มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1869

“เดินทางผิด จะเปลี่ยนตอนนี้ก็ยังทัน ไม่เช่นนั้นหากต่อไปคิดจะเปลี่ยนก็คงไม่ทันแล้ว”

ความรู้สึกของตัวมรณานั้นพูดได้ว่าเตือนปากเปียกปากแฉะด้วยความหวังดี เขาคิดว่าหลัวซิวนั้นโลภมากเกินไปจริง ๆ บนโลกใบนี้จะมีคนเดินในเส้นทางที่เหนือกว่าวัฏจักรได้อย่างไร?

เหนือกฎฟ้าดิน คือกฎความเป็นระเบียบ ส่วนวัฏจักรนั้นได้ควบคุมความเป็นระเบียบของกฎฟ้าดินในจักรวาล นับว่าเป็นพลังแห่งการจัดระเบียบกฎแล้ว พูดได้ว่าอยู่เหนือเทียนเต้า

สำหรับมวลสิ่งมีชีวิตที่ไร้ขอบเขต เทียนเต้าก็สูงเกินกว่าจะเอื้อมถึงแล้ว สามารถเหนือกว่าตัวเทียนเต้าเองได้ก็นับว่าถึงขีดจำกัดแล้ว

“ตัวมรณา ถึงแม้จะต้องขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยข้าเอาไว้ในครั้งนี้ แต่ข้าหวังว่าต่อไปเจ้าจะไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงความคิดของข้าอีก”

ท่าทีของหลัวซิวยังคงหนักแน่นเหมือนเดิม เขาสามารถเดินมาจนถึงระดับนี้ได้ภายในระยะเวลาสั้น ๆ แค่สองปีกว่า ๆ นอกเหนือจากโอกาสและพรสวรรค์ของตัวเขาเองแล้ว ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับความมุ่งมั่นที่หนักแน่นของเขา

คนที่มีปณิธานหนักแน่นผู้หนึ่ง เมื่อได้ตัดสินใจอะไรบางอย่างแล้ว ก็จะไม่เปลี่ยนแปลงง่าย ๆ อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นแล้วจอมยุทธ์ฝึกเต๋า เดิมทีก็จะต้องหนักแน่นในเต๋าของตนเอง ถ้าหากจอมยุทธ์คนหนึ่งไม่สามารถยืนหยัดได้แม้กระทั่งเต๋าของตนเอง คิดจะวางมือเมื่อเจอกับอุปสรรคและความยากลำบาก แล้วจะไล่ตามจุดสูงสุดของวิถีแห่งยุทธ์ได้อย่างไร?

สำหรับเรื่องที่ฝึกฝนวิถีวัฏจักรจนถึงขีดสุดได้นั้นก็จะไร้เทียมทานในดาราจักรวาล ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน หลัวซิวคงเชื่อโดยไม่สงสัย และมีความเป็นไปได้มากที่จะเดินตามคำแนะนำของตัวมรณา

แต่หลังจากที่เขาได้สัมผัสหลายสิ่งหลายอย่างมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่หลังจากที่ต่อมายังได้ฝึกฝนเคล็ดแสงดาวเทียนเต้าและเคล็ดวิชาจุดลมปราณรวมทั้งเศษคัมภีร์อมฤตกับคัมภีร์โอสถเทวกลั่นวิญญาณ ความคิดของหลัวซิวก็ได้ค่อย ๆ เปลี่ยนไป