มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1471

เสี้ยววินาทีที่หลัวซิวฝึกเคล็ดแสงดาวเทียนเต้าสำเร็จ อีกทั้งผนึกรวมดวงดาวแรกขึ้นมาตรงจุดตันเตียนในร่างกายตัวเอง ห้วงอากาศบริเวณรอบ ๆ ก็เหมือนหยุดนิ่งไปแล้วยังไงอย่างนั้น

หินศิลาจารึกที่สูงตระหง่านค่อย ๆ ถอยและจางหายไป ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดาราปรากฏตัวอีกครั้ง แล้วจ้องเขม็งมาทางหลัวซิวด้วยสีหน้าท่าทางที่หวั่นไหวเล็กน้อย

ปัญญา ปณิธาน ความสามารถในการตระหนักรู้ ล้วนยอดเยี่ยมมาก!

“เจ้าผ่านด่านนี้แล้ว!”

ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดาราพูดเสียงดัง“เจ้ามีคุณสมบัติพื้นฐานตามข้อกำหนดของการได้รับการถ่ายทอดสืบสานแล้ว และยังเหลือบททดสอบด่านสุดท้าย” 

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดาราก็ยกมือขึ้นมาโบกทีหนึ่ง ระลอกคลื่นประตูแสงก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าหลัวซิว ซึ่งประตูแสงดังกล่าวได้มุ่งไปสู่พื้นที่ที่ไม่รู้จักแห่งหนึ่ง 

สีหน้าของหลัวซิวดูไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็รีบย่างเท้าเดินเข้าไปภายใน เรื่องทุกอย่างดำเนินการมาจนถึงจุดนี้แล้ว เขาไม่อาจทำตามใจตนเองได้ 

สถานที่ดังกล่าวคือพื้นที่ที่มืดมนแห่งหนึ่ง ส่วนบนของพื้นที่ดังกล่าวมีดวงดาวที่แวววาวจับตาลอยอยู่ ทำให้ผู้ที่อยู่ภายในพื้นที่ดังกล่าวรู้สึกเหมือนอยู่กลางห้วงดาราที่กว้างใหญ่ไพศาล 

หลัวซิวจ้องเขม็งไปข้างบน จำนวนดวงดาวที่อยู่เหนือศีรษะไม่ได้มีเยอะมากนัก มีทั้งหมด 18 ตัว ดวง ดวงดาวทุกดวงใหญ่โตมหึมาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ความรู้สึกเหมือนมันใหญ่โตยิ่งกว่าดาราเรืองแสงเสียอีก และอยู่ในห้วงเวลาที่ไกลเกินเอื้อม

และในตอนนี้เอง แท่นหินสีเขียวที่ดูโบราณและเรียบง่ายก็บินตรงมาจากตำแหน่งไกล ลักษณะภายนอกของแท่นหินดังกล่าวเรียบลื่น ไม่มีจุดที่ดูพิเศษเลยแม้แต่จุดเดียว ด้านบนแท่นหินมีเบาะนั่งทรงกลมหนึ่งใบ และด้านบนเบาะนั่งคือโครงกระดูกร่างหนึ่งที่ไร้พลังชีวิตกำลังนั่งอยู่ในท่าขัดสมาธิ

ทันใดนั้นก็มีแสงเงาหนึ่งบินออกมาจากโครงกระดูก แสงเงาดังกล่าวเลือนลางไม่ชัดเจน ราวกับขอเพียงถูกลมเป่าเล็กน้อย มันก็จะสลายหายไปยังไงอย่างนั้น