มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1630

ทั่วทั้งท้องฟ้าถูกย้อมจนกลายเป็นสีแดงของเลือด ปราณโลหิตที่สว่างไสวถึงขีดสุดสั่นสะเทือน มีเสียงคำรามของมังกรจริง ๆ ดังขึ้น เหมือนอุทกภัยที่ปะทุ ไหลหลากอย่างไม่อาจหยุดยั้งได้

“ปราณโลหิตช่างน่าหวาดเกรงยิ่ง ร่างเนื้อของคนผู้นี้แท้จริงแล้วมันน่ากลัวถึงระดับใดกันแน่?”

เจ้าสำนักไป่หยุนตื่นตกใจจนไม่อาจที่จะตกใจได้มากกว่านี้อีกแล้ว เขาก็เคยได้พบเห็นการกลั่นร่างราชาเทพที่น่าเกรงขามไร้เทียมทานมาก่อน แต่เมื่อเทียบกับคนผู้นี้ กลับเป็นต่างกันราวกับความสว่างไสวของหิ่งห้อยและดวงจันทร์

เหวิง!

ในเวลานี้เอง เปลือกตาของหลัวซิวเปิดขึ้นและปิดลง แสงเทวะอันเข้มข้นพุ่งออกมาจากจากดวงตาของเขา เหมือนกับกระบี่เทพสองเล่ม บดขยี้สุญญากาศ ฉีกกระชากท้องฟ้า กำเนิดฟ้ากำเนิดดิน ผสมปนเปกันจนล้นทะลักออกมา

ที่ด้านหลังของเขา ดวงดาวสามสิบหกดวงปรากฏขึ้น แปรเปลี่ยนเป็นห้วงดาราผืนหนึ่ง ดวงดาราสีดำและสีทองตอบรับซึ่งกันและกัน ดวงดาราทุกดวงต่างปลดปล่อยออร่าที่แข็งแกร่งออกมา

วรยุทธ์โคจร พละกำลังของแก้วเทวนับล้านชิ้นถูกเขาซึมซับดูดกลืน แม้แต่สายทิพย์สายนั้นที่ด้านล่างของเขาไป่หยุนก็ยังถูกเขาดึงขึ้นมา ดูดกลืนลงไปในคราเดียว ราวกับกลืนมังกรลงไปทั้งตัว

ใจกลางห้วงดาราที่แปรเปลี่ยนอยู่ด้านหลังเขา วัฏจักรการเวียนว่ายตายเกิดสายหนึ่งปรากฏขึ้น กลายเป็นดาวหลักที่อยู่ตรงใจกลาง โดยมีดวงดาราสามสิบหกดวงหมุนเวียนล้อมรอบ

“โครมคราม……”

ในชั่วพริบตา เมฆเคลื่อนตัวไปทุกทิศทุกทาง ทันใดนั้นท้องฟ้าเหนือพื้นดินกว่าแสนลี้ก็กลายเป็นความมืดมิดไม่มีที่สิ้นสุด

“แกร็ก!”

สายฟ้าสีทองเส้นหนาราวกับมังกร พลันตกลงมาจากฟ้าในทันใด ฟาดไปยังทิศทางของหลัวซิว

ไม่เหมือนกับทัณฑ์สายฟ้าพิโรธที่ผ่าน ๆ มา ก่อนนี้เวลาที่ข้ามผ่านทัณฑ์ ทัณฑ์สายฟ้าพิโรธจะมีสัญญาณก่อนสักช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่ครั้งนี้กลับไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ ฟาดลงมาโดยตรง ราวกับเป็นเจตจำนงของฟ้าดินที่ต้องการจะทำลายล้างหลัวซิวด้วยความรวดเร็วที่สุด!

และที่เป็นเช่นนี้ ก็เป็นเพราะว่าพลังของหลัวซิวนั้นเกินคำว่าแข็งแกร่งมากเกินไป การสั่งสมของเขาในแดนเทพมารนี้ มันน่ากลัวมากเกินไป