อ่านสรุป บทที่ 1868 จาก มหายุทธ์ สะท้านภพ โดย หลงเซียว-มังกรคำราม
บทที่ บทที่ 1868 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายประวัติศาสตร์ มหายุทธ์ สะท้านภพ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หลงเซียว-มังกรคำราม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ตูม!
ภายใต้การเพ่งเล็งของรัศมีพลังแห่งตำหนักวัฏสงสาร สตรีชุดดำไม่สามารถที่จะหลบพ้นได้เลย ได้แต่มองตำหนักโบราณนั่นค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น และหล่นทับลงมา
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว มวลพลังอันมหาศาลกระเพื่อมม้วนออกไป แม้แต่ตัวหลัวซิวเอง ก็ยังได้รับผลกระทบไปด้วย ภายใต้แรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัว ร่างกายของเขาเองก็เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด แทบจะไม่เหลือเค้าโครงความเป็นมนุษย์อยู่เลย
สตรีชุดดำได้แสดงร่างที่แท้จริงออกมา มันคือเถาวัลย์ปีศาจที่มีสีดำไปทั่วทั้งร่าง
แต่ภายใต้การถมทับของตำหนักวัฏสงสาร ร่างจริงของเถาวัลย์ปีศาจเองก็ได้ค่อย ๆ แตกสลายกลายเป็นผุยผง ไม่สามารถที่จะต่อต้านได้เลย
แม้กระทั่งว่าภายใต้การโจมตีของตำหนักวัฏสงสาร ดวงดาวที่รกร้างแห่งนี้ก็ได้ค่อย ๆ แตกสลายไปตาม และกลายเป็นผุยผงไปภายในเวลา
หงเฟยที่ได้หนีไปเมื่อก่อนหน้านี้ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว นางตกตะลึงจนต้องหันขวับกลับไปในทันที พลังอันมหาศาลได้กระแทกจนนางลอยปลิวออกไป
นางมองไปดูด้วยความตกตะลึง ดวงดาวดวงนั้นได้หายไปเสียแล้ว
“หลัวซิว!” นางร้องออกมาเสียงดัง ทว่าในห้วงดาราที่กว้างใหญ่กลับดังออกไปได้ไม่ไกลนัก ดูแล้วช่างไร้เรี่ยวแรงสิ้นดี
ฝุ่นละอองจากการระเบิดของดวงดาวลอยฟะฟุ้งอยู่ในอากาศ ลูกแก้วที่ไร้ซึ่งแสงสว่างดวงหนึ่งลอยอยู่ในมวลฝุ่นละออง ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับฝุ่นละอองทั่วไป
ที่ด้านในของลูกแก้วลูกนี้ เป็นปริภูมิที่ค่อนข้างพิเศษแห่งหนึ่ง ภาพฉายวัฏจักรอันเก่าแก่ลอยอยู่ในดวงดาว เป็นโซนสงสารวัฏที่หลัวซิวคุ้นเคยนั่นเอง
แต่ที่แตกต่างออกไปก็คือ มีตำหนักแห่งหนึ่งเพิ่มขึ้นมาในโซนสงสารวัฏ หลัวซิวในตอนนี้กำลังนอนอยู่ด้านในตำหนัก เลือดไหลอาบไปทั้งตัว ลมหายใจรวยริน
เขาไม่อยากให้หลัวซิวต้องตาย แม้ว่าเขาจะสามารถตามหาผู้สืบทอดจ้าววัฏสงสารคนใหม่ได้ก็ตาม แต่หากต้องการหาคนที่มีพรสวรรค์ทัดเทียมกับหลัวซิวได้ มันอยากมากเกินไปจริง ๆ
“ฝึกวิถีวัฏสงสารจนถึงขีดสุด เจ้าก็จะไร้เทียมทานในดาราจักรวาลแล้ว แต่เจ้ากลับต้องการฝึกฝนวิถีที่เหนือกว่าวัฏจักร มันเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้เลย หรือว่าเจ้ายังคงรั้นที่จะเดินต่อไปเช่นนั้นหรือ?”
ตัวมรณาจ้องมองหลัวซิว ยังคงอยากจะโน้มน้าวให้อีกฝ่ายเดินบนทางที่ถูกต้อง เพราะเขาคิดว่าวิถียุทธ์ที่หลัวซิวคิดจะเดินในตอนนี้ มันเป็นเส้นทางที่ไม่ถูกต้อง
“หากใจตั้งใจฝึกฝนวิถีวัฏจักรอย่างเต็มที่ ด้วยพรสวรรค์และสติปัญญาของเจ้า จะต้องบรรลุแดนจักรพรรดิเทพได้ภายในถึงหมื่นปีแน่ ภายในหนึ่งล้านปี มีความเป็นไปได้สูงมากว่าจะสามารถสร้างวัฏจักรได้ ฟื้นฟูความรุ่งโรจน์ของวัฏสงสารโบราณอย่างในอดีต!”
“แต่หากเจ้ายังดื้อรั้นเดินในทางที่ผิดต่อไปละก็ เป็นไปได้ว่าเจ้าจะฝึกตนไม่ถึงแดนจักรพรรดิเทพด้วยซ้ำ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
Good...
ทำไมอ่านต่อไม่ได้...
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...