มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1631

ขณะที่พวกเขากำลังจะหลับตารอความตายอยู่นั้น กลับเห็นร่างสูงตระหง่านทะยานขึ้นสู้ท้องฟ้า ไม่รอให้ทะเลสายฟ้าสีทองเคลื่อนตัวลงมา แต่กลับพุ่งขึ้นไปรับมันด้วยตนเอง

เขาพุ่งเข้าไปในทะเลสายฟ้า ร่างกายจมลงไปในทันที ส่วนทะเลสายฟ้าสีทองนั้นก็หยุดอยู่ที่กลางอากาศ ไม่ได้เคลื่อนตัวลงมาอีก

เจ้าสำนักไป่หยุนรีบโบกแขนเสื้อของเขาอย่างรวดเร็ว รวบศิษย์มากมายของสำนักเข้ามา บินไปให้ไกลด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด ออกจากดินแดนข้ามผ่านทัณฑ์ในรัศมีแสนลี้

ทะเลสายฟ้าสีทองที่น่ากลัวนั้นเต็มไปด้วยออร่าของการทำลายล้าง บดขยี้ทุกสรรพสิ่ง ท้องฟ้าสีทองหนึ่งแสนลี้กับคนหนึ่งคน มันคือความตื่นตระหนกและความน่าหวาดกลัวที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้

ผุ!

เจ้าสำนักไป่หยุนที่บินหนีไปกว่าหมื่นลี้กลับกระอักเลือดออกมาเฮือกใหญ่ เสียงฟ้าร้องดังอย่างน่าหวาดผวาเมื่อสักครู่นี้ เพียงแค่เสียงฟ้าร้อง ก็สามารถทำให้ตัวของเขาบาดเจ็บสาหัสได้ วิญญาณตัวหยั่งรู้ต่างก็เกือบจะแหลกสลาย

สิ่งนี้ทำให้เขาตกใจ ความเคารพและเกรงขามต่อผู้แข็งแกร่งลึกลับท่านนั้นอัดแน่นเต็มอยู่ภายในใจของเขาไม่มีสิ้นสุด ทัณฑ์สายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ เป็นสิ่งที่มนุษย์สามารถข้ามผ่านไปได้หรือ?

บนฟ้าสูง สายฟ้าสีทองฟาดผ่านเป็นแนวขวาง อนัตตาถูกทำลายอย่างสมบูรณ์แบบ ทรุดโทรมลงไปโดยปริยาย เทพสายฟ้าเติมเต็มทุกตารางนิ้วของปริภูมิ

ร่างของหลัวซิวอยู่ ณ ใจกลางของทะเลสายฟ้าสีทองพอดิบพอดี ร่างกายของเขาถูกฉีกออก กล้ามเนื้อแหลกสลาย เลือดสดไหลออกมาเป็นสาย ความแข็งแกร่งดั่งร่างยุทธ์ของเขา ก็ยังไม่สามารถต้านทานสายฟ้าที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ไว้ได้

แต่ว่าสีหน้าของเขากลับยังคงนิ่งสงบเหมือนดังเดิม ไม่ว่าบาดแผลบนร่างของเขาจะสาหัสมากเพียงใด ภายในร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยพลังชีวิตอันมหาศาล สามารถฟื้นฟูบาดแผลได้อย่างรวดเร็ว

ทุกตารางนิ้วของการบาดเจ็บสาหัส ระหว่างการฟื้นตัว ร่างเนื้อของเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง หนึ่งแสนแปดหมื่นรูขุมขนต่างพ่นมังกรสีเลือดออกมา ไม่มีร่องรอยของความเสียหายแม้แต่น้อย

แต่ผู้เป็นอมตะกลับไม่ใช่ การกระตุ้นโคจรพลังอมตะประเภทนี้ จะไม่สิ้นเปลืองพลังงานผลการฝึกตนของตนเลยแม้แต่น้อย แต่เป็นพลังงานที่ได้รับจากจักรวาลกฎฟ้าดิน ฟื้นฟูร่างกายที่บาดเจ็บ!

เพราะฉะนั้น ครอบครองพลังอมตะประเภทนี้ เพียงแค่หลัวซิวไม่ถูกฆ่าตายภายในหนึ่งวินาที เช่นนั้นไม่ว่าบาดแผลของเขาจะหนักหนาสักเพียงใด แม้ว่าผลการฝึกตนจะสูญสลายไปจนหมดสิ้น อาการบาดเจ็บบนร่างของเขาก็สามารถฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์แบบได้ภายในช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น

ร่างอมตะที่เหนือพลังสวรรค์เช่นนี้ ทำให้หลัวซิวไม่รู้สึกกังวลถึงทัณฑ์สายฟ้าพิโรธของตนแม้แต่น้อย กลับกันเขายังหวังว่าทัณฑ์สายฟ้าพิโรธจะมาอย่างรวดเร็วและรุนแรง ยิ่งทำให้ร่างกายเสียหาย หลังจากร่างอมตะถูกกระตุ้นและได้รับการซ่อมแซมแล้ว ร่างเนื้อของเขาก็จะยิ่งแข็งแกร่งมากขั้นกว่าเดิม

เวลาไหลผ่ายไปดั่งสายน้ำที่ไม่หยุดนิ่ง พลังอำนาจของทัณฑ์สายฟ้าพิโรธก็ยิ่งรุนแรงขึ้น ทะเลสายฟ้าสีทองค่อย ๆ แผ่กระจายออกไป ถูกแทนที่โดยทะเลสายฟ้าสีม่วงผืนหนึ่งที่เคลื่อนตัวลงมาจากท้องฟ้า

สายฟ้าสีม่วง เห็นได้ชัดว่ามันแข็งแกร่งกว่าสายฟ้าสีทองมาก ทุกสายต่างเต็มไปด้วยพลังแผดเผาอย่างรุนแรง เพียงพริบตาก็มีสายฟ้าเทวะสีม่วงจำนวนนับไม่ถ้วนโจมตีลงบนเรือนร่างของหลัวซิว เลือดสาดกระเซ็น เพียงพริบตาทั้งร่างก็เหลือเพียงแค่โครงกระดูก เลือดเนื้อทั้งหมดต่างก็ถูกอำนาจแห่งสายฟ้าทำลายจนกลายเป็นเถ้าธุลีลอยฟุ้ง