มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1868

ตูม!

ภายใต้การเพ่งเล็งของรัศมีพลังแห่งตำหนักวัฏสงสาร สตรีชุดดำไม่สามารถที่จะหลบพ้นได้เลย ได้แต่มองตำหนักโบราณนั่นค่อย ๆ ขยายใหญ่ขึ้น และหล่นทับลงมา

เสียงดังสนั่นหวั่นไหว มวลพลังอันมหาศาลกระเพื่อมม้วนออกไป แม้แต่ตัวหลัวซิวเอง ก็ยังได้รับผลกระทบไปด้วย ภายใต้แรงกระแทกอันน่าสะพรึงกลัว ร่างกายของเขาเองก็เต็มไปด้วยบาดแผลและเลือด แทบจะไม่เหลือเค้าโครงความเป็นมนุษย์อยู่เลย

สตรีชุดดำได้แสดงร่างที่แท้จริงออกมา มันคือเถาวัลย์ปีศาจที่มีสีดำไปทั่วทั้งร่าง

แต่ภายใต้การถมทับของตำหนักวัฏสงสาร ร่างจริงของเถาวัลย์ปีศาจเองก็ได้ค่อย ๆ แตกสลายกลายเป็นผุยผง ไม่สามารถที่จะต่อต้านได้เลย

แม้กระทั่งว่าภายใต้การโจมตีของตำหนักวัฏสงสาร ดวงดาวที่รกร้างแห่งนี้ก็ได้ค่อย ๆ แตกสลายไปตาม และกลายเป็นผุยผงไปภายในเวลา

หงเฟยที่ได้หนีไปเมื่อก่อนหน้านี้ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว นางตกตะลึงจนต้องหันขวับกลับไปในทันที พลังอันมหาศาลได้กระแทกจนนางลอยปลิวออกไป

นางมองไปดูด้วยความตกตะลึง ดวงดาวดวงนั้นได้หายไปเสียแล้ว

“หลัวซิว!” นางร้องออกมาเสียงดัง ทว่าในห้วงดาราที่กว้างใหญ่กลับดังออกไปได้ไม่ไกลนัก ดูแล้วช่างไร้เรี่ยวแรงสิ้นดี

ฝุ่นละอองจากการระเบิดของดวงดาวลอยฟะฟุ้งอยู่ในอากาศ ลูกแก้วที่ไร้ซึ่งแสงสว่างดวงหนึ่งลอยอยู่ในมวลฝุ่นละออง ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับฝุ่นละอองทั่วไป

ที่ด้านในของลูกแก้วลูกนี้ เป็นปริภูมิที่ค่อนข้างพิเศษแห่งหนึ่ง ภาพฉายวัฏจักรอันเก่าแก่ลอยอยู่ในดวงดาว เป็นโซนสงสารวัฏที่หลัวซิวคุ้นเคยนั่นเอง

แต่ที่แตกต่างออกไปก็คือ มีตำหนักแห่งหนึ่งเพิ่มขึ้นมาในโซนสงสารวัฏ หลัวซิวในตอนนี้กำลังนอนอยู่ด้านในตำหนัก เลือดไหลอาบไปทั้งตัว ลมหายใจรวยริน