มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1787

สามารถพูดอย่างไม่ลังเลใจได้เลยว่าหากอสูรดูดจิตสามารถเติบโตถึงแดนมกุฎเทพ ต่อให้เพิ่งบรรลุสู่ระดับมกุฎเทพ มันก็สามารถกวาดล้างโลกามนุษย์ได้อย่างง่ายดาย สามารถกลืนกินเหล่ามกุฎเทพในธาตุดาราอัมพรเทวและธาตุดาราคุนหลุนได้อย่างสิ้นซาก 

ความสามารถแข็งแกร่ง ศักยภาพไร้ขอบเขต ทว่าปัญหาใหญ่ที่จำกัดการเจริญเติบโตของอสูรดูดจิตก็คือบรรลุช้าเกินไป เหมือนดั่งอสูรดูดจิตตัวนี้ของหลัวซิวที่กลืนกินช่องจิตระดับราชาเทพด้วยแดนเทพฟ้าไปเป็นจำนวนมาก จนสุดท้ายก็ยังกลืนกินช่องจิตระดับมกุฎเทพหนึ่งดวงถึงจะบรรลุสู่ระดับราชาเทพสำเร็จ

“โครม!”

และในเวลานี้เอง ก็มีรัศมีเทวสองลำสาดส่องออกมาจากเรืออนัตตาทั้งสองลำ ด้านบนของเรืออนัตตามีป้อมปืนที่เป็นประกายระยิบระยับปรากฏหนึ่งป้อม แหล่งพลังงานที่มากมายมหาศาลอย่างไร้ขอบเขตรวมตัวกันที่ป้อมปืน 

ซึ่งนี่คืออาวุธเสริมบนเรืออนัตตา เป็นของขลังพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นมาโดยการร่วมมือกันจากปรมาจารย์หลอมอาวุธและปรมาจารย์ค่ายกลจำนวนมาก มีนามว่าอนัตตาแหลกราน

หลังจากอสูรกลืนดาราปรากฏแล้ว มันก็รีบกระโจนไปทางเรืออนัตตาทั้งสองลำอย่างฉับพลัน ทันทีที่ถูกมันประชิดใกล้ หนวดที่ยาวเป็นพันไมล์ของมันก็จะสามารถพันธนาการเรืออนัตตาเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเรืออนัตตาก็จะถูกบีบรัดจนกลายเป็นฝุ่นผงภายใต้พลังที่เกะกะระราน

แตกต่างจากอสูรดูดจิตของหลัวซิว ไม่รู้ว่าอสูรกลืนดาราตัวนี้มีชีวิตยาวนานมามากเท่าไหร่แล้ว ปริมาตรของมันใหญ่โตมหึมามากจนไม่อาจจินตนาการได้ เป็นการคงอยู่ที่น่าสยดสยองยิ่งกว่าระดับมกุฎเทพอย่างแน่นอน 

การต่อสู้ในระดับนี้ หลัวซิวไม่มีคุณสมบัติในการเข้าร่วมเลยด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นจึงทำได้เพียงหลบหลีกออกไปไกล ๆ เข้าไปเข่นฆ่าปลากระบี่บินที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับคนอื่น ๆ

หนิงหานยู่และฉียู่หรงคอยติดตามอยู่ข้างกายเขาโดยไม่แยกจากไปที่ใด หลัวซิวเรียกราชาแห่งศัสตราวุธชั้นกลางออกมาหนึ่งชิ้นโดยไม่คิดอะไรมาก ขอเพียงปลากระบี่บินเข้าใกล้รอบกายตัวเอง พวกมันก็จะถูกเขาฆ่าอย่างง่ายดาย

แม้จำนวนของกลุ่มปลากระบี่บินจะมีมากมายมหาศาล ทว่ามันกลับต้านทานนักยุทธ์จำนวนมากฝั่งนี้ไม่ไหว อีกทั้งในจำนวนนักยุทธ์ทั้งหมดยังมีผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎเทพหลายคนด้วย