทพ หรือมีพลังมากกว่าจ้าวนภาไร้เจตสิก นั่นก็ค่อยกลับมาแก้แค้น สร้างสำนักศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาอีกครั้ง!”

“ข้าไม่เห็นด้วย!” เฟิ่งหวูซินส่ายหน้าไปมาทันที “ให้ข้าไปเป็นหมาจรจัดไร้บ้านอยู่เพื่อหนีตาย ข้ายอมตายในสนามรบยังดีเสียกว่า!”

“หากท่านตายไป การสืบทอดองค์กรนับล้านปีของสำนักศักดิ์สิทธิ์ก็จะถูกทำลายอย่างสมบูรณ์จริง ๆ ท่านจะตอบแทนบรรพบุรุษที่สร้างสำนักศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาอย่างยากลำบากได้เช่นไร?” ผู้เฒ่าคนหนึ่งพูดเสียงดัง

เขาคือผู้อาวุโสเทพฟ้าที่มีคุณสมบัติและประสบการณ์มากที่สุด ถึงแม้จะไม่ใช่จ้าวนภา แต่ก็มีผลการฝึกตนเทพฟ้าขั้นหก มีชีวิตมาได้จนถึงทุกวันนี้เป็นเวลาเกือบห้าแสนปีแล้ว อายุขัยเหลืออยู่ไม่มากฃ

ตามความหมายของเขา อาศัยผลการฝึกตนระดับจ้าวนภาของเฟิ่งหวูซิน รวมเข้ากับอัญเทพฟ้าชิ้นนี้ของสำนักเต๋าเสวียนเทียน เขาสามารถพา อัจฉริยะรุ่นหลังที่มีพรสวรรค์ชั้นยอดของสำนักศักดิ์สิทธิ์ส่วนหนึ่งไปได้ เมื่อเป็นเช่นนั้น สำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินยังมีความหวังในการกลับมารุ่งเรืองได้อีกครั้ง

ปัง! ปัง! ปัง!……

การโจมตีแต่ละครั้งยักษ์จ้าวนภาหมื่นฟุตเก้าตนตกลงบนค่ายพิทักษ์เขา โจมตีจนอนัตตาร้าวออก พายุโซนสร้างความหายนะ

ภายในสำนักเขาของสำนักศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ศิษย์ทุกคนต่างเรียกรวมตัวกันขึ้นมา จัดวางกันเป็นค่ายใหญ่ หลอมรวมพลังของทุกคนให้หลั่งไหลเข้าไปในอัญบัลลังก์แห่งสำนักสำนักเต๋าเสวียนเทียน สนับสนุนการหมุนเวียนของค่ายพิทักษ์เขา

อย่างไรก็ตาม ผู้อาวุโสไท่ซ่างทุกท่านของสำนักศักดิ์สิทธิ์ก็รู้ดีว่า หากเป็นเช่นนี้ต่อไปก็จะต้านเอาไว้ได้ไม่นานนัก เขาจึงเริ่มวางแผนที่จะล่าถอย เพื่อการสืบทอดของสำนักศักดิ์สิทธิ์ รักษาประกายแห่งความหวังเอาไว้

เฟิ่งหวูซินก็เป็นหนึ่งคนที่น่าภาคภูมิใจ เขายินยอมที่จะต่อสู้จนตัวตายเพื่อปกป้องสำนักศักดิ์สิทธิ์ และไม่คิดที่จะหนีไปในเวลานี้เหมือนกับหมาที่หนีตาย