มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1411

ทะเลสายฟ้าที่ครอบคลุมทั่วอนาจักรเหนือ นี่ต้องเป็นปรากฏการณ์ที่ทำให้ผู้คนในอาณาจักรจดจำไปตลอดชีวิตได้อย่างแน่นอน

ค่ายกลที่หลัวซิวใช้มาผนึกเขตพื้นที่บริเวณหนึ่งหมื่นไมล์ในตอนแรก ถูกสายฟ้าทำลายล้างไปภายในชั่วพริบตาเดียว แต่ทว่านักยุทธ์จำนวนมากในโลกแสงดาวกลับไม่กล้าก้าวเข้ามาเลยแม้แต่ก้าวเดียว ในทางกลับกันพวกเขากลับถอยหลังหนีอย่างต่อเนื่อง เกรงว่าจะถูกพัดโหมเข้าไปในมรสุมสายฟ้าที่บ้าคลั่งนั่น

ทุกคนต่างเบิกตากว้างอ้าปากค้างมองไปทางสายฟ้านับไม่ถ้วนที่ผ่าสลับตัดกันไปมาอยู่ระหว่างฟ้าและดิน ภาพเหตุการณ์เช่นนี้มันอยู่เหนือคำว่าเหลือเชื่อมาก ๆ ดุจภาพฝันภาพจินตนาการ 

“ต่อให้เทพมารขั้นสูงบรรลุสู่เทพฟ้า ก็ไม่มีทางมีอำนาจบารมีระดับนี้อย่างแน่นอน”

“ผู้ใดกำลังข้ามผ่านทัณฑ์กันแน่ น่าสยดสยองเกินไปแล้ว!”

ในตำแหน่งที่ห่างออกไปไกลมาก ๆ ภูเขาเก่าแก่ลูกหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่ในอาณาจักรเหนือมาเป็นสิบล้านปีถูกสายฟ้าผ่าจนแตกสลายเป็นฝุ่นผง

ภูเขาสูงลูกดังกล่าวผ่านพ้นการเวลามายาวนานมาก ๆ แล้ว ผ่านการขัดเกลาจากกฎฟ้าดิน ทำให้มันแข็งแรงมาก ๆ แต่ทว่าสายฟ้าสีทองแค่เฉียวผ่านเพียงเล็กน้อย อานุภาพเพียงเล็กน้อยของสายฟ้าก็ทำให้มันแตกสลายกลายเป็นฝุ่นผงไปแล้ว

และหลัวซิวในตอนนี้กำลังยืนอยู่กลางทะเลสายฟ้าสีทองนี่ บริเวณรอบ ๆ ของเขาล้วนเปี่ยมล้นไปด้วยสายฟ้าสีทอง สายฟ้าทุกสายล้วนเป็นดั่งกระบี่เทพที่เฉียบคม คำรามอย่างบ้าคลั่ง พุ่งโจมตีใส่ร่างเนื้อเขาอย่างต่อเนื่อง

ทุกครั้งที่ถูกพุ่งโจมตี ร่างกายของหลัวซิวก็จะสั่นสะเทือนหนึ่งครั้ง โลกาดาราที่อยู่ในจุดลมปราณแรกของเขากลายเป็นสีทองบริสุทธิ์ไปแล้ว แม้กระทั่งตราดาราบนฝ่ามือข้างซ้ายเขา ก็เปลี่ยนจากสีดำกลายเป็นสีทองแล้ว 

“โลกาดาราในจุดลมปราณแรกอิ่มตัวแล้ว”

หลัวซิวค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา จากนั้นภายใต้การโน้มนำอย่างรวดเร็วของเขา พลังสายฟ้าสีทองที่มากมายมหาศาลก็รวมตัวกันอยู่ที่นิ้วโป้งข้างซ้ายของเขา 

แขนขาทั้ง 4 ข้างของมนุษย์สอดคล้องกับขั้วตะวันออกตะวันตก เหนือและใต้ และมีคนเล่าว่าระดับสี่ที่หมายถึงคือหยินหยางมรณะซื่อจี๋!

ขั้วตะวันตกสอดคล้องกับแขนซ้าย ในหยินหยางมรณะ สิ่งที่สอดคล้องกันคือหยินจี๋ และสิ่งที่สื่อเป็นนัยคือไท่หยิน!