มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1847

เรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับสำนักเซียนเทียนหยุนจบลงเพียงเท่านี้ชั่วคราว จีเสวียนคงก็เริ่มบอกเล่าเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับแดนเทวนิรันกาลให้หลัวซิวฟัง

หลัวซิวสลัดความรู้สึกนึกคิดในใจออกไป ตั้งใจฟังอย่างเงียบ ๆ ครั้นเมื่อเขาไปกราบไหว้จีเสวียนคงเป็นอาจารย์ ภายในก็มีจุดประสงค์ที่สำคัญเรื่องหนึ่งแล้ว ซึ่งนั่นก็คือเพื่อมุ่งหน้าไปยังแดนเทวนิรันกาล

แดนเทวนิรันกาลนั่นทำให้เหล่าผู้แข็งแกร่งในมหาโลกาพันสามต่างจับจ้อง สมบัติสามชิ้นนั้นยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้แม้แต่ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพยังรู้สึกหวั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง จึงไม่มีทางที่หลัวซิวไม่อยากไปหาประสบการณ์สักครั้ง

อ้างอิงจากคำพูดของจีเสวียนคง ในมหาโลกาพันสาม ทุก ๆ มหาโลกาล้วนมีเส้นทางดาราหนึ่งเส้น

เส้นทางดาราในตำนานเป็นสิ่งที่วิวัฒนาการมาจากธรรมจักรวาลฟ้าดินในยุคโบราณ ขอแค่เหยียบย่ำลงบนเส้นทางดารา ก็จะสามารถตระหนักถึงความเร้นลับของกฎฟ้าดินได้ ขณะเดียวกันในระหว่างขั้นตอนดังกล่าวก็จะมีการฝึกฝนและการฝึกปรือปรากฏเช่นกัน 

“แต่อาจารย์รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงมากว่าเส้นทางดารานั่น ไม่ได้วิวัฒนาการมาจากธรรมฟ้าดิน แต่เป็นสมบัติที่ถูกกลั่นขึ้นมาโดยฝีมือมนุษย์”

จีเสวียนคงบอกเล่าการคาดเดาของตัวเองออกมา แต่ทว่าการคาดเดานี้ไม่มีหลักฐานใด ๆ เนื่องจากเส้นทางดาราเป็นหนึ่งเดียวกัน และลึกลับมาก ๆ มาตรแม้นว่าเขาที่เป็นผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพ ก็ไม่สามารถมองความลึกตื้นของมันออก

ภายใต้การนำพาของจีเสวียนคง หลัวซิวทั้งสามคนก็บินออกจากดารายอดอัมพร มาถึงอนัตตานอกดารายอดอัมพร 

หลัวซิวมองเห็นสนามจัตุรัสขนาดใหญ่สนามหนึ่งตรงตำแหน่งที่อนัตตาและห้วงดาราติดต่อกัน รวมไปถึงทางเข้าที่มืดสนิทที่อยู่เหนือนภาสนามจัตุรัส

ทางเข้าที่มืดสนิทนั่นเหมือนหลุมดำยังไงอย่างนั้น ไม่เคยเปลี่ยนแปลงตั้งแต่โบราณมา ไม่สามารถแผ่ตัวสำนึกเข้าไปภายในได้ สามารถมองเห็นคนเดินเข้าไปภายในอยู่เป็นระยะ ๆ และมีคนที่ถูกส่งออกมาเช่นกัน บนตัวของคนเหล่านั้นมีบาดแผลที่มากมาย สภาพดูเก้ ๆ กัง ๆ เป็นอย่างยิ่ง