มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1862

“หากนี้ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ”

จีเสวียนคงยื่นมือออกไปหยิบเอาหอกยุทธ์มังกรดำขึ้นมา “อาวุธที่มีจิตภัณฑ์นั้นหาได้ไม่ง่ายนัก นอกจากนี้แล้วยังเป็นศัสตราวุธพรสวรรค์ที่สามารถวิวัฒนาการได้ น่าเสียดายที่ระดับในการวิวัฒนาการนั้นค่อนข้างต่ำ ไม่สามารถที่จะทัดเทียมกับความสามารถของเจ้าได้”

สำหรับปัญหาเหล่านี้ของหลัวซิว ด้วยสายตาของจีเสวียนคง เป็นธรรมดาที่จะมองออกได้ภายในพริบตา

“ข้าสามารถช่วยเจ้าใช้วัสดุบางอย่างหลอมให้หอกยุทธ์เล่มนี้ของเจ้าเพิ่มระดับเป็นศัสตราวุธราชา ในอนาคตหากเจ้าต้องการใช้อาวุธนี้เป็นศัสตราวุธมรรคผล เจ้าก็จำเป็นจะต้องไปฝึกเซ่นเอง”

ในระหว่างที่กล่าวนั้น จีเสวียนคงก็ได้เอาหอกยุทธ์มังกรดำด้วย แม้ว่าเขาจะเป็นมหาปรมาจารย์ยาเซียน แต่มาตรฐานในด้านหลอมอาวุธนั้นก็ไม่ได้ต่ำเช่นเดียวกัน อย่างน้อยหลอมศัสตราวุธราชาชิ้นหนึ่งก็เป็นเรื่องง่ายเพียงนิดเดียวเท่านั้น

นับตั้งแต่ที่แดนในการกลั่นยาได้บรรลุถึงระดับปรมาจารย์ ยาเซียนที่หลัวซิวได้กลั่นออกมานั้น ฤทธิ์ของยาได้เพิ่มสูงขึ้นมาจากเมื่อก่อนไม่ทำกว่าสองเท่า

ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์เพียงหนึ่งเดียวของมหาปรมาจารย์ยาเซียน หลัวซิวกลั่นยาโดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องยาเซียนเลยสักนิด ด้วยทรัพย์สินที่อุดมสมบูรณ์ของจีเสวียนคง เพียงแทะออกมาจากร่องฟันเพียงนิดเดียว ก็เป็นทรัพย์สมบัติที่ทำให้ผู้คนต้องตกตะลึงแล้ว

เพื่อให้การเดินทางไปแดนเทวนิรันกาลในครั้งนี้เป็นไปได้อย่างราบรื่น หลัวซิวได้กลั่นยาเซียนระดับเก้าออกมาจำนวนมาก และวางแผนไว้ว่าก่อนที่จะเข้าไปในแดนเทวนิรันกาล ต้องเพิ่มระดับผลการฝึกตนของตนเองให้ถึงแดนเทพฟ้าขั้นเจ็ด

ขั้นหกถึงขั้นเจ็ด เป็นสันปันน้ำแห่งหนึ่ง ตามที่เคยปฏิบัติมา เมื่อบรรลุได้สำเร็จก็จะต้องได้รับการณ์ลงทัณฑ์จากทัณฑ์สายฟ้า

บนลานกว้างที่ปากทางเข้าเส้นทางดารา ทันทีที่ทัณฑ์สายฟ้าปรากฏขึ้น จะต้องเป็นที่ดึงดูดความสนใจของใครหลายคนอย่างแน่นอน โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิเทพพวกนั้น แต่ละคนต่างมีสายตาแหลมคม ถึงกระทั่งที่ว่าอาจมองทะลุถึงความลับและเลศนัยเกี่ยวกับสถานะของเขาออกก็เป็นได้

ดังนั้นหลัวซิวเลยได้ออกมาจากลานห้วงดารา และมุ่งหน้าไปยังส่วนลึกของดวงดาวที่ไร้ซึ่งผู้คน เพื่อหาสถานที่สำหรับทะลวงด่าน