มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1863

แม้ว่าผลงานการทะลวงด่านในเส้นทางดารา เขาได้เอาชนะหยุนเทียนหยูและบรรดาอัจฉริยะจากมหาโลกายอดอัมพร

แต่ความจริงแล้วหลัวซิวรู้ถึงความสามารถของตนเองดี ไม่แน่ว่าจะสามารถเทียบกับคนพวกนั้นได้

จากความเข้าใจของเขา เมื่อก่อนหยุนเทียนหยูถูกขนานนามว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของมหาโลกายอดอัมพร ไม่ได้มีเพียงแค่ชื่ออย่างแน่นอน แม้ว่าจะยังไม่ถึงขนาดไร้คู่ต่อสู้ในแดนเดียวกัน แต่อย่างน้อยก็มีพลังการต่อสู้อยู่ในระดับเจ้ายุทธ์ในแดนเดียวกัน

ไร้คู่ต่อสู้ในแดนเดียวกันนั้นเรียกว่าจักรพรรดิ มีความสามารถในการต่อสู้ข้ามระดับที่เหนือกว่าตนเองในหนึ่งแดนใหญ่ ถูกขนานนามว่าเจ้ายุทธ์ในแดนเดียวกัน ไม่มีปัญหาอะไรที่จะต่อสู้ข้ามระดับในหกเจ็ดแดนเล็ก

เช่นนี้ก็หมายความว่า ด้วยผลการฝึกตนในระดับกึ่งมกุฎเทพของหยุนเทียนหยู พลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขา ต้องสามารถต่อกรกับผู้แข็งแกร่งมกุฎเทพช่วงกลางได้อย่างแน่นอน

ดังนั้นในด้านผลการฝึกตน ยังคงเป็นข้าบกพร่องที่ใหญ่ที่สุดของหลัวซิว

ทันใดนั้นเอง ตัวสำนึกของหลัวซิวก็สัมผัสได้ถึงความผิดปกติ ในตอนที่เหาะผ่านดวงดาวรกร้างแห่งหนึ่ง บนดวงดาวที่อยู่ด้านล่างดวงนี้ เขาได้สัมผัสถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยกลุ่มหนึ่ง

เขากวาดตัวสำนึกออกไปอย่างรวดเร็ว กลับเพียงแค่สัมผัสได้ถึงเงาร่างหลายสายที่แวบผ่านไปอย่างรวดเร็ว และหายไปอย่างไร้ร่องรอย

แม้ว่าจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่สีหน้าของหลัวซิวกลับเปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะกลิ่นอายกลุ่มก้อนหนึ่งที่เขาสัมผัสได้นั้น เป็นหงเฟยนั่นเอง!

“นางมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”

เงาร่างของหลัวซิวได้เหาะลงไปบนดวงดาวดวงนั้น กระจายตัวสำนึกออกไป ไม่นานก็หยุดลงตรงจุดที่คนกลุ่มนั้นหายไปในเมื่อสักครู่

เมื่อหลัวซิวได้มาถึงสถานที่แห่งนี้ เขาพบว่าที่นี่มีค่ายกลอยู่ บดบังรัศมีพลัง ต่อให้เป็นความแข็งแกร่งของตัวสำนึกของเขาในตอนนี้ ก็ไม่สามารถที่จะทะลุผ่านค่ายกลเข้าไปได้

ค่ายกลนี้ไม่กักกันผู้ที่มาโดยไม่ได้รับเชิญ แต่ถ้าหากเข้าไปแล้วอยากออกมาละก็ ก็จะถูกกักกันจากค่ายกล คล้ายกับประสิทธิภาพของค่ายยากเย็น

“อ๊ากกกก!......”

ทันใดนั้นเอง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดโหยหวนก็ได้ดังลอยมา หลัวซิวสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ปีกเทพไร้มลทินกางออกมาที่ด้านหลัง และพุ่งออกไปด้วยความเร็วสูงสุด

จริงอย่างที่คิด!

ที่จุดกึ่งกลางของค่ายกลนี้ มีแท่นบูชาแห่งหนึ่งตั้งอยู่ มีเสาหินหนาใหญ่เก้าต้นตั้งอยู่บนแท่นบูชา บนเสาหินแต่ละต้น วนล้อมไปด้วยกลุ่มควันสีดำ เป็นเหมือนดั่งโซ่ ผูกรัดเงาร่างของคนผู้หนึ่งเอาไว้

หลัวซิวกวาดตัวสำนึกเข้าไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ได้พบเข้ากับหงเฟย ถูกโซ่ควันสีดำรัดเขาไว้กับเสาหิน!

“หือ? มีคนเข้ามาอีกหรือ มีแก่นแท้ชีวีที่เข้มข้นมากจริง ๆ!”