มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1781

“มึงคิดที่จะทำอะไร?”ชายร่างยักษ์หันหลังกลับมาจ้องมองหลัวซิวอย่างระแวดระวัง ถึงแม้ออร่าผลการฝึกตนของคนดังกล่าวจะไม่แข็งแกร่งมากเท่าไหร่นัก ทว่าจิตที่จะฆ่าเมื่อครู่นี้กลับน่าสยดสยองมาก ๆ ทำให้ผลการฝึกตนราชาเทพขั้น 9 อย่างเขายังรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึง 

“ส่งแก้วเทวชั้นกลางสามร้อยล้านชิ้นมา เราทั้งสามคนคนละร้อยล้านชิ้น”หลัวซิวค่อย ๆ พูด

“มึง……”

เมื่อชายร่างยักษ์ได้ยินคำพูดดังกล่าว เขาก็รู้สึกโกรธมากจนใบหน้าแดงเถือกขึ้นมาในทันที เมื่อครู่เขายังปากดีรีดไถแก้วเทวชั้นกลางสามร้อยล้านชิ้นจากฝ่ายตรงข้ามอยู่เลย บัดนี้ตัวเองกลับถูกฝ่ายตรงข้ามรีดไถอย่างนั้นหรือ?

เมื่อหนิงหานยู่ที่อยู่ข้าง ๆ เห็นว่าใบหน้าของชายร่างยักษ์แดงก่ำดั่งตับหมู จึงหัวเราะออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ฉียู่หรงก็กระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเช่นกัน ทว่าอุปนิสัยของนางค่อนข้างสุขุม ดังนั้นจึงไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาผ่านสีหน้า

นางมองใบหน้ามุมข้างของหลัวซิวรอบหนึ่ง จู่ ๆ ภาพเหตุการณ์ครั้นเมื่อผู้ชายคนนี้ยืดอกออกมาเผชิญหน้ากับฉีเฉียวซานในแดนมกุฎเทพก็ปรากฏขึ้นมาในสมอง ใบหน้ามุมข้างของเขา ณ เมื่อนั้นก็เป็นอย่างบัดนี้เช่นกัน

“ลึกลับ แข็งแกร่ง……ผู้ชายที่ไม่เสียเปรียบให้ผู้ใด”ไม่รู้เพราะเหตุใด ฉียู่หรงรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวขึ้นมาเล็กน้อย ราวกับใบหน้ามุมข้างที่คมชัดได้รูปและดูแข็งแกร่งหนักแน่นนั่นได้ประทับลงส่วนลึกของหัวใจนางโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวแล้ว 

“ส่งแก้วเทวชั้นกลางออกมาสามร้อยล้านชิ้นแล้วกูจะปล่อยมึงไป มิเช่นนั้นตาย”หลัวซิวทำเสียงหึอย่างเยือกเย็น ฝ่ายตรงข้ามบังอาจขู่เข็ญตัวเอง เขาจะปล่อยเจ้าหมอนี่ไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?

“ยังคงเผด็จการมาก ๆ ……”ฉียู่หรงรู้สึกว่าตัวเองหลงใหลในใบหน้ามุมข้างอันไร้ที่ตินี่ของผู้ชายคนนี้แล้ว

“มึงอย่าทำเกินไปหน่อยเลยนะ!”

ชายร่างยักษ์กําหมัดแน่น พลังออร่ารอบกายลอยขึ้นสูง แล้วพูดด้วยใบหน้าที่หม่นหมอง: “ถ้าเกิดลงไม้ลงมือกันละก็ มันไม่มีประโยชน์อะไรต่อพวกเราทั้งสองฝ่าย”

“พูดเช่นนี้หมายความว่ามึงไม่ยอมส่งแก้วเทวชั้นกลางสามร้อยล้านชิ้นออกมาสินะ?”

หลัวซิวก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ภายใต้การโคจรกฎปริภูมิ จึงประกอบเป็นพลังแห่งการพันธนาการที่ทรงพลังภายในพริบตา