มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1780

ภายในห้องโถงใหญ่แห่งนี้รองรับคนไว้เกือนพันกว่าคน เมื่อคาดสถานการณ์จากปริมาตรของเรืออนัตตา ห้องโถงใหญ่ที่เป็นทำนองเดียวกันกับห้องนี้น่าจะยังมีอีกหลายห้อง จำนวนคนที่เรืออนัตตาลำหนึ่งรองรับได้ อย่างน้อยก็มีไม่ต่ำกว่าหมื่นคน

มีตัวสำนึกห้าหกตัวสำเร็จแผ่สำรวจมาอย่างอุกอาจ หลัวซิวทำเสียงหึอย่างเยือกเย็น ตัวสำนึกดุจกระบี่ ทลายตัวสำนึกเหล่านั้นไปภายในชั่วพริบตาเดียว 

ผลการฝึกตนของเขาไม่สูง แต่ตัวหยั่งรู้กลายเป็นห้วงดาราแล้ว ใช้พลังแห่งวัฏสงสารที่กลายมาจากการเวียนว่ายตายเกิดและห้วงเวลามาชุบตัวสำนึกของตน เพราะฉะนั้นพลังตัวสำนึกของเขาจึงทรงพลังมาก ๆ ข่มคนจำนวนมากไปได้ในทีเดียว

ตรงซอกมุมของห้องโถงใหญ่ยังมีที่นั่งว่างอยู่อีกสี่ตำแหน่ง บอกว่าเป็นที่นั่ง ในความเป็นจริงแล้วมันคือพื้นที่ที่มีขนาดหนึ่งตารางเมตรที่หนึ่ง และมีเบาะนั่งทรงกลมวางอยู่เพียงใบตัวเดียวเท่านั้น เป็นพื้นที่ที่ไม่พร้อมสำหรับการนั่งอย่างยิ่ง

หลังจากใช้ตัวสำนึกข่มคนเหล่านั้นไปแล้ว หลัวซิวก็ไม่พูดอะไรเลยสักคำ ก่อนจะพาหญิงสาวทั้งสองมุ่งหน้าเดินตรงไปยังตำแหน่งที่อยู่ตรงซอกมุม

แต่ทว่าในเวลานี้เอง จู่ ๆ ก็มีเงาดำร่างหนึ่งมาขวางทางเดินของพวกเขาเอาไว้

นี่คือชายร่างยักษ์คนหนึ่ง หน้าตาดูดุร้ายเล็กน้อย ดูแล้วเหมือนเป็นคนประเภทที่หาเรื่องด้วยง่าย ๆ ไม่ได้

“ถอยไปหน่อย”หลัวซิวพูดอย่างเรียบนิ่ง

เมื่ออยู่ต่อหน้าชายร่างยักษ์คนดังกล่าว รูปร่างของหลัวซิวก็ดูผอมเล็กมากอย่างเห็นได้ชัด แต่ทว่าแววตาของเขากลับดูเรียบนิ่งมาก

“อยากข้ามผ่านไปน่ะได้อยู่ ส่งแก้วเทวชั้นกลางหนึ่งร้อยล้านชิ้นมา”ชายร่างใหญ่ยิ้มยิงฟัน เผยให้เห็นฟันที่เหลืองอร่ามนั่น ก่อนจะยื่นมือออกมาชี้แล้วพูด: “พวกเจ้ามีทั้งหมดสามคน ก็ต้องส่งออกมาสามล้านชิ้นถึงจะข้ามผ่านไปได้”

หลัวซิวขมวดคิ้วลง เขานึกไม่ถึงเลยว่าทันทีที่ขึ้นเรือก็ได้พบเจอกับคนตาถั่วประเภทนี้เลย ทว่าเขาก็รู้สึกปลงต่อเรื่องประเภทนี้มาก ๆ เช่นกัน เนื่องจากคลื่นผลการฝึกตนของเขาเป็นเพียงราชาเทพช่วงกลาง ฉียู่หรงคือราชาเทพขั้น 7 ในส่วนของหนิงหานยู่นั้นยิ่งอ่อนกว่ามาก เป็นเพียงเจ้านภาขั้นสุดยอดเท่านั้น