มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1871

หากไม่ใช่เพราะเขาช่วยตัวเองเอาไว้ บางทีโลกใบนี้ก็จะไม่มีคนที่ชื่อหงเฟยหรือเหยียนเยว่เอ๋อร์อีกต่อไปแล้ว 

หงเฟยเข้าใจดีมาก ๆ ว่าที่หลัวซิวช่วยชีวิตนางนั้น ไม่ได้เป็นเพราะนางคือหงเฟย แต่เป็นเพราะนางคือเหยียนเยว่เอ๋อร์

นี่จึงทำให้สภาพจิตใจของนางยุ่งเหยิงมาก ๆ สำหรับหลัวซิวแล้ว หงเฟยก็คือเหยียนเยว่เอ๋อร์ แต่ทว่าสำหรับหงเฟย ณ วินาทีนี้แล้ว นางคือหงเฟย ซึ่งไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเหยียนเยว่เอ๋อร์

ผู้หญิงที่หลัวซิวเคยคบค้าสมาคมด้วยนั้นมีเยอะมาก ๆ แต่ทว่าความเข้าใจของเขาที่มีต่อผู้หญิงกลับมีน้อยเกินไป ไม่รู้จักคำว่าเดาใจสตรีเหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร……

การพังพินาศของดาวเคราะห์ไม่ได้สร้างผลกระทบต่อหลัวซิวมากเท่าไหร่นัก ทว่าเสี้ยววินาทีที่พลานุภาพของตำหนักวัฏสงสารปะทุ ร่างกายของเขากลับถูกพลังแว้งกัดอย่างรุนแรง ถึงแม้จะมีร่างอมตะฟื้นฟูสภาพอาการบาดเจ็บตามร่างเนื้อแล้ว แต่สภาพอาการบาดเจ็บของวิญญาณหยั่งรู้กลับไม่ใช่สิ่งที่สามารถฟื้นฟูให้กลับคืนสู่สภาพปกติได้อย่างรวดเร็ว 

ภายใต้ควันหลงจากพลังอันน่าสยดสยองที่ม้วนซัดมานั้น อสูรดูดจิตถูกเขาเก็บเข้าไปในโลการ่างใน ดังนั้นมันจึงไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ

กวาดตามองดูรอบ ๆ ฝุ่นละอองที่ลอยอยู่เต็มฟ้าดาวเคราะห์ ในดาราจักรวาลยังคงมีออร่าการทำลายล้างตลบฟุ้งไปทั่วอยู่เช่นเคย

หลัวซิวปล่อยอสูรดูดจิตออกมาจากโลการ่างใน จากนั้นเขาก็นั่งท่าขัดสมาธิลงบนศีรษะของอสูรดูดจิต ก่อนจะบินตรงไปยังทิศทางสนามจัตุรัสบนเส้นทางดารา

ทันใดนั้นเอง เขาก็มองเห็นหงเฟยที่กำลังเหม่อลอยอยู่ในห้วงดารา บนใบหน้าที่งดงามและไร้ที่ตินั่นของนางเต็มไปด้วยน้ำตา วินาทีนี้นางกำลังเหม่อมองดาวเคราะห์รกร้างที่ถูกทำลายล้างไปแล้ว มีความสับสนปรากฏในดวงตาที่งดงาม

ความทรงจำในอดีตของนางถูกขจัดทิ้งโดยตรง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ความทรงจำเหล่านั้นก็จะไม่มีวันปรากฏในสมองของนางอีกแล้ว 

ถึงแม้หัวใจของหลัวซิวจะไม่อยากยอมรับเรื่องนี้ก็ตาม แต่ความเป็นจริงมันก็เป็นเช่นนี้แหละ เหยียนเยว่เอ๋อร์ในอดีตไม่อยู่แล้ว นางในปัจจุบันเป็นเพียงหงเฟยที่มีความทรงจำใหม่เอี่ยม

หลัวซิวรู้สึกแค้นใจมาก ถึงแม้หลิวเซี่ยหานจะตายไปแล้ว เถาปีศาจโลหิตมารกระหายของนางก็ถูกตัวเองทำลายล้างไปแล้วเช่นกัน ทว่าเหยียนเยว่เอ๋อร์คนเดิมกลับกลับมาไม่ได้แล้ว

ทันใดนั้นเอง หลัวซิวก็นึกถึงวิธีการฟื้นคืนชีพเสี่ยวเจียงหมิงที่เทพแห่งวัฏจักรชีวิตตัวมรณาบอกกับตน ในเมื่อสามารถอาศัยกฎเวลาย้อนเวลากลับไปชุบชีวิตคนให้ฟื้นกลับคืนมาจากกาลเวลาที่ยาวนานในอดีตได้

เช่นนั้นก็สามารถอาศัยความสามารถในการย้อนเวลาของกฎเวลา ปลุกความทรงจำที่นางสูญเสียไปแล้วให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้สินะ?

ความทรงจำถูกขจัดทิ้ง เป็นเพียงการขจัดความทรงจำในอดีตออกไปจากตัวหยั่งรู้ของนาง แต่ทว่าพวกเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านพ้นมาในอดีตยังคงอยู่ในสายน้ำกาลเวลา จากศักยภาพความสามารถของหลิวเซี่ยหาน นางไม่มีทางขจัดทิ้งได้แน่นอน

เมื่อนึกความเป็นไปได้นี้ได้ ก็มีความหวังผุดขึ้นมาในใจหลัวซิวอีกครั้ง

มองดูฝุ่นละอองที่ดาวเคราะห์ดวงนั้นพังพินาศ สุดท้ายเหยียนเยว่เอ๋อร์ก็จากไปอยู่ดี ส่วนหลัวซิวก็ไม่ได้ปรากฏตัวมาพบหน้านางเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือหงเฟย ต่างก็ไม่รู้เลยว่าควรจะเผชิญหน้ากับฝ่ายตรงข้ามอย่างไรดี

ถ้าเกิดความทรงจำของนางไม่ฟื้นฟูกลับคืนมา เช่นนั้นสุดท้ายแล้วนางก็จะเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ค่อนข้างพิเศษต่อเขาเท่านั้น

“เห้อ……”

ฝึกยุทธ์มาจนถึงปัจจุบัน หลัวซิวถอนหายใจเช่นนี้น้อยมาก ๆ เขาเป็นคนที่เข่นฆ่าอย่างเด็ดขาด ใจโหดมือเหี้ยม แต่มีเพียงความรักเท่านั้นที่ต่อให้มีปณิธานที่หนักแน่นดุจเหล็ก ก็ต้องกลายเป็นคนอ่อนนุ่มอยู่ดี 

สาเหตุที่ทำให้หลัวซิวมีอุปนิสัยเช่นนี้นั้น มันกลับมีความเกี่ยวข้องกับประสบการณ์ในการใช้ชีวิตตั้งแต่เด็กจนโตของเขา ข้างกายเขาขาดแคลนสหายครั้นเมื่อเขายังเด็กแล้ว ในช่วงเวลาที่เขาสับสนกับเรื่องความรัก เขาก็รอคอยมาโดยตลอดเช่นกันว่าจะมีคู่ชีวิตที่หัวใจตรงกันคนหนึ่ง

ดังนั้นเขาจึงรักษาและทะนุถนอมเรื่องอารมณ์รักมาก ๆ ไม่สามารถทำตัวเย็นชาและเด็ดขาดเหมือนเวลาที่เผชิญหน้ากับศัตรู

……