มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1547

“ขั้นตอนต่อไปคือการเปิดจุดลมปราณของแขนซ้าย กมลโลกาชั้นสูงที่ได้รับจากแดนปริศนามกุฎเทพ ไม่รู้ว่าสามารถเปิดได้กี่จุดลมปราณ? ยังมีโอสถมกุฎเทพปุถุชนเม็ดนั้น ซึ่งเกินยาเซียนระดับเก้า ประกอบด้วยพลังแห่งกฎจักรวาลดั้งเดิม ใช้แทนกมลโลกาได้ สามารถใช้มาเปิดจุดลมปราณเพิ่มเติมได้หรือไม่?”

ณ จุดนี้ หลัวซิวรู้ดีว่าเขาไม่ต้อคิดจะใช้อนัตตาค่ายวาร์ปของโลกาดาราอุดรแล้ว

ในเมื่อตอนนี้ยังไม่สามารถไปโลกะอัมพรเทวได้ งั้นก็พยายามเพิ่มความแข็งแกร่งผลการฝึกตนของตนเองให้มากที่สุด

ข้างหน้ามีอุกกาบาตขนาดมหึมาปรากฏขึ้น ราวกับดาราที่ไร้ชีวิต หลัวซิวคิด หอกยุทธ์มังกรดำก็พุ่งออกมาจากจุดตันเถียน หลังจากนั้นไม่นาน อุกกาบาตนี้ก็ถูกแทงออกมาเป็นถ้าอย่างลวก ๆ

เขากำลังจะนำอสูรดูดจิตโบราณเข้าไปในจุดลมปราณโลกาดาราที่มือซ้ายของเขา แต่อสูรดูดจิตโบราณนั้นได้ถ่ายทอดความรู้สึกไม่ยากออกมา

เห็นได้ชัดว่าเมื่อเทียบกับโลกาดาราในจุดลมปราณของหลัวซิว มันชอบความรู้สึกของการบินอยู่ที่ห้วงดารามากกว่า

ในเรื่องนี้หลัวซิวไม่ได้บังคับ เขายิ้มเล็กน้อยแล้วกระโดดเข้าไปในถ้ำที่เขาสร้างออก เขานั่งขัดสมาธิอยู่ข้างใน กระตุ้นวรยุทธ์อย่างเงียบ ๆ ปรับสภาพของเขาให้ดีที่สุด

ตามด้วยโลกาศุภรเปิดออก ทำให้หลัวซิวมีเวลาฝึกฝนได้นานขึ้นสิบเท่า

เขาใช้เวลาสามวันในการปรับสภาพของเขา จนกระทั่งเวทย์ผลการฝึกตน พลังการต่อสู้ร่างเนื้อและตัวสำนึกวิญญาณทั้งหมดอยู่ที่จุดสูงสุด ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้น

คิ้วแยกออก สำนักเต๋าเสวียนเทียนบินออกมา ซึ่งมีกมลโลกาชั้นสูงซ่อนอยู่ข้างใน

โดยไม่ปล่อยออกจากสำนักเต๋า เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังแห่งกฎพลานุภาพที่มีอยู่ในกมลโลกาชั้นสูง

กมลโลกาเป็นรากฐานในการสร้างพิภพ พิภพหนึ่งก็คือดาราหนึ่งดวง มีขนาดใหญ่หรือขนาดเล็ก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่ากฎฟ้าดินสมบูรณ์หรือไม่

แม้ว่าจะเป็นกมลโลกาชั้นสูง กฎจักรวาลที่มีอยู่ในนั้นก็ไม่สามารถสมบูรณ์ได้ แต่คุณค่าที่แท้จริงของมันคือความซ่อนเร้นของกฎในจักรวาลทั้งหมด