มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1414

“โครมคราม……”

หมอกสีเทาที่ปกคลุมอยู่ในตัวหยั่งรู้เริ่มซัดกระหน่ำ พลังตัวสำนึกที่มากมายมหาศาลเริ่มเข้าไปรวมตัวกันที่กลางช่องจิตอย่างต่อเนื่อง จากนั้นก็ผนึกรวมจนกลายเป็นแก่นแท้อย่างรวดเร็ว กลายเป็นรูปร่างของหลัวซิว

ตรงหว่างคิ้วหลัวซิวมีช่องจิตความเป็นตายฝังอยู่ ดุจตรากฎ พลังออร่ายิ่งใหญ่มหาศาลดุจเทพเจ้า 

เทพฟ้าซิงหยูพุ่งเข้ามาฆ่า สีหน้าท่าทางของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย“เจ้าเพิ่งบรรลุถึงเทพมาร แต่ตัวสำนึกวิญญาณกลับบรรลุถึงแดนเทพมารขั้นสูงแล้วอย่างนั้นหรือ?”

หลัวซิวไม่พูดอะไรเลยแม้แต่คำเดียว เขาหกระเหินเดินฟ้า ยื่นฝ่ามือออกไป กลายเป็นวัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิด

นี่เป็นการปะทะกันของวิญญาณดั้งเดิมในตัวหยั่งรู้ ซึ่งมันอันตรายมากถึงมากที่สุด หากมีข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว จุดจบของการปะทะในครั้งนี้ก็คือดวงวิญญาณดับสลายสูญสิ้น

ปัจจุบันผลการฝึกตนของเขาบรรลุถึงแดนเทพมารแล้ว ถึงแม้จะไม่สามารถควบคุมลูกแก้วความเป็นตายเพื่อโจมตีคู่ต่อสู้ แต่กลับสามารถใช้มันมาป้องกันตัวเมื่ออยู่ในตัวหยั่งรู้ 

ฝ่ามือของเขากลายเป็นวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพและหมุนอย่างบ้าคลั่ง พลังแห่งการดูดกลืนที่มากมายมหาศาลแผ่กระจายออกไป ครอบคลุมร่างเทพฟ้าซิงหยูเอาไว้

เทพฟ้าซิงหยูนั่นเสียชีวิตตั้งแต่ยุคโบราณที่ผ่านมายาวนานอย่างไม่รู้จบ เขาในปัจจุบันเป็นเพียงกายเศษวิญญาณที่ประกอบจากการรวมตัวกันของตราชีวีและกฎฟ้าดิน มีเพียงยึดครองร่างสำเร็จ เขาถึงจะได้รับการกำเนิดใหม่ หากล้มเหลว ตราชีวีของเขาก็จะจมดิ่งสู่ความเงียบสงบใหม่อีกครั้ง

“นี่มันพลังอะไรกัน?”

สัมผัสได้ว่าร่างกายของตัวเองกำลังถูกพลังที่มากมายมหาศาลพลังหนึ่งพันธนาการไว้ สีหน้าของเทพฟ้าซิงหยูจึงเปลี่ยนไปมาก

ร่างกายของเขาลอยขึ้นฟ้าอย่างควบคุมไม่ได้ ฝ่ามือของหลัวซิวกลายเป็นวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพพุ่งตรงเข้าไป ราวกับว่าพลังดังกล่าวมีความเร้นลับที่ลึกซึ้งที่สุดของกฎดั้งเดิมแฝงซ่อนอยู่ยังไงอย่างนั้น ซึ่งอยู่เหนือขอบเขตที่เขาสามารถเข้าใจได้

“ไม่! ……”

เทพฟ้าซิงหยูตะโกนเสียงดังลั่น ตราชีวิของเขาเงียบสงบมาหลายปีอย่างไม่รู้จบ กว่าจะรอคอยโอกาสในการยึดครองร่างผู้อื่นมาถึงมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อีกอย่างผู้ที่เขาจะทำการยึดครองร่างยังเป็นอัจฉริยะที่มีศักยภาพไร้ขอบเขตอีกด้วย หากทุกอย่างพังทลายไป ณ บัดนี้ เขาไม่ยอม!