มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1875

ซึ่งตวนมู่ชางก็คืออัจฉริยะอันดับหนึ่งในเด็กรุ่นใหม่ของตระกูลตวนมู่ แสดงพรสวรรค์ด้านการกลั่นยาที่ยอดเยี่ยมมาก ๆ ครั้นเมื่อยังเด็ก กระทั่งถึงปัจจุบัน เขาฝึกตนมาเป็นเวลาห้าร้อยกว่าปี ย่างเข้าสู่แดนของอาจารย์ยาเซียนระดับมกุฎ ได้รับสมญานามว่าเป็นอาจารย์ยาเซียนที่อายุน้อยที่สุดในรอบหลายร้อยล้านปี

เพราะฉะนั้นถึงแม้หยุนเทียนหยูจะได้รับสมญานามว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของเด็กรุ่นใหม่ ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับตวนมู่ชางแล้ว กิริยาท่าทางเขาก็ดูเกรงอกเกรงใจอยู่ เนื่องจากสมัยที่จีเสวียนคงยังหนุ่ม พรสวรรค์ของเขายังไม่สูงส่งเท่าตวนมู่ชางนี่เลย!

“ศิษย์พี่หยุนชมกันเกินไปแล้ว การที่น้องสามารถกลายเป็นอาจารย์ยาเซียนได้นั้น จะว่าไปสิ่งที่พึ่งพาอาศัยก็ไม่ใช่ความสามารถของตนเช่นกัน แต่เป็นการอาศัยกำลังนอก”ตวนมู่ชางยิ้มพลางพูดอย่างถ่อมตัว

แม้คำพูดที่พูดออกมาจะดูเกรงใจ ทว่าสีหน้าบนใบหน้าของตวนมู่ชางกลับเหมือนเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลและเป็นเรื่องธรรมชาติ จิตใจก็รู้สึกผ่อนคลายต่อการสรรเสริญเยินยอและคำชมของหยุนเทียนหยูมาก 

“ฮ่า ๆ ศิษย์พี่ตวนมู่ช่างถ่อมตัวเสียจริง”

คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในที่เกิดเหตุต่างพากันหัวเราะ คำพูดที่พูดออกมาก็ล้วนเป็นคำสรรเสริญเยินยอและคำชมเชย

“ได้ยินมาว่าอาจารย์เสวียนคงรับศิษย์แล้ว พี่ตวนมู่ทราบเรื่องนี้หรือไม่?”

ในระหว่างที่พูดคุยกันอย่างเฮฮาอยู่นั้น จู่ ๆ หยุนเทียนหยูก็พูดถึงเรื่องนี้ 

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ท่าทางการดื่มเหล้าของตวนมู่ชางก็ชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะแสยะยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย แล้วผงกหัว “ก็เคยได้ยินกับหูอยู่บ้าง”

ตลอดช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ ตระกูลตวนมู่ยอมลดเกียรติเพื่อจีเสวียนคง พูดได้เลยว่าบุญคุณความแค้นและการต่อสู้ของทั้งสองฝ่ายบนวิถียานั้นดำเนินการมาหลายปีแล้ว ตวนมู่ชางก็ตั้งปณิธานเช่นกันว่าอนาคตตนต้องกลายเป็นมหาปรมาจารย์ยาเซียนคนหนึ่ง ถึงตอนนั้นค่อยเอาชนะจีเสวียนคงบนวิถียา แย่งชิงสมญานามตระกูลกลั่นยาอันดับหนึ่งของตระกูลตวนมู่กลับคืนมา 

จากความสามารถด้านข่าวกรองที่ตระกูลตวนมู่ยึดกุม การจะตามหาที่พักของหลัวซิวบนสนามจัตุรัสเส้นทางดารานั้น เป็นสิ่งที่ทำง่ายดั่งปอกกล้วยเข้าปากอยู่แล้ว ยิ่งกว่านั้นคือทุกกิริยาท่าทางของเขาบนสนามจัตุรัสเส้นทางดาราล้วนมีคนรับหน้าที่จับตาดูโดยเฉพาะ 

เนื่องจากเกิดการเปลี่ยนแปลงในแดนเทวนิรันกาล ดังนั้นผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิเทพจำนวนมากจึงไม่ได้ปกปักรักษาอยู่ที่นี่ ถึงแม้จะมีเฒ่าประหลาดจ้าวมหาเทพบางส่วนสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวทางฝั่งนี้ ทว่ากลับไม่มีผู้ใดออกหน้ามาจัดการ 

อย่างไรเสียไม่ว่าจะเป็นมหาปรมาจารย์ยาเซียนอย่างจีเสวียนคง หรือภูมิฐานที่มีอำนาจของตระกูลตวนมู่ ล้วนไม่ใช่สิ่งที่พวกเฒ่าประหลาดจ้าวมหาเทพอย่างพวกเขาสามารถเผชิญหน้าได้

มาถึงหน้าประตูโรงเตี๊ยม ตวนมู่ชางไม่ได้เปิดประตูเดินเข้าไปแต่อย่างใด แต่เป็นการพลิกมือหยิบจดหมายเชิญสีทองใบหนึ่งออกมาจากแหวนเก็บของ แล้วยื่นให้ผู้ติดตามคนหนึ่งที่อยู่ข้างกาย