มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1891

ขอแค่ผ่านขั้นตอนแรกอย่างการกลั่นยาน้ำไปแล้ว เช่นนั้นเมื่อถึงขั้นตอนสุดท้ายอย่างการสำเร็จโอสถนั้น ตวนมู่ชางก็มีความมั่นใจเต็มร้อย เนื่องจากการที่ตระกูลตวนมู่ของพวกเขาสามารถกลายเป็นตระกูลกลั่นยาอันดับหนึ่งของมหาโลกายอดอัมพรได้นั้น ก็เป็นเพราะยึดกุมวิชายาที่พิเศษวิชาหนึ่ง ซึ่งสามารถยกระดับอัตราการสำเร็จโอสถได้สูงมาก ๆ

ตวนมู่ชางใช้มือทั้งสองข้างร่ายวิชายาพลางหาเวลาว่างมองไปทางหลัวซิว

เมื่อหันมามองแล้ว เขาก็ค้นพบอย่างตะลึงว่าสายตาของทุกคนที่อยู่ในงาน ล้วนเพ่งเล็งไปทางหลัวซิวอย่างนั้นหรือ ส่งผลให้ไม่มีผู้ใดมองมาทางตัวเองเลย

นะ……นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

ตวนมู่ชางผงะไปเล็กน้อย เขาสามารถยืนยันได้ว่าขั้นตอนการกลั่นแปรยาน้ำในเมื่อครู่นี้ของตนเรียกได้ว่าเป็นตัวอย่างเหมือนในหนังสือเรียนเลย ไม่นึกเลยว่าจะไม่สามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนได้แม้แต่น้อยหรือ?

แต่ทว่าเมื่อเขาเห็นกิริยาท่าทางของหลัวซิวแล้ว ร่างเขาก็ผงะไปภายในชั่วพริบตาเดียวเลย

เนื่องจากวิธีการของหลัวซิวแตกต่างจากเขาที่กลั่นแปรยาเซียนทีละต้นโดยสิ้นเชิงเลย หลัวซิว ณ วินาทีนี้ถึงกับโยนยาเซียนระดับมกุฎทั้งห้าต้นเข้าไปในเตายาทีเดียว

“กลั่นแปรยาเซียนระดับมกุฎทั้งห้าชนิดพร้อมกัน เจ้าหมอนั่นบ้าไปแล้วหรือ?”

“พระเจ้า เมื่อครู่ขณะที่เขาโยนยาเซียนระดับ 9 สิบกว่าต้นเข้าไปในทีเดียว พวกเจ้าเห็นหรือไม่ว่าสีหน้าของอาจารย์เสวียนคงถึงกับเปลี่ยนไปเลย?”

“แต่ว่านึกไม่ถึงจริง ๆ เลยนะว่าโยนยาเซียนสิบกว่าต้นเข้าไปในทีเดียวแล้วเตาไม่ระเบิดไม่ว่า แต่ยังกลั่นสำเร็จด้วย”

“ยาเซียนระดับมกุฎไม่ใช่สิ่งที่ยาเซียนระดับ 9 สามารถเทียบเคียงได้ มาตรแม้นว่าเป็นอาจารย์ยาเซียนขั้นสุดยอดก็ไม่กล้าทำเช่นนี้”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการกระทำในครั้งนี้ของหลัวซิวนั้น เป็นสิ่งที่น่าทึ่งอย่างยิ่ง