มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 1951

หรือว่ากระบี่ตรีภพเล่มนี้ไม่ยอมเลือกข้าเป็นนาย ดังนั้นถึงได้โจมตีข้า?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ได้ หลัวซิวก็รู้แล้วว่าการที่ตัวเองอยากครอบครองกระบี่ตรีภพนั้น เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ในส่วนของเรื่องการใช้อำนาจฝืนให้กระบี่ตรีภพยอมรับตัวเองเป็นนายนั้น ยิ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ซึ่งมือใหญ่สีทองที่ผนึกรวมมาจากอำนาจบารมีของมหาจักรพรรดิยุทธ์ในเมื่อครู่ก็คือตัวอย่างที่ดีที่สุด

แม้จะรู้สึกไม่ค่อยยอม แต่หลัวซิวก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก จากสมบัติทั้งสามชิ้นในแดนเทวนิรันกาล เขาได้รับหินนิรันดร์ที่มีเกณฑ์นิรันดร์แฝงซ่อนอยู่แล้ว เป็นมนุษย์ต้องอย่าได้โลภมากเกินไปมิใช่หรือ? 

“เสี่ยวจื่อ ตามข้ามา!”

อาศัยความเร็วในการเคลื่อนที่ของปีกเทพไร้มลทิน หลัวซิวหลบหลีกการโจมตีจากวัยรุ่นผู้มีความฉลาดเป็นเลิศจำนวนมาก และมาถึงข้างกายจีเสี่ยวจื่อ

ในขณะเดียวกัน ก็มีคนจำนวนมากพยายามพุ่งเข้าไปเก็บกระบี่ตรีภพ ทว่าล้วนถูกปราณกระบี่ตรีภพบีบอัดจนต้องถอยกลับมา ยิ่งกว่านั้นคือมีคนบางส่วนที่ตอบสนองช้า ถูกปราณกระบี่ตรีภพสังหารคาที่ เลือดสีแดงสดสาดกระเด็น

หลัวซิวจับมือของจีเสี่ยวจื่อเอาไว้ เงาร่างกระพริบชั่วขณะก็ไปถึงตรงหน้ากระบี่ตรีภพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ในขณะเดียวกันเขาก็เรียกตำหนักวัฏสงสารออกมาต้านทานการโจมตีของคนอื่น ๆ เอาไว้ 

“เสี่ยวจื่อ เจ้าลองดูว่าสามารถเอากระบี่เล่มนี้ไปได้หรือไม่”หลัวซิวเอ่ยปากพูด

“เจ้าค่ะ!”

จีเสี่ยวจื่อรีบเดินขึ้นไปในทันที ยื่นมือหยกออกไป แต่ทว่านางยังไม่ทันได้สัมผัสกับกระบี่ผงาดเล่มนี้ ปราณกระบี่ที่มีจิตสังหารอันน่าทึ่งก็ผ่าสับออกมาก่อน

นี่จึงทำให้จีเสี่ยวจื่อตกใจจนสะดุ้ง โคจรกฎปริภูมิที่ถูกยกระดับถึงแดนขั้น 6 โดยแร่อนัตตา นางจึงหายวับไปกับที่ทันที