มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1502

“รบกวนการฝึกตนปิดขังของข้า พวกเจ้าทุกคนล้วนสมควรตาย!”

วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพที่อยู่หลังศีรษะหลัวซิวหมุนอย่างบ้าคลั่ง พลังชีวิตจำนวนมากถูกยึดและกลืนกิน จากนั้นภายใต้การโคจรพลังจุติมรณะ พลังชีวิตทั้งหมดนี้ก็กลายเป็นสองระดับความเป็นตาย 

มาตรแม้นว่ามีผู้แข็งแกร่งเจ้านภาส่วนน้อยที่สามารถต้านทานได้อย่างยากลำบาก แต่สุดท้ายก็ถูกเขาลงมือกดอัดด้วยเงื้อมมือตัวเอง จนเจ้านภาเหล่านั้นร่างสิ้นธรรมสูญเช่นกัน 

มีพลังออร่าอันน่าเกรงขามที่มหาศาลระเบิดออกมาจากร่างกายเขา ห้วงดาราในวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพหลังศีรษะแผ่ขยายออก ดวงดาวเปล่งประกายระยิบระยับ ราวกับบุกเบิกจักรวาลหนึ่งออกมาได้ยังไงอย่างนั้น 

เมื่อเหล่านักยุทธ์จำนวนมากที่อยู่บริเวณรอบ ๆ สัมผัสได้ถึงพลังออร่าอันน่าเกรงขามที่มหาศาลนี้ สีหน้าของพวกเขาทุกคนก็ขาวซีดลงไป ร่างกายสั่นเทา ยิ่งกว่านั้นคือแก่นธรรมถึงขั้นแตกร้าว ซึ่งสามารถแตกกระจายได้ตลอดเวลา 

แก่นธรรมที่ว่าก็คือแก่นธรรมยุทธ์นั่นเอง และเป็นรากฐานแห่งยุทธ์ที่เหล่านักยุทธ์ฝึกตน เมื่อผลการฝึกตนบรรลุถึงแดนอย่างเทพฟ้าแล้ว นักยุทธ์ก็จะบรรลุถึงระดับที่ตระหนักรู้ในจิตธรรมได้สำเร็จ และมีแดนยุทธ์ที่เป็นของตัวเอง

แต่ทว่าวินาทีนี้ วิถีของพวกเขาทุกคนล้วนถูกวิถีของหลัวซิวกดอัด

ระหว่างนักยุทธ์และนักยุทธ์ การกดอัดโดยทั่วไปล้วนเกิดจากศักยภาพที่แตกต่างกันมากเกินไป จนส่งผลให้ความสามารถของทั้งสองฝ่ายแตกต่างราวกับช่องกว้างและร่องน้ำใหญ่ ทว่าหลัวซิวกลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะการกดอัดของเขาเป็นการกดอัดทางวิถียุทธ์!

โดยที่รากฐานวิถียุทธ์ของเขาคือวัฏสงสาร การบุกเบิกดาราจักรวาลนั้นเรียกได้ว่าเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่โอ่อ่าอย่างยิ่ง และครอบจักรวาล 

พลังอมตะของเขายิ่งเป็นสรรพวิชาที่วิวัฒนาการมาจากวิชาไร้ลักษณ์ จึงส่งผลให้วิถีของเขาอยู่เหนือระดับที่ใหม่เอี่ยม ทำให้ผู้คนทำได้เพียงเงยหน้ามองเขา 

ถึงแม้ว่าวิถียุทธ์ของเขา ณ บัดนี้จะเป็นเพียงแบบจำลองเท่านั้น ยังห่างจากระดับบริบูรณ์บรรลุผลไกลมาก ๆ แต่ก็เพียงพอที่จะใช้พลังอำนาจกดอัดนักยุทธ์ที่อยู่ต่ำกว่าแดนราชาเทพได้อย่างแน่นอนแล้ว 

การเวียนว่ายตายเกิดคือวัฏสงสารที่ยึดกุมลำดับกฎเกณฑ์ ส่วนห้วงเวลาคือจักรวาลที่สามารถบุกเบิกห้วงดาราที่นับไม่ถ้วน และมีดวงดาวจุอยู่ภายในห้วงดารา วิวัฒนาการความสมบูรณ์แบบของวิถียุทธ์