มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 157

ในที่สุด ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินก็หน้าถอดสี ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำผู้นี้คือใครกัน ? กล้าถึงขนาดไม่เห็นตระกูลเหลยอยู่ในสายตา และยังกล้าฆ่าตนเองอีก ?

หลัวซิวเคลื่อนไหวร่างกายและเข้ามายืนอยู่ต่อหน้าชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเพียงชั่วพริบตาเดียว จากนั้นจึงใช้ฝ่ามือตบไปที่ศีรษะของเขาโดยไร้ความปรานี

“ไปตายซะ !”

ดาบปรากฏขึ้นในมือของชายหนุ่มชุดสีน้ำเงิน ลมแรงพัดผ่านอากาศ มีแสงสว่างวาบจาง ๆ ปรากฏขึ้น และพุ่งตรงเข้าใส่ฝ่ามือของหลัวซิว

“เช้ง !”

ฝ่ามือและดาบปะทะกัน จนเกิดเสียงดังฟังชัด

พลังมหาศาลถูกส่งผ่านมาจากดาบ ทำให้ร่างกายของชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินสั่นไหว เขาเดินโซเซถอยหลังไปหลายก้าว จากนั้นจึงมีเลือดไหลทะลักออกมาจากปากของเขา

ดาบที่อยู่ในมือของชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเป็นของชั้นสูง จึงไม่แตกสลายเพราะฝ่ามือของหลัวซิว หลังจากปะทะกับดาบแล้ว บนฝ่ามือของเขาก็เกิดเพียงร่องรอยสีขาวเหลือทิ้งไว้

หลัวซิวเดินใกล้เข้ามา เขาใช้นิ้วของเขาแทนกระบี่ เพื่อรวมพลังเพลิงมรณะ

ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินยกดาบขึ้นมาเพื่อป้องกันนิ้วกระบี่นั้น พลังมหาศาลถูกส่งผ่านมาอีกครั้ง ดาบหลุดจากมือและลอยกระเด็นไป ส่วนมือที่ถือดาบเอาไว้ก็เปียกโชกไปด้วยเลือด

สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินตื่นตกใจอย่างมาก เขารีบถอยร่นไปทันที แต่นิ้วกระบี่ของหลัวซิวกลับตามเขาไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับเงา จนเขาไม่อาจหลบเลี่ยงได้

“เจ้าเป็นใครกันแน่ ? ทำไมถึงต้องการฆ่าข้า ? เจ้ากับข้ามีความแค้นอะไรต่อกันอย่างนั้นหรือ ?” เขาตะโกนถามด้วยความโกรธ

แต่หลัวซิวกลับไม่ได้เอ่ยตอบเขา มีเพียงแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารอย่างรุนแรง

ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินหันมองฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ เขากวาดสายตาและตะโกนเสียงดังขึ้นทันทีว่า : “พ่อของข้าคือผู้คุมกฎสำนักเหลยหวู่ ใครสามารถฆ่าคนคนนี้แล้วช่วยข้าเอาไว้ได้ ข้า เหลยมู่เหยียน จะตอบแทนให้อย่างงาม !”

เขารู้ดีว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำคนนี้ ดังนั้นจึงต้องอาศัยฐานะของศิษย์ตระกูลเหลยในการขอความช่วยเหลือ

“หยุดเดี๋ยวนี้ !”

เมื่อได้ยินคำมั่นสัญญาจากเหลยมู่เหยียน ก็มีคนก้าวออกมาทันที เผยให้เห็นผู้ฝึกตนระดับจอมยุทธ์ใหญ่

จากการฝึกจิต จอมยุทธ์ใหญ่อยู่ในระดับแดนพรสวรรค์ขั้น 9

ทว่าหลัวซิวกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน นิ้วกระบี่ของเขาแผ่ปราณกระบี่ที่เกิดจากการรวบรวมเพลิงมรณะออกมา เกิดเสียงดังฉึบ ทะลุผ่านคิ้วของเหลยมู่เหยียนไป

มีรูเลือดขนาดเท่านิ้วมือปรากฏขึ้นที่หน้าผาก การเคลื่อนไหวของเหลยมู่เหยียนหยุดชะงักลงทันที และล้มลงไปที่พื้นดังตุ้บ

จอมยุทธ์ใหญ่แดนพรสวรรค์ขั้น 9 ผู้นั้นรีบวิ่งเข้ามา เขาเป็นชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราเต็มใบหน้า

เมื่อเห็นเหลยมู่เหยียนถูกฆ่าตาย สีหน้าของเขาก็ไม่สู้ดีนัก จอมยุทธ์ใหญ่ส่งเสียงฟึดฟัดด้วยความโมโห “ท่านยอดฝีมือฆ่าศิษย์ของตระกูลเหลยแล้ว ไม่ทราบว่าจะกล้าทิ้งชื่อแซ่เอาไว้หรือไม่ ?”

ในความคิดของเขา คนผู้นี้กล้าลงมือฆ่าศิษย์ของตระกูลเหลย คงจะต้องมีฐานะและภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“หลีกไป !”

หลัวซิวตะคอกออกมาอย่างเย็นชา ไอสังหารอันรุนแรงแผ่ซ่านออกมา จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเลือด

เมื่อยอมยุทธ์ใหญ่ผู้นั้นต้องเผชิญหน้ากับไอสังหารอันรุนแรงของหลัวซิว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ไอสังหารที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่แน่ว่าคนผู้นี้อาจจะฆ่ายอมยุทธ์แดนพรสวรรค์มาแล้วนับไม่ถ้วน !

เพราะยิ่งฆ่ายอดฝีมือมามากเท่าไหร่ ไอสังหารที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายก็จะยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น

หลัวซิวฆ่าคนมาไม่มาก แต่ในแดนนานาอสูร เข้าฆ่าอสุรกายแดนฝึกชี่ไห่และแดนพรสวรรค์ไปแล้วเกือบพัน ซึ่งนี่ทำให้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยไอสังหารเลือด

“นักฆ่ามีนามว่า ซิวหลัว !”

หลัวซิวกวาดสายตาเย็นชาของเขาไปรอบ ๆ และพูดอย่างดุดันว่า : “บอกตระกูลเหลวว่า สักวัน ข้าจะเหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเหลยเว่ยหลงมาให้ได้ !”

เหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเหลยเว่ยหลงมาให้ได้ ?