มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1779

ในส่วนของแก้วเทวชั้นกลางนั้น หลัวซิวมีมากมายก่ายกองเลย ทว่าผู้คนในนี้ไม่ต้องการมันเลยด้วยซ้ำ ต้องการเพียงชั้นสูง ไม่รับชั้นกลาง ยอมไม่มีดีกว่าลดมาตรฐานเพื่อให้ได้เต็ม 

ถัดจากนั้นหนิงหานยู่ก็อธิบายความแตกต่างของป้ายบัญชาการขึ้นเรือสีเงินและสีทองแดงต่อ

ป้ายบัญชาการขึ้นเรือสีเงินก็มีห้องพักเดี่ยวเช่นกัน แต่ทว่าพื้นที่ในห้องพักจะค่อนข้างกว้าง ไม่สามารถพาคนอื่น ๆ ติดตามไปด้วย อีกทั้งมูลค่าก็ไม่ต่ำด้วย ต้องการแก้วเทวชั้นสูงสองล้านชิ้น

และป้ายบัญชาการขึ้นเรือที่ถูกที่สุดก็คือสีทองแดง ทุกคนจะได้รับที่นั่งเพียงหนึ่งตำแหน่งในห้องโถงใหญ่ มูลค่าคือแก้วเทวชั้นสูงแปดแสนชิ้น แต่ทว่าสามารถซื้อได้ด้วยแก้วเทวชั้นกลางในราคาที่เท่ากัน

“ช่างแพงเสียจริง”หลัวซิวลูบ ๆ แหวนเก็บของของตัวเอง เดิมทีเขาคิดว่าตอนนี้ตัวเองก็ถือว่ามีทรัพย์สินที่มั่งคั่งแล้ว แต่ถ้าเกิดนั่งเรืออนัตตา เกรงว่าคงต้องกลับไปเป็นคนยากจนอีกครั้งแล้วล่ะ

ไม่ต้องนึกถึงสีทองและสีเงินเลย เนื่องจากรับเพียงแก้วเทวชั้นสูง นั่นเป็นสถานที่ที่มีเพียงผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพเท่านั้นที่มีปัญญานั่ง 

คนขายป้ายบัญชาการขึ้นเรือคือผู้อาวุโสที่ไว้หนวดแพะคนหนึ่ง เมื่อเห็นหลัวซิวทั้งสามคนเดินตรงมา เขาจึงกวาดตามองอย่างเย็นชารอบหนึ่งแล้วพูด: “ป้ายบัญชาการขึ้นเรือสีทองหมดแล้ว เหลือเพียงป้ายขึ้นเรือสีทองแดง ยังเหลืออีกสี่ที่นั่ง”

“ป้ายบัญชาการขึ้นเรือสีทองแดงสามชิ้น”หลัวซิวยื่นแหวนเก็บของวงหนึ่งไปพลางพูด ในขณะเดียวกันเขายิ่งเดาะลิ้นเพราะความตะลึงในใจ ป้ายบัญชาการขึ้นเรือสีทองขายหมดแล้วอย่างนั้นหรือ ดูท่าคนรวยที่ใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือยในใต้หล้านี้มีไม่น้อยจริง ๆ ตนเองยังห่างไกลจากคนเหล่านั้นมาก ๆ

ผู้อาวุโสหนวดแพะรับแหวนเก็บของมา ใช้ตัวสำนึกแผ่สำรวจรอบหนึ่ง ยืนยันว่าภายในมีแก้วเทวชั้นกลางสองพันสี่ร้อยล้านชิ้น จากนั้นเขาจึงหยิบป้ายบัญชาการขึ้นเรือสีทองแดงออกมาสามชิ้นด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์

หากเปลี่ยนไปสถานที่อื่น เมื่อมีคนคนหนึ่งนำแก้วเทวชั้นกลางสองพันสี่ร้อยล้านชิ้นออกมา ต้องทำให้ผู้คนต่างตกตะลึงได้อย่างแน่นอน ทว่าที่นี่คือยอดเขาคุนหลุน ทรัพย์สินแค่นี้กลับไม่ถือเป็นจำนวนที่มากมายด้วยซ้ำ